Het Zakkendragershuisje Op liet politiebureau In dc St. Janskerk T Zeven van de twaalf stempelplaalsen kregen een plaatsje op deze tekening, die beter dan menig opstel vertelt wat wel het meest interessante ivas. IJ ET aardigste, wat ik in de stempel- -*■ tocht vond, was het zakkendra gershuisje. Het huisje is al zeer oud, maar het zakkendragersgilde bestond al langer. Ieder lid moest contributie betalen en dit was 10 pCt van het loon. Eerst in 1696 hebben ze op 12 Maart een eigen huisje aangevraagd. De schout eD schepenen hebben daar eerst over beraadslaagd en deze aanvraag daarna goedgekeurd. In 1725, op 28 Juni, kregen zij het zakkendragershuisje. Als er werk was, dan werd er gebeld, waren er te veel mensen, dan moesten ze dobbelen. Wie het hoogste had, kreeg het werk. Het hele gebouw bestaat uit drie étages. De parterre werd gebruikt als wachtlokaal voor mensen, die te veraf woonden en dan het klokje niet zouden horen. De eerste étage was het kantoor voor de hoofdlieden, daar staat nog een lessenaar uit 1725. Ieder hoofdlid had een sleutel van de brandkist, die op dezelfde verdieping stond. Soms had het gilde grote sommen geld in kas, wel eens 85.000 gulden. De tweede étage was de werkzolder voor het repareren van planken en zakken. Het werd ook gebruikt als werkplaats. De derde étage was de torenzolder, waar het klokje hing, nu hangt het er niet meer. Dit zakkendragershuisje is het aar digste en interessantste van heel de tocht voor mij geweest. S3 TT ET interessantste van de stempel- 1 tocht vond ik hetgeen ik te zien kreeg op het Politiebureau. Bij het inkomen van het politie bureau moest ik naar de portier, die mij een stempel gaf. Toen ik het stempel had, kwam er een politieagent binnen waar ik met mee moest. De politieagent liet mij 2 cellen zien, een grote en een kleine. Er werd iemand de cel in gegooid, die aan de binnenkant van de deur schreef: Ik heb geen schuld. En op een tafeltje in de cel stond een blik met eten. Nadat ik alles nog eens goed beke ken had en ik het bureau wou verlaten kreeg ik de boodschap mee, dat ik 's middags om 2 uur terug kon komen om wat nougat te ontvangen. Nu, 's middags om 2 uur was ik present en kreeg ik hetgeen mij be loofd was, dat ik mij goed liet smaken. $3 \Y7"E liepen het hek van de Sint Jans- kerk door en liepen het pad op en we gingen rechtsaf. De deur stond half open, maar de portier was nog niet te zien, hij was even weg. We maakten een praatje met een paar jongens. Daar kwam al de portier aan met een paar gereedschappen bij zich. Toen kregen we elk een stempel op onze kaart en de portier maakt nog een praatje met ons. Het eerste wat wij zagen, toen we de kerkzaal binnengingen was het oude kerkorgel. Ze waren bezig, vertelde de portier, om het te herstellen. Toen keken we naar de prachtige kroonlainpen die daar hingen. Twaalf stuks waren het er. In elke kroonlamp waren 30 kaarsen en elke kaars kost 50 cent. En er waren ook enkele kleine kaarsen, die hingen IO5

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1950 | | pagina 9