Het
Zakkendragershuisje
Op liet politiebureau
In dc St. Janskerk
T
Zeven van de twaalf stempelplaalsen kregen een plaatsje op deze tekening, die beter dan menig opstel
vertelt wat wel het meest interessante ivas.
IJ ET aardigste, wat ik in de stempel-
-*■ tocht vond, was het zakkendra
gershuisje. Het huisje is al zeer oud,
maar het zakkendragersgilde bestond
al langer. Ieder lid moest contributie
betalen en dit was 10 pCt van het loon.
Eerst in 1696 hebben ze op 12 Maart
een eigen huisje aangevraagd. De
schout eD schepenen hebben daar eerst
over beraadslaagd en deze aanvraag
daarna goedgekeurd.
In 1725, op 28 Juni, kregen zij het
zakkendragershuisje.
Als er werk was, dan werd er gebeld,
waren er te veel mensen, dan moesten
ze dobbelen. Wie het hoogste had,
kreeg het werk.
Het hele gebouw bestaat uit drie
étages. De parterre werd gebruikt als
wachtlokaal voor mensen, die te veraf
woonden en dan het klokje niet zouden
horen. De eerste étage was het kantoor
voor de hoofdlieden, daar staat nog
een lessenaar uit 1725.
Ieder hoofdlid had een sleutel van de
brandkist, die op dezelfde verdieping
stond. Soms had het gilde grote sommen
geld in kas, wel eens 85.000 gulden.
De tweede étage was de werkzolder
voor het repareren van planken en
zakken. Het werd ook gebruikt als
werkplaats.
De derde étage was de torenzolder,
waar het klokje hing, nu hangt het er
niet meer.
Dit zakkendragershuisje is het aar
digste en interessantste van heel de
tocht voor mij geweest.
S3
TT ET interessantste van de stempel-
1 tocht vond ik hetgeen ik te zien
kreeg op het Politiebureau.
Bij het inkomen van het politie
bureau moest ik naar de portier, die
mij een stempel gaf.
Toen ik het stempel had, kwam er
een politieagent binnen waar ik met
mee moest.
De politieagent liet mij 2 cellen zien,
een grote en een kleine.
Er werd iemand de cel in gegooid,
die aan de binnenkant van de deur
schreef: Ik heb geen schuld.
En op een tafeltje in de cel stond
een blik met eten.
Nadat ik alles nog eens goed beke
ken had en ik het bureau wou verlaten
kreeg ik de boodschap mee, dat ik
's middags om 2 uur terug kon komen
om wat nougat te ontvangen.
Nu, 's middags om 2 uur was ik
present en kreeg ik hetgeen mij be
loofd was, dat ik mij goed liet smaken.
$3
\Y7"E liepen het hek van de Sint Jans-
kerk door en liepen het pad op
en we gingen rechtsaf. De deur stond
half open, maar de portier was nog
niet te zien, hij was even weg. We
maakten een praatje met een paar
jongens. Daar kwam al de portier aan
met een paar gereedschappen bij zich.
Toen kregen we elk een stempel op
onze kaart en de portier maakt nog
een praatje met ons. Het eerste wat
wij zagen, toen we de kerkzaal
binnengingen was het oude kerkorgel.
Ze waren bezig, vertelde de portier,
om het te herstellen. Toen keken we
naar de prachtige kroonlainpen die
daar hingen. Twaalf stuks waren het er.
In elke kroonlamp waren 30 kaarsen en
elke kaars kost 50 cent. En er waren
ook enkele kleine kaarsen, die hingen
IO5