een groots vuurfeest te maken (onder de waakzame ogen
van de brandweer). Dat was nog lang niet alles, al staken
verscheidene heren om de tafel hun vinger tussen hun
vochtige boordjes en zat Drs. van Houten te kijken met
het bedenkelijk gezicht, dat niet des spaarbank-directeurs,
maar des leiders van een bank van lening in een twijfel
achtige volksbuurt is. Want zag hij daar O.B.K. niet reeds
op het nieuwe betonnen podium van het Singelplantsoen
„De Danse rituelle du feu" blazen, terwijl op het groene
laken beeldige dansgroepen hun gracielijke bewegingen in
de ruimte schreven.
Een machtig koor van straatzangers zwol vervolgens
aan, begeleid door de tonen van een Hammond orgel, be
speeld door Joop Walvis. Zo werd een grote menigte com
munity-singers" de weg gewezen door het (Wilde) Westen
om aan het eind van de avond in opperste overgave te
smeken: „Show me the way to go home".
Op dit punt gekomen, was er even tijd nodig voor de
laatste zevenklappers. De Vrijdagavond zou de denderende
knalavond moeten worden met een uitgelaten menigte
feestgangers. Dat moest een avond zijn, waarop men des
noods wel een uurtje door de nacht wilde joelen.
Vandaar het voorstel om een grote massapolonaisc te
laten lopen over de Broersvest, het Broersveld en de Singel
met als apotheose „Maria Zamorra en haar Tippica orkest"
op een trailer op de Broersvest, met aan haar voeten dui
zenden worstelend met de samba, de conga en de rumba.
Op de Zaterdagavond zou er dan een „afzakkertje" zijn
voor degenen, die nog trek hadden in de figuren van Theo
Uden Masman, Marcel Tielemans, Wim Popping en de
rest van de Ramblers.
De ingehouden zucht na dit machtsvertoon van een
voorthollend brein, werd het eerst overwonnen door de
voorzitter, die verslagen mompelde: „Ik dacht, dat wij ook
nog plannen konden maken, maar als ik dit hoor.
Drs. van Houten.... zweeg.
De rust trad weer in bij het woord van de heer Schrijver,
die niettemin een aantal plannen had. Wat bewees, dat
een energiek man door geen tien Schiedamse middenstands
bonden is te breken. Hij wilde een tentoonstellingsweek in
de etalages, waar dan de tot standkoming van een pro
duct, een mooie etalage, het verstrekken van proefmon
sters, de attracties zouden vormen. Ook dacht hij aan het
doen opmaken van de etalages door de jeugd onder toe
zicht en in samenwerking met dc winkeliers. Een verzoek
aan B. en W. om avondpermissie voor de openstelling van
winkels was daarbij inbegrepen.
Mevr. van Woerkom blaakte bij de wetenschap, dat haar
Schiedams Vrouwen Comité een actief werkcentrum is. Zij
kon met trots mededelen, dat de modeshow, waaraan de
Schiedamse Middenstand niet kon meedoen, toch zou plaats
hebben, georganiseerd door het genoemde comité. Zó zijn
die vrouwen.
Voor de kindervoorstellingen was collega Visser de man.
Hij zocht het langs vele wegen in Ballet, Film, Jeugdtoneel,
een poppenkast en een kindercircus met de wonderlijke
naam „Circus Elleboog". Het fantastische van zijn plannen
waren de financiële uitkomsten. Die zo rooskleurig waren,
dat deze voorstellingen zichzelf zouden bedruipen.
Hoe dit woord ooit in onze taalschat is gekomen, zal
wel nooit met zekerheid zijn na te gaan. Maar het klinkt
als een lenteregen vol belofte en het brengt weer dat straal
tje hoop terug, dat verloren dreigde te gaan onder al die
plannen, die zichzelf niet kunnen bedruipen en daardoor
veel minder zonnig zijn.
Zo'n plan kwam van de heer Sunderman met de sprook
jesoptocht voor de jeugd. Nu viel het drupje, dat niet
bedroop nogal mee. Bepaald duister keek onder andere de
afgevaardigde van „toneel", de heer W. A. Hoek, toen het
onderwerp „Spul van Jonker Frans" ter tafel kwam.
Achteraf had men zoveel kaarten te verkopen aan alle
mogelijke scholen, instellingen en premicromanen (mensen,
die in Schiedam alle premières aflopen, vooral als ze in
gala zijn), dat er nog een extra avond bij zou moeten, maar
dat kon niet vanwege Maria Zamorra en de massa-polo
naises. Wel was het vreemd uit de mond van de heer Hoek
geluiden te vernemen, die wezen op een uitschakeling van
de gezonde concurrentie, toen hij meende, dat dit evene
ment in het Passagetheater niet de vrijheid van andere
grotere manifestaties gedoogde.
De heer van Schie zat naast de heer Landsbergen, het
geen een bijzondere invloed had op hun beider uitingen.
Zowel de sport als de muziek dachten zich een aanvullende
taak bij de feesten. Voor deze houding, die zo typisch de
burgerzins inslag heeft van de winkelier, die op Zondag
zijn klant met zuurgeworden melk nog even aan een fles
verse helpt, oogstten beiden de dankbare blikken van de
comité-leden.
Van de heer Oranje konden er nog weinig positieve ge
luiden gehoord worden, want dc zangverenigingen hadden
nog geen bescheid gegeven. Orpheus stond zoals altijd
achter, of liever gezegd, voor Gijsbert van Nieuwland.
Een schat van lieve reizen ontvouwde de heer Heijboer,
die als gezwinde grijsaard op wakkere wieken staag de
snelle vliet in de arm had genomen en van de oevers hier
van een niet te verwaarlozen bedrag aan reductie vond.
Welke reizen de heer Nieuwstraten deden denken aan
een voetbalwedstrijd tussen een Schiedams elftal en een
buitenlands of bondselftal.
Voorwaar, dit alles bij elkaar was geen kleinigheid. Maar
zeker zou de hamer van de heer Holl vroeger gevallen zijn
dan tezamen met de laatste der 12 van de Sint Jan als niet
collega Schaper, die gezegd had „voorlopig te zullen zwij
gen", was losgebroken in een orkaan van opwindende
attracties, zoals een zeepkistenrace, een ballonwedstrijd
en openlucht filmvoorstellingen met om af te koelen een
watersteekspel en een imitatie van de Arnhemse bedrieger
tjes in het moeilijke. Voor de jeugd groef de heer Karei
Scholten vergeefs naar goed werk. Hij vond het een over
laden programma, dat de jeugd te weinig zelf te doen gaf.
Maar hij zal ervoor werken, dat er alsnog iets komt, dat
naar zijn zin is.
Zo viel te twaalf uur de hamer, na de eerste ver
gadering van het Vacantie comité. Wij hebben even bij die
eerste avond stilgestaan, omdat toch wel eens voor een
enkele maal geboekstaafd mocht worden, wat er alleen
aan het voorbereidende denk-werk verbonden is. Het
zwaarste deel, de verwezenlijking, begint nu pas. En in dit
deel zullen nog meer dan op die eerste vergadering de finan
ciën de plannen beheersen. Niet langer als een dreiging
achter de schermen, maar als de kille realiteit, die de
eigenlijke voorzitter zal zijn van iedere vergadering.
Tenzij.belangstellenden en goede gevers erin slagen
deze dictator in te tomen.
