Leukóte tijcl van je leven^
.y
I3I
H. Zoomermeijer vereenvoudigt zijn onderwerpen tot
een hoekige twee-dimensionaliteit, maar wat in de lijn niet
onverdienstelijk is, wordt door de kleur erg goedkoop.
Van Rudolf Pfeifer is er een Portret in grote grove kleur-
vakken opgezet. Uit zijn „Nachtcafé" spreekt een stelling-
name, die tegenstrijdigheden bevat. Het vaasje bloemen
vertelt van gevoeliger dingen dan de harde, koude rest van
het doek. Goof Smit heeft zijn grote doeken vaarwel ge
zegd het zal wel met de overtuigingskracht van de lege
geldbeurs zijn gegaan. Aquarellen zijn goedkoper, maar
zij zeggen ook minder. De experimenten in vormen en
kleuren zijn niet overtuigend en hebben meer van „Spiele
rei" dan wenselijk is.
Als geheel bewijst deze tentoonstelling, dat onze kun
stenaars het niet kunnen stellen zonder belangstelling van
de gemeente en de bedrijven, zich uitend in opdrachten.
Het wordt erg, als de stad niet meer het klimaat op
levert, waarin de kunstenaar kan werken en inspiratie kan
vinden. Op de eerste plaats door gebrek aan opdrachten
aan de talentvollen en op de tweede plaats door het ont
breken van een brede belangstelling voor het werk van
mensen uit eigen kring; vooral voor hen^ die trachten de
nieuwe tijd met een eigentijdse visie te benaderen.
Eerst daaruit wordt het zelfrespect geboren, dat ook voor
de kunstenaars-persoonlijkheid voorwaarde tot bestaan is.
LEO NELISSEN.
MATER AMABILIS EN „ZONNEBLOEM" MAKEN ER BESTE JAREN VAN
Wat is de leukste tijd van je leven?
Die vraag werd onlangs aan verscheidene fabrieksmeisjes gesteld en zonder
uitzondering kwam het antwoordAls je een jaar of achttien, negentien bent."
Wat daarna kwamwas trouwen en zorgen. Wat ervoor lagtvas kind zijn
en nog niet mogen meedoen.
Een mensenleven zou armer en kleurlozer zijn, dan het bedoeld moet zijn,
als deze meisjes gelijk hadden. En toch
Is hun mening over het algemeen niet gebaseerd op de ervaring, die zij
rondom zich hebben opgedaan? Is voor vele getrouwde vrouwen met het huwelijk
niet de ontgoocheling gekomen? Aan de zorgeloosheid kwam een einde en
de zorgen konden niet in de juiste gesteldheid worden opgevangen, omdat
men er niet op tvas voorbereid.
nauwelijks toe is aan een vorming naar
eigen wezen? En toch heeft de vrouw
van nature behoefte aan de ontwik
keling van een geheel eigen, totaal van
de man verschillende, aanleg.
Voor de meisjes, die op 14-jarige
leeftijd de school verlaten meestal
zonder de hoogste klas bereikt te heb
ben, die in de loop van de leertijd te
halen was geweest komt daar boven
dien bij, dat zij midden in een ont
wikkeling, die alle begrip van leiding
gevende mensen nodig heeft, aan zich
zelf worden overgelaten. „Thuis" mist
HET zijn echter niet alleen de
gezinnen, waaruit de fabrieks
meisjes voortkomen, waarin men
leeft in de overtuiging, dat alleen de
jeugd waard is geleefd te worden. Het
is een algemene uiting van deze tijd,
die niet in staat is geweest aan de
groei van het leven een gegroeide
levensinhoud te geven. De mens is
volwassen geworden; zijn ideaal be
weegt zich nog op het niveau van de
kinderlijke wensdromen, die zich hoog
stens in materialistische zin, maar niet
in geestelijke inhoud verdiept hebben.
In het bijzonder de vrouw leert door
scha en schande het gemis aan een
haar leven en hart vullend ideaal ken
nen.
Hoe wil men het anders in een maat
schappelijke en psychologische opvoe
ding, die zo eenzijdig op de man is
ingesteld, dat de vrouw nog maar
De varkenslap is bruin. lil tic keuken van
de huishoudschool maken ze onder leiding
het eten klaar. Maar van met weinig water
opzetten, dun schillen of bruine bonensoep
moeten ze niks weten.