'n Jcleaai worclt werkelijkheid!
SiiLilli
(Slot op pag. 90)
T33ÏEH Htdlaia
i'ff rrp9-^—
4^' .1 ji!
89
KOE* 1)E*KBEE],I) VA* UEI*I«E*
HORDT VVltlti IDEAAL VA» VELE»
IIEMAND zal er aan twijfelen, dat het bestuur van de Schiedamse Gemeen-
J_ schap na Vrijdagavond 28 Juli niet alleen verlicht heeft opgeadernd, maar
bovendien zeer voldaan ivas. Voldaan, omdat de teleurstelling over het
vergeefse zwoegen na de knock-downdie de tegenstanders de S.G. op 28 October
hadden toegediend, toen zij het Cultureel Centrum afwezen, niet tot een knock
out geleid had, doch dank zij een ongelooflijk incasseringsvermogen „genomen''
kon worden.
Natuurlijk. De Schiedamse Gemeenschap had ook door haar knieën kunnen
gaan. Men was er trouwens in bepaalde kringen al van overtuigd, dat deze teleur
stelling het einde zou betekenen van al het werk van deze organisatie. En ook waren
verschillende figuren al geneigd, zich terug te trekken met het verwijt om hun lippen,
„dat in deze stad goede ideeën toch nooit een kans konden krijgen en men daardoor
beter helemaal niets meer kon doen'''
[I ET liep anders. Want wèl waren
I de bestuursleden aangeslagen",
maar plotseling bleek dat zij het
„publiek" dat gelukkig meestal
voor de verdrukten blijkt te zijn op
bun hand gekregen hadden. Grote
groepen, die onbewogen toeschouwer
waren geweest althans zo léék het
begonnen geheel onverwachts hun
sympathie te betuigen voor de dap
peren, die met knikkende knieën
waren doorgegaan met vechten. Het
wankelende bestuur was meer dan
dankbaar voor die sympathie. Het
begreep inééns, dat dit het meeleven
was, dat het tot nu toe zo node had
moeten missen.
Eerst nu, in de schijnnederlaag,
leerde men zijn vrienden kennen. Dat
het er meer waren dan in de triomf
dagen van optimistische voorbereiding
geteld konden worden, was des te ver
heugender.
Grote dankbaarheid past daarom
htm, die bij de moeilijke beslissing:
doorgaan of de „hopeloze" strijd op
geven, het eerste gekozen hebben.
Zeker, de tactiek werd veranderd. De
schijnbaar eenzijdige drift om eerst en
vooral de bouw van het C.C. tot stand
te brengen werd aanzienlijk getemperd.
Men wierp zich op projecten, die
directer zouden ingrijpen in de be
hoeften van de burgerij. De herdenking
van het 675-jarig bestaan werd ge
organiseerd en bleek in de strakke
soberheid een groot succes. Zó zelfs,
dat van verscheidene kanten een aan
vankelijk verstandig geacht en met
instemming begroet besluit om de
grote stadsfeesten te laten varen, plot
seling „onjuist" werd genoemd. Men
dacht de Gemeenschap plotseling spon
taan de goede eigenschappen toe, om
welker erkenning zij zelf tot op dat
moment tevergeefs gesmeekt had.
Maar belangrijker dan deze instem
ming van de toeschouwer was de
groeiende geest van prettige samen
werking en de vaste wil om gezamen
lijk iets te presteren, die over de aan
gesloten verenigingen in de diverse
secties vaardig werd. De indrukwek
kende manifestatie hiervan uitte zich
tot in vele Schiedamse huiskamers,
toen de optocht en het concert uit de
Grote Kerk op 18 Maart werden uit
gezonden. Nadien werkte dit door.
De toneelverenigingen en individuele
krachten vonden elkaar in de studie
avonden met Arend Hauer.
Iedereen voelde met scherpe intuïtie,
dat dit nu eens geen lapwerk was,
maar een gedegen, goed geleide opzet
door mensen aan wie men zijn ver
trouwen kon schenken, omdat zij op
hun beurt vertrouwen en verantwoor
delijkheid durfden geven aan de ver
enigingen zelf. Hier was geen sprake
van „bazen" en „loopjongens", maar
van een organische samenwerking in
een Mare gemeenschap.
Met dit interne en externe vertrou
wen als monsterkapitaal konden de
oude plannen opnieuw naar voren
worden gebracht. Niet langer konden
de tegenstanders beweren, „dat het
Cultureel Centrum het doordrijven was
van een paar op lintjes of standbeelden
beluste lialf-goden".
(O)
Ij j J J J I' i
i
OjJ <o>
OjJ <o>
V?
iR i 1
i
*o> i «3»
.<6.
O'i tO
0>~ (O
ÖOÖ'
