Leukóte tijcl van je leven^ .y I3I H. Zoomermeijer vereenvoudigt zijn onderwerpen tot een hoekige twee-dimensionaliteit, maar wat in de lijn niet onverdienstelijk is, wordt door de kleur erg goedkoop. Van Rudolf Pfeifer is er een Portret in grote grove kleur- vakken opgezet. Uit zijn „Nachtcafé" spreekt een stelling- name, die tegenstrijdigheden bevat. Het vaasje bloemen vertelt van gevoeliger dingen dan de harde, koude rest van het doek. Goof Smit heeft zijn grote doeken vaarwel ge zegd het zal wel met de overtuigingskracht van de lege geldbeurs zijn gegaan. Aquarellen zijn goedkoper, maar zij zeggen ook minder. De experimenten in vormen en kleuren zijn niet overtuigend en hebben meer van „Spiele rei" dan wenselijk is. Als geheel bewijst deze tentoonstelling, dat onze kun stenaars het niet kunnen stellen zonder belangstelling van de gemeente en de bedrijven, zich uitend in opdrachten. Het wordt erg, als de stad niet meer het klimaat op levert, waarin de kunstenaar kan werken en inspiratie kan vinden. Op de eerste plaats door gebrek aan opdrachten aan de talentvollen en op de tweede plaats door het ont breken van een brede belangstelling voor het werk van mensen uit eigen kring; vooral voor hen^ die trachten de nieuwe tijd met een eigentijdse visie te benaderen. Eerst daaruit wordt het zelfrespect geboren, dat ook voor de kunstenaars-persoonlijkheid voorwaarde tot bestaan is. LEO NELISSEN. MATER AMABILIS EN „ZONNEBLOEM" MAKEN ER BESTE JAREN VAN Wat is de leukste tijd van je leven? Die vraag werd onlangs aan verscheidene fabrieksmeisjes gesteld en zonder uitzondering kwam het antwoordAls je een jaar of achttien, negentien bent." Wat daarna kwamwas trouwen en zorgen. Wat ervoor lagtvas kind zijn en nog niet mogen meedoen. Een mensenleven zou armer en kleurlozer zijn, dan het bedoeld moet zijn, als deze meisjes gelijk hadden. En toch Is hun mening over het algemeen niet gebaseerd op de ervaring, die zij rondom zich hebben opgedaan? Is voor vele getrouwde vrouwen met het huwelijk niet de ontgoocheling gekomen? Aan de zorgeloosheid kwam een einde en de zorgen konden niet in de juiste gesteldheid worden opgevangen, omdat men er niet op tvas voorbereid. nauwelijks toe is aan een vorming naar eigen wezen? En toch heeft de vrouw van nature behoefte aan de ontwik keling van een geheel eigen, totaal van de man verschillende, aanleg. Voor de meisjes, die op 14-jarige leeftijd de school verlaten meestal zonder de hoogste klas bereikt te heb ben, die in de loop van de leertijd te halen was geweest komt daar boven dien bij, dat zij midden in een ont wikkeling, die alle begrip van leiding gevende mensen nodig heeft, aan zich zelf worden overgelaten. „Thuis" mist HET zijn echter niet alleen de gezinnen, waaruit de fabrieks meisjes voortkomen, waarin men leeft in de overtuiging, dat alleen de jeugd waard is geleefd te worden. Het is een algemene uiting van deze tijd, die niet in staat is geweest aan de groei van het leven een gegroeide levensinhoud te geven. De mens is volwassen geworden; zijn ideaal be weegt zich nog op het niveau van de kinderlijke wensdromen, die zich hoog stens in materialistische zin, maar niet in geestelijke inhoud verdiept hebben. In het bijzonder de vrouw leert door scha en schande het gemis aan een haar leven en hart vullend ideaal ken nen. Hoe wil men het anders in een maat schappelijke en psychologische opvoe ding, die zo eenzijdig op de man is ingesteld, dat de vrouw nog maar De varkenslap is bruin. lil tic keuken van de huishoudschool maken ze onder leiding het eten klaar. Maar van met weinig water opzetten, dun schillen of bruine bonensoep moeten ze niks weten.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1950 | | pagina 11