liet verbaal v<isï een
&VL
Orgeldraaier: De Schiedammers
houden van draaiorgel-muziek, dal
merkte ik hij zei mork aan
mijn centenbakkie.
en als je,dan niet mee wilt gaan, dan moet je
maar uit mijn schuitje gaan."
WANNEER we 's avonds door de stad gaan, kan het nog gebeuren, daar
bij de Broersvest, dat bet geluid van de straat zich verenigt tot een
melodie, waarin negen dagen vacantiefeest weer worden tot een ver
beelde werkelijkheid. De verlichte Broersvest, de sfeer van romantiek rond
de kleurige fontein op de Koemarkt, waaromheen het verkeer z'n rondjes
draaide zonder dat het kans zag het hart van Schiedam weer om te buigen
naar de kille werkelijkheid van alledag. Negen dagen feest, saamgeregen
aan de ketting, die we Vacantieweek noemden
TTOE het was? Vraag het aan de
duizenden Jantjes en Marietjes
uit de Gorzen, uit het Oosten, het Wes
ten of aan de kinderen, wier jeugd
wordt neergedrukt in de benauwde
straten van de binnenstad. Natuurlijk
hebt u het niet bemerkt, hoe ze weke
lijks hun drie dubbeltjes afdroegen aan
de meester in de klas en hoe hun ogen
blonken, toen dat bosje kaarten nog
net voor het aanbreken van de grote
vacantie de klas kwam binnen vallen.
Het betekende zes dagen lang uitgaan
voor het jonge Schiedam. Bij Harle
kijns Poppentheater zouden ze Tom
my volgen op zijn reis naar het Tover-
eiland en al mochten er ook maar zo'n
350 jongens en meisjes per voorstelling
onderdak worden gebracht, voeten en
handen, maar vooral stem kwam de
zaal tekort om mee te leven met dit
fantastische poppenspel, waarin artist
en technicus elkaar hadden gevonden.
De accommodatie viel iets tegen, toen
u daar achter het clubhuis in de St.
Joris Doele een circus dacht aan te
treffen en slechts een met stoelen op
gevulde ruimte tussen zeildoek vond?
De kinderen hadden er zeker geen last
van, want voor hen stond of lag, al
naar het uitkwam, het circus op het
toneel. En dat het ook jongens en
meisjes als zij zelf waren, die zo'n hele
voorstelling vulden, deed het gebodeue
des te meer aanspreken. De regen
kwam, maar geen nood, in een oog
wenk zaten circus èn publiek binnen.
Kinderen in een zaal, spreek me er
niet van, zeggen de mensen „die het
weten kunnen". Wellicht hebben ze
die vier laatste dagen van Augustus
wel eens in de Passage gekeken. Als er
de Jantjes en Marietjes van de vol
gende voorstellingen stonden en
dat was hijna de hele dag dan was
het keurig gerubriceerd op leeftijd.
„Je hebt er geen kind aan", vertelden
de bedrijvige dames binnen in de zaal,
die de voorstellingen met hun deson
danks toch nog onontbeerlijke hulp
omringden. Zo'n vierduizend jongens
en meisjes hebben we dag aan dag weer
op de plaats gehad in alle aandacht
standen, die er maar te bedenken zijn.
En alleen de bedrijfsleider van het
Passage-theater kon misschien eens de
wenkbrauwen fronsen wanneer de voe
tenroffel tot buiten de zaal doordrong,
Scapino-ballet, de jeugdfilm .,Bush
Christmas", Ned. Jeugdtoneel en dan
tenslotte nog de variété-revue met be
kende namen als Fantasio moet u
eens proberen een fiets, uit elkaar
nemen en een nummertje muziek op
de onderdelen gaan weggeven
Walton met z'n onafzienbare stroom
van „rare" fietsen, de sprekende pop