kinderen
Bij de voorplaat
51
•BttMtHl
Links: De lunch is de hoofdschotel
van de C.A.B.-tochten. De pupillen
moeten dan uit de wagens geholpen
worden. Dank zjj de hulp van vele
goed ter beense dames gaat dit snel
en veilig.
het afzetten van de pupillen te lang
ging duren.
Maar er was een veel gelukkiger
verandering te vermelden. De dok
toren, die voordien vaak waren mee
gegaan, moesten weliswaar steeds meer
verstek laten gaan door de drukte van
hun practijk, maar zij boekten be
langrijke overwinningen. Het aantal
kinderen, dat door voet- en beeneuvels
geplaagd werd, nam zienderogen af
door de betere verzorging en het in
cureerbaar stadium ingrijpen van spe
cialisten, vaak dank zij het advies
van de huisarts. Zo daalde het aantal
gebrekkige schoolkinderen. Speciale
tochten voor hen waren niet meer
nodig.
Niet allen waren zo gelukkig, dat
hun kwaal verholpen kon worden.
Niet aan bed gebonden, wilden velen
graag naar buiten. Zij konden dit niet
zonder invaliden-wagen. Dus zette het
comité zijn mooiste plan in elkaarhet
in bruikleen afstaan van invaliden-
wagens. Er rijden er in Schiedam heel
wat. Yele ervan konden door de
C.A.B. worden aangekocht en uit
geleend. Nog onlangs werden twee
nieuwe wagens aangeschaft voor pa
tiënten. Deze mogen ze zo lang ge
bruiken als zij willen. Zijn zij niet meer
nodig, dan komen komen zij terug bij
het comité.
Wij hebben dit werk gemeenschaps-
werk genoemd. De sterken hebben het
voor de zwakken opgenomen en zij
vonden een terrein van werkzaam
heid, waarop 25 jaar lang alle gezindten
hebben samengewerkt. Hierop was
men samen sterker dan alleen; hierop
kon men gebaseerd op,, verschillende
fundamenten de liefde tot de medemens
laten culmineren in eendrachtige
energie.
Yan vele kanten, van doktoren cn
geestelijken, van tehuizen en van scho
len kwamen de adressen van gebrek-
kigen binnen. Uit de zo bijzonder ge
sloten gemeenschap van de pupillen
zelf zij kennen elkaar en weten
steeds nieuwe gegadigden aan te wij
zen kwamen aangiften van nieuwe
pupillen binnen.
Momenteel strekt de zorg van de
C.A.B. zich over 90-100 gebrekkigen
uit. In de loop der jaren hebben een
1.000 Schiedammers hun eenzelvige,
hun monotone bestaan, verbroken ge
zien door de auto- en boottochtjes,
door de feestavonden en door de mo
gelijkheid zich op straat te begeven
per wagen.
Het begon met Lotus, maar ver van
alle bijgedachte aan zakelijke propa
ganda is het uitgegroeid tot een werk
van zuivere liefde voor de zwakken
en gebrekkigen. Een liefde, die even
vurig klopt in de harten van de auto
bezitters, van de goede gevers als van
de helpsters, de verpleegsters, de
dames van de Rode Kruiscolonnes en
de vele anderen zonder wie een auto
of boottocht geen succes zou zijn. Die
liefde uit zich nu in vier grote tochten
per jaar.
Rechts: Vóór de oorlog vertrokken
de tochten ook steeds van het Een-
drachtsplein. Het model van de wagens
is veranderd; de geest bleef dezelfde.
„De Torenflat" zegt de Schiedammer
en die betiteling klinkt kort en goed.
„Flatgebouw de Grens" staat er met
plastic letters boven de ingang van
de grote hal en wie die naam uitvond,
vermocht de stoerheid van de ïynen,
het evenwicht van de steen- en raam
vlakken, de rijzige constructiviteit
van het trappenhuis niet te vangen
in het rhythme en de klank van het
visitekaartje. Daarom zal het wel
„Torenflat" blijven in de volksmond,
die geen eervoller naam had kunnen
bedenken dan die, welke herinnerin
gen oproept aan de stoere trots van
vele oude steden: hun torens.
