k
^T^eem er nog eentje!
nachtmerrie van oe Gem.
't !<an
W EEFT UoTterdaav ^Terxer.
ooorStrdo", Schiedam. weet
^ET Q.Q.
OPVOERING va* C&AUE^iTOAnA.
J
Gèew 2an\GA TE"
SpeleK'
•Reinigingsdienst na een
Succesvolle Smutpajïju
Met ,<L' appeltjes vanOcanje."
IJ3
Dit is een verhaal, dat u waarschijnlijk nooit eerder
hoorde, maar dat toch een ware Schiedamse geschiedenis
heet te zijn. Wij blijven er volkomen buiten, al komt het
ons als „historie" niet onwaarschijnlijk voor.
Het speelt in de dagen, dat de paardentram nog reed
en Schiedam veel kleiner was. De begraafplaats lag, waar
nu het Singelplantsoen klaarkomt. Een van de leden van
een vooraanstaande familie zou begraven worden. Het was
op Maandag en hier en daar waren er nogal wat Maandag-
vierders thuis gebleven. Aangezien het weer niet al te
slecht was, lag er een buiten in het zonnetje, toen de stoet
langs kwam. Maar hij lag juist naar de verkeerde kant om
te zien wat zijn vrouw zag.
„W at gaat er langs vrouw?" geeuwde de katerige man?
„Je weet toch wel. Meneer X die wordt vandaag begra
ven. Een prachtige stoet. En een kransen. Wel twintig
volgrijtuigen."
„Jammer zuchtte hij, „was ik maar de andere kant uit
gaan liggen. Ik had verdraaid graag die begrafenis gezien".
Jansen had de atoombom, Xorea en Schiedam willen
vergeten en hij kon dat maar op éen manier doen. Hij dook
onder in de Schiedammer. Tegen de tijd, dat het klokje
der echtgenotelijke gehoorzaamheid sloeg, dook echter uit
de vele glaasjes het schrikbeeld van zijn wachtende eega
voor hem op, zodat Jansen koortsachtig begon te werken
aan een alibi. Toen hij thuis de deur achter zich had dicht
getrokken, wist hij wat hij doen zou. Hij sloop naar de
keuken. Trok de pot „Rijst" van het rekje om er een touwtje
uit te halen en bond stevig en uitvoerig alle potten en pan
nen, die hij kon vinden aan zijn been. Onder luid kabaal
van deze ketelmuziek begon hij vrolijk te trappen te be-
stijgen, terwijl hij met geestdrift mompelde:
„Ze zzzal mme nnooit hhoren bbij ddit llawaai".
Het laatste is wel leuk, maar niet moppig. Leuk voor
onze collega Jan Schaper, die in het begin van September
naar Amerika vertrok om er drie maanden te studeren op
de film. De Rockerfeller Foundation nodigde hem uit, om
dat hij enkele veelbelovende filmscenario's schreef. Hij
werkte steeds dapper mee met zijn critiek en zijn artikelen
aan het omhoog voeren van het peil van dit blad, waarvoor
hij steeds vol nieuwe denkbeelden zat. Het is dus leuk voor
Jan, dat hij deze grote kans kreeg, maar niet moppig voor
ons, die een vent met ideeën moeten missen.
Zijn laatste pennevrucht voor de reis naar Uncle Sam
leest u in „De poes, de steegjes en
SlNOS DE VaCAHTIEWEEK.
TUDErVS DE
IKWEG ffBOlNANO
»Mo6 2o' GEZEGD
kassa
■*Ij ftkQ+é*', ity.
