^liitincjen
van een eigentijdse
cultuur
Het zou niet moeilijk zijn lieden te
vinden, die dit beweren. Mensen
voor wie cultuur een cultus is van
de pyramidale belegenheid; voor wie
de aanwezigheid van versterkers in een
museum gelijk staat met een uitvoe
ring van de Ramblers in de resten van
Herculanum en Pompei.
1>E JOXGE MENSEM VAM DEZE TIJ1>
GEGItEPEM I)OOK IACHTVA.4RT EM FOTOGRAFIE
Die luidspreker aan de gevel van het Stedelijk Museum. Dat was toch wel een vreemd geval in de Vacantie-
week. Heeft men dan helemaal geen eerbied meer voor de wijding, welke er rond het mausoleum van ons
verleden dient te hangenr' En wat te denken van de „be-pop", die een dans rond de galg uitvoerde als
wilde zij dit solide stuk „volksopvoeding" uitdagen terug te keren in deze T.L.-verlichte en lawaai-ver-
sterkte eeuw.'' Begon hier de revolutie van het cultuur-nihilismewaren dit dan de horden, die de onder
gang van het avondland met hun „music, music, music"-heksensabbath vierden?
Toch wagen wij bet bet stoutmoe
dige denkbeeld te opperen, dat in de
Vacantieweek met zijn geluidverster
kers en snorrende miniatuur-motortjes,
met zijn gonzende drukte van jonge
mensen de cultuur in het Stedelijk
Museum geen moment in de verdruk
king is geweest. Ja, zelfs, dat die cul
tuur er bloeide in een vreemde, maar
levende kracht, die bijzonder van deze
moderne eeuw is.
Hier was de jeugd aan het woord;
met grote liefde en onuitputtelijke ijver
bezig, de weerbarstige natuur en haar
wetten aan zich ondergeschikt te ma
ken. Hier werd de akker van het prac-
tische verstand bewerkt, omgeploegd
en geëgd om de beste vruchten van de
cultuur van deze tijd op te leveren.
Hier was cultuur geen versleten passe
partout rond het ere-diploma der be
houdzucht, maar een uiting van twintig
ste eeuwse jeugd, die de erfenis der tech
nocratie aanvaardt als uitgangspunt
voor een vooruitgang, die beheerst en
geleid zal worden door de mens.
En zelfs meer dan dat. Overmeeste
rend de moeilijkheden en de dictatuur
van de natuur komt deze jeugd tot
uitingen van een nieuwe, geheel eigen
schoonheid. Of zou er iemand zijn met
oog voor vorm en lijn, die tevergeefs
zoekt naar de eigen schoonheid van de
moderne straaljager? Kan de man, die
in het beeldhouwwerk de rhythmiek
van de gevormde massa bewondert,
blind blijven voor de gracieuze verhou
dingen in het model zweef-vliegtuig?
Is het geen wonderlijke bevestiging
van die gulden regel„Eenvoud is het
kenmerk van het ware. dat de verhou
dingen schoner en bekoorlijker worden,
naarmate de wetten van de natuur
dieper zijn doorgrond tot in hun essen
ties en dus op geraffineerder wijze
dienstbaar gemaakt aan de menselijke
opzet?
De jeugd van Schiedam wethou
der Kramers heeft het in zijn openings
woord gezegd heeft met het organi
seren van deze luchtvaarttentoonstel
ling iets verrassend groots tot stand
gebracht. Hoe vreemd het moge klin
ken. De plaats van deze tentoonstelling
was het museum, omdat deze jeugd op
bijzondere, op haar wijze, de muze
dient.
Dat kan niemand ontgaan zijn, die
de inrichting van de tentoonstelling
heeft bewonderd. Hier was alles gedaan
om uiterlijk te beantwoorden aan de
De Broersvest in feesttooi op een ogen
blik, dat de duizenden hossende Schie
dammers en vreemdelingen nog niet rond
defontein van het Koemarktplein dansten.
I02