JAN en KA AT
35
\TIJF zware slagen vanuit de oude St.
I Jan kondigen het einde van mijn
werktijd aan. Onmiddellijk schuif ik
m'n stoel achteruit, leg mijn voeten ge
zellig op het bureau en steek een grote
sigaar op. Dit is het heerlijkste uur van
elke dag: ik blaas grote kringen van rook
en wacht op de INspiratic voor een nieuwe
leugen in de S.G. Boven mij, op bureau
Huisvesting, zijn ze nu aan de TRANS-
piratie toe. Geen wonder: een hele dag huis
vesten zonder huizen valt om de drommel
niet mee. Maar schrijven zonder INspiratie
evenmin. Ik neem weer een diepe haal
aan m'n sigaar en de kringen rollen m'n
mond uit precies om de neus van m'n rech
terschoen. Maar.... geen inspiratie....
Nee, het wil vandaag niet! En toch geloof
ik vast, dat er iets gaat komen, ja, daar
komt het.ik voel me al zo'n beetje in
trans(piratie).
Er wordt bescheiden op de deur geklopt.
Zie je wel, daar komt het al! Haastig berg
ik m'n schoenen weer onder het bureau
breng m'n haren wat op orde en roep zo
onschuldig mogelijkbinnen
Langzaam gaat de deur open en wie
komen daar binnengewandeld?U ge
looft het niet, maar toch, het is zo: het
zijn Jan en Kaat! Hoe bestaat het, ik ben
gewoon sprakeloos....! „Doe nou maar
niet of u ons niet kent, meneer," zegt Jan
en hij deponeert z'n driepuntig hoedje op
m'n bureau. „Ga zitten, ga zitten," zeg ik
zenuwachtig en ik wil vragen, wat ik altijd
aan bezoekers vraag: „waarmee kan ik
u van dienst zijn," maar de woorden blijven
steken, want ik zie Kaat de punt van haar
witte schortje nemen en tranen weg wissen.
Van alteratie begin ik weer kringen te
blazen, maar ik sla ze weer uit en zeg:
„natuurlijk ken ik jullie, ik zou je niét
kennen; ik heb je zelf ten leven gewekt!
Hoe gaat het en hoe staat het met jullie
huis?"
„Precies, daar komen we nou nèt voor,"
zegt Jan, „hebt u dan niets in de krant
gelezen? We waren zo blij met dat huisje
aan de kop van de Plantage en nou zegt
de minister: Stop, geen investeringen meer,
geen huizen meer, niks meer! Daar zitten
we nou! Weet u het, dan weten wij het
ook! Waarom laten ze die 125 paar reigers
wèl bouwen in de Plantage? Waarom laten
ze die beesten hun losse flodders daar net
zo lang investeren tot er niets dan een kale
woestenij overblijft? Waarom Ik zeg:
„Jan, schei nou uit met dat gewaarom
Laten we liever een oplossing zoeken."
Rrrrrrrrrrtdoet de telefoon„Hallo,
met de S.G.? U spreekt met de burge
meester van Vlaardingen. Ik vermoed,
dat die Jan en Kaat wel een strop zullen
hebben met die bouwstop. Laten ze zich
maar geen zorgen maken, hoor, ze kunnen
hier in Vlaardingen terechtWaar Jan en
Kaat gebleven zijn, weet ik niet, maar ik
zit nog steeds grote kringen te blazen
van de zenuwen!
oordeel was f 15.300,de prijs, die mocht
worden neergeteld. Het geschiedde aldus.
De wegaanleg werd, zoals dat wel meer
gaat, echter uitgesteld en uitgesteld en
tenslotte helemaal op de lange baan ge
schoven. Maar hoort, wat geschiedde. In
het jaar 1951, toen er van een rijksweg
nog steeds geen sprake was, wilde de ge
meente Schiedam de Blauwe Brug ver
vangen door een bredere brug en ook
daarvoor stond de oude herberg in de weg.
Kopen van het Rijk dus, maar voor welke
prijs. Weer gingen schatters de weg naar
Kethel en weer keerden zij weer, nu op
het Schiedamse stadhuis, waar als uiterste
prijs voor de vervallen stee een bedrag
van f 4.000,werd genoemd. En zo ging
het bod naar Den Haag, alwaar de in
stanties zetelen die verkopers mochten
heten, maar die tegelijkertijd heer en
meester waren in de Staat der Neder
landen. En zo kon het gebeuren, dat in
onze dagen de dierenfabel van Lafontaine
werkelijkheid werd. Voor f 15.300,werd
de gemeente Schiedam eigenaar van de
herberg „De Halve Maan". Wij moesten
Lafontaine wat meer in ere houden.
VOORDAT in de eerste week van April
de Grote Kerk dienst deed als concert
gebouw om „Orpheus" en „St. Caeci-
lia" gelegenheid te geven zich te laten ho
ren, trok de grijze dokter De Leeuw een
klein publiek naar het kerkgebouw om dit
te laten genieten van een kort, maar met
smaak uitgezocht programma van orgel
werken van de grote Johann Sebastiaan.
Een dokter achter het orgel en doktoren
in de banken, het was in alle opzichten
een buitengewoon concert, dat zijn aan
leiding vond in het honderdjarig bestaan
van de afdeling Schiedam van de Ko
ninklijke Maatschappij tot bevordering
van de Geneeskunst.
MET algemene instemming zal zijn
vernomen het voorstel van het ge
meentebestuur om nu eindelijk
maar eens over te gaan tot het dempen
van de open riolering, die de oude binnen
stad van Schiedam nog steeds kent. Veel
stedenschoon gaat er met de demping
van Raamgracht en Zijlstraat-riool niet
verloren en de volksgezondheid kan er
alleen maar baat bij vinden. Te lang, veel
te lang kunnen dergelijke ongewenste toe
standen soms voortduren, dat blijkt ook
steeds weer in het oude stadsdeel rond de
havens, waar het moderne verkeer zich
moeizaam wringt door kleine, nauwe
straatjes. Gelukkig gaat de gelegenheid
om verbetering aan te brengen, tegenwoor
dig niet licht meer ongebruikt voorbij.
Een bewijs van dit goede streven lag wel
besloten in het voorstel om langs de Lange
Haven over een belangrijk deel de loskade
te verbreden tegelijkertijd met de ver
nieuwing van de kademuur. „Of het inder
daad doorgaat, weten we nog niet," merkte
een door vele uitspraken van hogerhand
voorzichtig gewor
den wethouder van
Financiën in de
raadsvergadering op.
Met hem en het ge
hele college - eigenlijk
met de hele stad - ho
pen we er het beste
van. Intussen, we za
gen gelden voor min
der belangrijke ob
jecten uittrekken.
