I
vinden van het oude Schiedamse Rede
rijkersspel de Valentijnsdag ieder jaar
in Schiedam gevierd wilde zien.
Het plannen maken zat hem in het
bloed, zoals het reeds lang door ons ver
geten griepvirus in het bloed van onze
primitieve voorzaten huisde. Maar dit
was geen belemmering voor zijn wils
kracht en dadendrang, zoals u zult zien,
want
Zo ging het verder.
Ik zie nu dezelfde man in een direc
tiekeet staan. Hij is wat ouder gewor
den, maar dezelfde vastberadenheid
paart trouw aan energie in zijn ogen.
Door het raam van de keet, zie ik een
afzichtelijke verzameling karkassen
van huizen staan. Ik kan mij tenauwer-
nood oriënteren. Hé, wacht eens even
Is dat de ruïne van Mathenesse niet?
Die staat er dus nog.
Maar het is ook het enige wat er
nog staat, want zover ik kan kijken
is de zaak tegen de vlakte gegooid.
Kon ik nu maar zien of de Grote Kerk
aan dit slopers-orgie ontsnapt is.
Wel, dat is vriendelijk van de repor
ter. Hij haalt even de omgeving van de
Kerkstraat voor het doek. Dank u!
Gelukkig, de Grote Kerk staat er
ook nog. Eenzaam en verlaten op een
onafzienbare hoogvlakte van gesloopte
huizen. Een kolossaal bord is boven de
puinhopen geplant:
„Dit is pas werken!"
en onder in de rechter hoek met veel
kleinere letters: Officiële Publicatie
van Gemeente Werken.
Er stappen een groot aantal heren
rond met plannen. Als ik goed tel, zijn
het er een en vijftig. Het lijken wel
prijsvraag-enthousiasten, deelnemers
aan een stadhuisbouw-pool.
Waar blijft nu die radio-reporter
met zijn commentaar.
Die lui kunnen er al net zo min wat
van als die in deze tijd. Nog steeds de
180
oude kwaal. Als het interessant begint
te worden, schakelen ze over.
Hoor, daar is hij weer:
„De oude stad tverd aanvankelijk voor
andere doeleinden geslecht, maar de
jaarlijkse vacantieiveken hadden in
Schiedam zo'n golf van volksontroering
losgeslagen, dat de nabuursteden Vlaar-
dingen, Rotterdam, Delft, den Haag,
Dordrecht en Gouda er door overspoeld
teerden. Deze steden zonden afvaardi
gingen met de bede in de Schiedamse
stedelijke gemeenschap te worden opge
nomen, desnoods zonder tvijkraden.
Enkele Schiedamse raadsleden waren
toen nog tegen: We hebben al genoeg
Kermis hier.
Hun principiële minderheid kon ech
ter de progressieve pret der Gedeputeerde
Staten niet drukken, zodat vijfjaar na de
goedkeuring der diverse raadsbesluiten
de toestemming van G.S. voor Zuid-
Holland Midden en Zuid afkwam om de
ere-naam Schiedam aan te nemen.
Het gemeentebestuur van Schiedam,
vanouds gewend mobiel en provisorisch
gehuisvest te zijn, streek om de paar
weken in een andere stad neer om er
huis te houden. Het wissel-rooster werd
in een gezamenlijke vergadering der ge-
fusionneerde gemeenteraden vastgesteld.
Toen eerst bleek van hoeveel belang het
steeds is geiveest, dat Schiedam een
historische vaardigheid heeft verkregen
in het aanvaarden van halve oplossingen.
Dank zij de improvisatiekunst werd het
rooster steeds op de week af stipt uitge
voerd.
Dat dit belangrijke ivinst was voor de
onderhorige gemeenten, is duidelijk. Geen
ellende met tvijkraden en een lopende
administratie.
Omdat het gehele gebied Midden en
Zuid Zuid-Holland toch voortaan Schie
dam heette en er geen dreiging meer be
stond, dat deze naam uit de wereldlitte
ratuur zou verdwijnen, sloopte men de
oude stad en maakte hier een enorm
feestterrein, plaats biedend aan vier
honderdduizend feestgangers. Momen
teel overweegt men ook een deel van
Vlaardinger Ambacht hierbij te trekken,
want het is reeds lang te klein gebleken.
Het is op het feestterrein, dat wij ons
momenteel bevinden."
Het beeld zwenkt nu naar een po
dium, waar ik een heer zie staan in
een soort ministersgewaad. Uit de tijd
van de Ministerscrisis in de jaren 1880.
Een steek en een nogal strakke panta
lon. Oh, nu zie ik het aan de ambts
keten om de hals. Dit moet de burge
meester zijn. Waarom schakelt de
reporter niet over naar de microfoon
op het podium. Nu weet ik niet of dit
feest een schone of zonder meer een
mooie gedachte is.
Geen overschakeling. Een of andere
onbelangrijke aankondiging:
„Luisteraars,
Deze uitzending wordt u aangeboden
door de gezamenlijke Schiedamse distil
lateurs, die hiermee het feit willen her
denken, dat zij 25 jaar geleden water in
de wijn deden en gezamenlijk iets voor
Schiedam tot stand brachten door de
Flat op het Koemarktplein aan te kopen
en het gebouiv in te richten tot proef
lokaal.
Aangesloten zijn de zenders van het
Protectoraat Unöx, de vroegere U.S.S.R,
alle geheime amateurzenders in Vlaan
deren en Twente, de door Radio Luxem
burg opgeslorpte Amerikaanse commer
ciële zenders en de vier zuilen omroepen
van geheel Europa, dat ten lange leste
heeft ingezien, dat een omroep op één
zuil niet kan leven.
Maar ivat gaat daar gebeuren
Een daverend gebrul stijgt uit de
menigte op. Misschien, dat u beter kunt
zien, wat er aan de hand is dan ik, tvant
de Schiedammers staan mij voor de neus.
Dit is een van die verrukkelijke gewoon
ten, die de stad niet afgeleerd heeft."
Ja, ik kan het zien. Voor de ruïne
van Mathenesse heeft zich een klein
groepje mensen verzameld in J5e
eeuwse kleding of wat daarvoor bij
de kledingverhuurder doorgaat.
Maar dat kan niet
Dat is te gek.
Ze voeren toch het spul van Joncker
Frans niet op?
Ja hoor, er staat er een met nauwe
lijks hoorbare stem te roepen:
„Een groot vlot schepen, 't gethij
verwachten voor
vijff sluijsen geanckert, dies mijn
sinnen verflouwen".
