Spiegelende toren
84
Zo kan het gebeuren, dat ge op een zonnige zomer
middag, dwalend rond de St. Jan, de toren terugvindt in
de spiegeling van een winkelruit. Zwaar en dreigend
laat hij zijn tors ten hemel rijzen. Verrast staat ge
stil en observeert vanuit dit nieuwe gezichtspunt het zo
vertrouwde beeld. Iets onwezenlijks heeft de toren ge
kregen zo meent ge tenminste, maar op hetzelfde
ogenblik dringt het tot u door, dat deze spiegeling het
beeld vasthoudt zoals het de bouwers zes eeuwen geleden
voor ogen moet hebben gezweefd: Als een vingerwijzing
Gods, oprijzend uit een gemeenschap waarvan het leven
was afgestemd op kerk èn toren.
Het beeld van de St. Janstoren, gevangen in een winkel
ruit.... Eén, twee, hoeveel keer? Wie zal het weten. Er
zijn veel winkels en spiegelruiten rond de toren en in ieder
raam zal de kolos zich weer anders tonen. Maar niet één zal
er zijn daar beneden, die de reus kan blijven vatten. De
jaren verglijden, een stad wordt steeds weer opnieuw gebo
ren en sterft, maar in haar midden blijft dit beeld van
de gemeenschap, die groeit en niet van sterven weten wil.
