Él lijkheid duidelijk geremd worden door het gebrek aan goede opdrachten. Let wel, goede opdrachten. De handvaardigheid en het technisch vakmanschap blijven zeker bewaard bij het maken van gebrande raampjes voor een slijterij hier, een gerestaureerd café daar en een verbouwde distilleerderij ter plaatse. Zelden is dit een worsteling tussen idee en verwezen lijking. En toch alleen in deze strijd komt de kunstenaar tot de volle groei van zijn ingeboren talenten. In plaats van de zware opgave wordt aan deze technisch zeer be kwame glazeniers consciëntieus uit te voeren routine-werk voorgezet, dat slechts kans biedt tot cén worsteling: te ontkomen aan de sleur. Ook een kunstenaar wil het zweet in de handen voelen komen; hij wil de problemen zich zien opstapelen om vol ledige kans te krijgen zich met technische beheersing en ingeboren talenten overwinnaar te tonen van de artistieke idee. Dat is zijn voldoening. Daartoe geeft Schiedam kerels als deze met artistieke potentie in hersens, hart en vingers geen kans. Het mag ons verheugen, dat er nog opdrachten voor hen loskomen, al zijn zij van een dodelijke eenzijdigheid. Zou het nu heus zo ondoenlijk zijn om een fonds te vormen, dat zijn gelden zou ontlenen aan giften van deze en andere bedrijven, die van elke verfraaiing van eigen interieur een bepaald gering percentage hiervoor bestemmen? Het fonds zou dan bepaalde opdrachten moeten verstrekken aan de kunstenaars in eigen stad, tvelke opdrachten de armoede van onze stad aan schoonheid in beeldende kunstvorm einde lijk konden beginnen op te heffen. En zou aandacht van het Gemeentebestuur voor deze vraagstukken zo'n luxe zijn? Nu Tuindorp Kethel is klaar gekomen, kan er ter breking van de grijze eentonig heid wel wat gebeuren om door kleine beeldengroepen de betonnen nuchterheid weg te nemen. De nieuwe bruggen welke geprojecteerd worden, zijn goede objecten om er een beeldhouwer zijn stads-verfraaiings-lusten op te laten bot vieren Dit scheppen van materieel-aantrekkelijke voorwaarden zal de Schiedamse kunstenaars, al of niet in de S. '45 ver enigd, geen kwaad doen en betere resultaten opleveren dan platonische verklaringen van belangstelling. Eerst als de gunstige omstandigheden geschapen zijn, kunnen wij rekenen op vruchtbaarder, interessanter en imponerender werk van de beoefenaars der beeldende kunsten in eigen stad. Deze algemene inleiding gaat aan een gedetailleerder bespreking van de tentoonstelling vooraf, omdat zij nood zakelijk eens geuit moest worden, wil het lot van S. '45 niet zonder lering blijven. De groep is geslonken. Er dient rekening mee te worden gehouden, dat er onder de leden ook amateurs te vinden zijn. Toch zijn dit andere liefhebberij-beoefenaars dan die van bijv. Beati, de groep schilders van de Werf Gusto. De laatste groep schildert louter voor het plezier, dat zij er zelf aan beleeft en mijdt alle pretentie. De leden van S. '45, amateurs of beroepsschilders treden zelf terug om hun werk te laten spreken en dat maakt het onder scheid tussen beiden bepaald minimaal. Wat nu de expositie betreftOver de Gebrs. Henderickx en hun probleem schreven wij reeds. Jacq. de Raat heeft zijn lyrische gevoeligheid door versobering trachten te ver diepen, maar hij ging daarbij téveel naar de kant van het beredeneerd bizarre, zoals in zijn „dode wilgen", of naar een te schrale synthese, zoals in het „paardje". In dit laatste werk is hij nochtans het meest zichzelf. Hij heeft warme be langstelling voor het kleine en vindt poëzie in een schijnbaar prozaïsch trekdier. Wij geloven, dat juist de verkoop van zijn werk hem de innerlijke zekerheid zou geven, die voor hem nodig is om aan zijn gevoelig persoonlijk werk overtui ging te geven. Die innerlijke onzekerheid kennen Batalaan noch Lampe. De laatste geeft ons zijn stillevens met een liefde voor het academisch vakmanschap; de eerste drukt zich in mozaïek met zeer aanvaardbaar resultaat uit en zet alle bezienswaardigheden van Schiedam in een even geestige als evenwichtige compositie op het doek, waarvan men zou verlangen, dat het een echte doek was, waarop onze stad door middel van een soort batik-procédé ver schenen was. Is wat v. d. Does maakt origineel werk? Zijn Chinese tempel doet zo sterk aan de Amerikaanse magazine aquarel techniek denken, dat men bijna gelooft aan copiëring. I3O

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1950 | | pagina 10