»E STEIPGLTOCHT
t
I04
IERST was het zomaar een ge-
_J dachte, er werd over gepraat, het
groeide tot een plan, het werd een
onderdeel van de Vacantieweek, vijf
tienhonderd jongens en meisjes deden
er aan mee en voor we het eigenlijk
goed beseften, zaten we met driehon
derd opstellen, gedichten en tekening
en voor ons.
Vijftienhonderd kinderen trokken
door de stad om hun twaalf stempels
te vergaren en driehonderd van hen
vertelden in woord en lijn hoe het ging.
Driehonderdmaal was het een enthou
siast verhaal, maar ook driehonderd-
maal werd het weer anders verteld.
Het beste werk zetten we in het blad
van de Gemeenschap, was er gezegd.
We zijn dus naar die beste opstellen,
tekeningen en gedichten gaan zoeken.
Wie wel eens driehonderd verhalen
over steeds weer dezelfde onderwerpen
heeft doorgelezen, zal ons beamen, dat
de keuze moeilijk is. We hebben uit
de indrukwekkende stapel een zo rijk
mogelijke variatie gezocht.
Zo vindt u op deze en de volgende
pagina's een bloemlezing uit het inge
zonden werk van jong Schiedam (van
8 tot 13 jaar) in proza en poëzie en niet
te vergeten in lijn en kleur. Meer dan
op de perfecte stijl hebben we gelet
op de wijze waarop de indrukken van de
twaalf stempelplaatsen waren verwerkt.
Namen zult u onder de geplaatste
opstellen niet vinden. Het leek ons
tegenover de vele andere kinderen,
wier werk zeker niet minder verdien
stelijk was, ten enenmale onjuist.
Po L If It
Is Dinsdagdus stempels gehaald,
Als de weerlicht de trap afgedaald
De straat op en dan op stap
Naar al die fabriekendat wordt me een grap.
De eerste is geen fabriekmaar een mooi gebouw
1 If namelijk de HA V-Bank, van Dudok, dat las ik nog gauw.
Wij naar binnenwe waren met een hele ploeg,
Dus hadden ze binnen met stempelen werk genoeg.
Maar we mochten ook de zaak nog bekijken
Dat is om het inzicht te verrijken
Wat allemaal nodig is voor diverse verzekeringen',
We kregen een foto van het gebouw en reclames of hoe heten die dingen.
En toen op stap naar nummer twee
Dat is een glasfabriek, dus voorzichtigoké.
We kregen direct ons begeerde stempel,
Maar de fabriek bekijken was er niet bijwarempel.
Ik had die fabriek wel eens willen zien;
We kregen wel een foto, van nu en vóórdien.
Toen weer op weg naar nummer drie,
Dat is het Station, dus vlak bij de Schie,
Waar Schiedam zoveel aan heeft te danken:
zijn bedrijvigheid, maar ook veel stanken.
Toen naar de Grote Kerk, zo prachtig gerestaureerd;
wij kregen ons stempel, maar daar werd ook wat begeerd
namelijk het orgel moet nog worden gerestaureerd.
Dit is de hartewens van het kerkbestuur, werd ons verteld,
hier ontbreekt alleen nog maar het nodige geld.
Van kerk naar fabriek was nodig voor nummer vijf'.
Stempels moesten we hebben, al zijn de benen stijf.
Zo kwamen we na een omloop bij de kurkenfabriek aan,
daar moesten we verdikkie in 't rijtje gaan staan.
Maar het bedrijf bezichtigen was de moeite waard;
We kwamen dan ook niet uitgestaard.
We kregen ons stempel, maar bovendien
allerlei kurken, waarvan we de bewerking hadden gezien.
Toen naar een ander oud gebouw
Het Zakkendragershuisjeik vertel het maar gauw.
Ook daar hadden we ons stempel gauw te pakken.
Ook een stempel is lichter dan die loodzware zakken
met graan of kolen of wat anders gevuld.
O ja, dat flesje Coca Cola, daar hebben we van gesmuld
De dorst was gelest, dus weer op stap
Voor nummer zeven, we waren er rap.
In de Leeszaal daar moesten we wezen;
We kregen ons stempel, maar eerst mochten we lezen.
Na eerst een hoop plaatjes te hebben bekeken
Maakten we ons reisvaardig naar andere streken.
't Is toch een zwerftocht, al is het door de stadl
We ktcamen bij 't Museumdat is nummer acht van het blad.
Alweer een stempel maar de tentoonstelling niet gezien;
Dat kostte geld, dat krijg ik wel, tenminste als ik het verdien.
We gaan weer verder, alweer naar een batik.
Eerst een hol af en dan links uit de flank.
Het is nu een Spaarbank, waar we komen;
Van een flink spaartegoed liggen velen te dromen.
Daar moet je voor sparen, dat is te begrijpen.
Doe dat en het appeltje voor de dorst ligt daar te rijpen.
De appel, die we krijgen, was reeds rijp en groot
En hij smaakt, ja hoe, nu als na de bevrijding het brood.
Stempel nummer negen was binnen, dus konden we gaan.
De brug over en we komen voor een mooi gebouw te staan.
Aan de zijkant naar binnen en we krijgen een mooie trap te zien.
Die moeten we op, boven krijgen we stempel nummer tien
En twee paperclips cadeau.
Die zijn voor papier bij elkaar te houden en zo.
We gaan dan naar die molen voor nummer elf.
Zo, dat stempel staat er ook weer op, 't ging haast vanzelf.
Nummer twaalf, het Politiebureau, kom je niet voor je plezier.
Ik ga er heen, maar net als een dier
Met de staart tussen de benen en een donker gezicht.
Dat met stempel en nougatblok snel wordt verlicht.
Dit is het eind van het lopen en van geschrijf,
Dus zet ik mijn pen hiermee buiten bedrijf.
