^liitincjen van een eigentijdse cultuur Het zou niet moeilijk zijn lieden te vinden, die dit beweren. Mensen voor wie cultuur een cultus is van de pyramidale belegenheid; voor wie de aanwezigheid van versterkers in een museum gelijk staat met een uitvoe ring van de Ramblers in de resten van Herculanum en Pompei. 1>E JOXGE MENSEM VAM DEZE TIJ1> GEGItEPEM I)OOK IACHTVA.4RT EM FOTOGRAFIE Die luidspreker aan de gevel van het Stedelijk Museum. Dat was toch wel een vreemd geval in de Vacantie- week. Heeft men dan helemaal geen eerbied meer voor de wijding, welke er rond het mausoleum van ons verleden dient te hangenr' En wat te denken van de „be-pop", die een dans rond de galg uitvoerde als wilde zij dit solide stuk „volksopvoeding" uitdagen terug te keren in deze T.L.-verlichte en lawaai-ver- sterkte eeuw.'' Begon hier de revolutie van het cultuur-nihilismewaren dit dan de horden, die de onder gang van het avondland met hun „music, music, music"-heksensabbath vierden? Toch wagen wij bet bet stoutmoe dige denkbeeld te opperen, dat in de Vacantieweek met zijn geluidverster kers en snorrende miniatuur-motortjes, met zijn gonzende drukte van jonge mensen de cultuur in het Stedelijk Museum geen moment in de verdruk king is geweest. Ja, zelfs, dat die cul tuur er bloeide in een vreemde, maar levende kracht, die bijzonder van deze moderne eeuw is. Hier was de jeugd aan het woord; met grote liefde en onuitputtelijke ijver bezig, de weerbarstige natuur en haar wetten aan zich ondergeschikt te ma ken. Hier werd de akker van het prac- tische verstand bewerkt, omgeploegd en geëgd om de beste vruchten van de cultuur van deze tijd op te leveren. Hier was cultuur geen versleten passe partout rond het ere-diploma der be houdzucht, maar een uiting van twintig ste eeuwse jeugd, die de erfenis der tech nocratie aanvaardt als uitgangspunt voor een vooruitgang, die beheerst en geleid zal worden door de mens. En zelfs meer dan dat. Overmeeste rend de moeilijkheden en de dictatuur van de natuur komt deze jeugd tot uitingen van een nieuwe, geheel eigen schoonheid. Of zou er iemand zijn met oog voor vorm en lijn, die tevergeefs zoekt naar de eigen schoonheid van de moderne straaljager? Kan de man, die in het beeldhouwwerk de rhythmiek van de gevormde massa bewondert, blind blijven voor de gracieuze verhou dingen in het model zweef-vliegtuig? Is het geen wonderlijke bevestiging van die gulden regel„Eenvoud is het kenmerk van het ware. dat de verhou dingen schoner en bekoorlijker worden, naarmate de wetten van de natuur dieper zijn doorgrond tot in hun essen ties en dus op geraffineerder wijze dienstbaar gemaakt aan de menselijke opzet? De jeugd van Schiedam wethou der Kramers heeft het in zijn openings woord gezegd heeft met het organi seren van deze luchtvaarttentoonstel ling iets verrassend groots tot stand gebracht. Hoe vreemd het moge klin ken. De plaats van deze tentoonstelling was het museum, omdat deze jeugd op bijzondere, op haar wijze, de muze dient. Dat kan niemand ontgaan zijn, die de inrichting van de tentoonstelling heeft bewonderd. Hier was alles gedaan om uiterlijk te beantwoorden aan de De Broersvest in feesttooi op een ogen blik, dat de duizenden hossende Schie dammers en vreemdelingen nog niet rond defontein van het Koemarktplein dansten. I02

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1950 | | pagina 6