In en om de ^gemeenschap
Kroniek van Schiedams leven
136
WE hebben het groene weiland
nog vorig jaar zien liggen, toen
de Kethelse koeien er hun
domein hadden. Bij het slaan van de
eerste heipaal waren we er weer en op
een Vrijdagmiddag van de October-
maand zijn »we achter burgemeester
Peek en de wethouders de eerste elf
woningen van het Tuindorp Kethel
binnengewandeld. Elf woningen waren
het, dat was dan elfmaal Airey-
systeembouw, elfmaal een vrije woning
met tuin voor en achter en elf maal een
woonkamer, een keuken, bijkeuken,
drie slaapkamers en niet te vergeten
een douchecel met een lavet. Vijfhon
derd Schiedamse gezinnen gaan het
eerste tuindorp bevolken. Zij zullen de
sfeer van het oude Kethel ingrijpend
wijzigen, wellicht hier en daar ten
goede, want te veel ligt het dorp nu
nog geïsoleerd ten opzichte van de
steden, die het omringen.
$5
Dit dorpse leven aan de rand van de
stad, die het annexeerde, mag dan
grote bekoring uitoefenen op velen,
die er kennis mee maakten, toch zal
men begrijpen, dat hier geen keus mo
gelijk is. Wil men volledig worden
ingeschakeld in het leven van de stad,
dan zullen er offers moeten worden
gebracht. Niet meer als vroeger zal men
de kleine gemeenschap kunnen over-
Vervolg van pag. 133.)
Het werk van beide scholen kan
gerust gezien worden als een van de
belangrijkste ontwikkelingen in het
onderwijs na de oorlog. Voor de
Schiedamse gemeenschap betekent de
vorming van goede harten voor de
kleine gezins-gemeenschappen een
kostbare winst, die de steun van de
Overheid aan het werk alleszins recht
vaardigt. Steun van de zijde van de
bedrijven, die meisjes in dienst hebben
is onontbeerlijk. Vele leiders hebben
dit begrepen. Hopelijk zullen allen
spoedig tot het inzicht geraken, dat
het ook voor hen voordeel biedt,
meisjes in dienst te hebben, die ge
leerd hebben hun eigen werkelijke
waarde te schatten en hun geestelijk
bezit tot wasdom te brengen.
zien en de binding tussen de leden
onderling in stand kunnen houden.
De invasie van stadsbewoners zal er
te omvangrijk voor zijn. Als winstpunt
zal men echter mogen noteren meer
dere service van de openbare diensten
en niet te vergeten een kans om het
oude dorp tot kernpunt te maken van
al de tuindorpen, die het straks gaan
omringen. Vooral de middenstand moge
dit laatste goed bedenken.
Hoewel de begrotingsoverzichten er
naar uitzien, alsof er voor openbare
werken en onderhoud van straten en
pleinen slechts zeer weinig overblijft,
moet het ons toch van het hart, dat
de practijk heel andere uitkomsten te
zien geeft. Geen tocht door de stad of
wel ergens stuiten we op de rood-witte
hekken met de waarschuwende bor
den: Rijweg voor alle verkeer afgeslo
ten Rond het Marconiplein weten
ze ervan mee te praten hoeveel op
breken en inslaan het aanleggen van
nieuwe rioleringen rond het nieuwe
centrale gemaal wel kost. Middenpaden
uit lanen verdwijnen (gelukkig) en aan
de westelijke zijde van de B.K.-Laan
gaat het gladde asfalt de plaats in
nemen van de wel zeer hobbelige keien.
't Doet goed zo'n najaarsbeeld van
een werkende stad, die niet alleen aan
dacht besteedt aan het heden, maar
vooral arbeidt met het oog op een
(grotere) toekomst.
Eigenlijk nog onverwachts is het
marktgedoe op Vrijdag de stad bin
nengetrokken en heeft er onder ons
gezegd en gezwegen al burgerrecht
verkregen. Niet alleen middenstanders,
maar ook andere burgers uit deze stad
stonden sceptisch tegenover het instel
len van een weekmarkt. De niet direct
belanghebbende groep haalde vooral
het karakter van Schiedam naar vo
ren, dat zich allerminst voor zo'n
markt zou lenen. Maar zoals zo vaak
reeds gebeurde, men had reden om
zich te verbazen, want de stad aan de
Schie bleek in het geheel geen „dode"
stad. Iedere Vrijdag weer wordt het
bewezen in het Broersveld tussen
Hoogstraat en Lange Kerkstraat.
Bj) de voorplaat.
Als motto voor de deze zomer uitgesehreven
fotowedstrijd had de Schiedamse Gemeen
schap de naam van de eigen stad genomen
't Moest dus een Schiedams beeld zijn, dat
Steef Zoetmulder had vastgelegd, maar
eerlijk gezegd heeft het even geduurd
alvorens wij het hebben kunnen thuis
brengen. De oplossing bleek simpel. Steef
Zoetmulder maakte de foto vanuit de
bovenverdieping van zijn woning aan de
It.k.-laan. Dit Schiedamse plaatje, dat
op het eerste gezicht zo on-Schiedams
aandoet, werd bekroond door de jury,
die de inzendingen van de fotowedstrijd
beoordeelde. Niet alleen echter 0111 deze
onderscheiding is het, dat de foto ditmaal
de voorpagina van „De Schiedamse Ge
meenschap" siert, doch vooral ook omdat
hier op zo simpele en tegelijk zo originele
wijze de schoonheid van Schiedam wordt
belicht.
Het heeft jaren geduurd voor de
stad weer een honderdjarige onder de
inwoners mocht tellen, maar mevr.
LourensHarte zorgde er op 1 No
vember voor, dat we weer kunnen
spreken van „onze 100-jarige stad
genote". 't Was dubbel verheugend
voor de stad, dat het mevr. Lourens
was, want nimmer werd zij haar ge
boortestad ontrouw. De alleroudste
Schiedamse mag ze met ere worden
genoemd. In het St. Liduinagesticht,
waar zij nu liefderijk wordt verzorgd,
was het die Woensdag eigenlijk dubbel
feest, want ook dit tehuis voor ouden
van dagen bestond een eeuw lang.
Het devies „Gasten gaan voor" gold
