het zijne veilig,
EEN INTERVIEW MET EEN VREEMDE IDEALIST
90
Tijdens de A acantieweek heeft er
in Schiedam een zeer onopvallend
heer met een zeer opvallende
naam rondgelopen.
Toen wij de heer Waffimiwervan om
een interview vroegen, was er zeer veel
aandrang onzerzijds nodig om een af
spraak gemaakt te krijgen. I.ater be
grepen wij dit wel. Dat was, toen wij
zijn studeervertrek betraden en dit
geheel omsloten zagen door standaard
werken met titels als:
,,De ideale stad", „De ideale bur
ger", „De ideale echtgenoot", ..De
ideale huisvrouw", „Het ideale woon
vertrek" etc. etc.
„Wij wilden eens met u komen pra
ten over de Vacantieweek, meneer
Waffinuwervan", begonnen wij aarze
lend.
„Laat eens kijken", zo monsterde
hij ons. „Als ik het streven van uw
gemeenschap juist heb begrepen, moet
zo'n A acantieweek voor een belangrijk
deel beoordeeld worden naar de resul
taten, welke de secties geboekt heb
ben".
„Zo is het", zeiden wij opgelucht.
„Dit is de kern van de zaak".
„Ik neem daarom de sectie .Muziek
als voorbeeld bij de kop. Er is een
merkbare verbetering vergeleken bij
het vorige jaar. Er was meer muziek,
die speciaal geschikt was voor de sfeer
van de Vacantieweek."
„Vond u het Selectie-orkest geen
buitengewoon goed ensemble"?
„U geeft mij een goede leidraad in
handen. Een uitstekend ensemble, dat
echter tegelijkertijd de zwakke kanten
van het Sehiedamsc muziekleven aan
toonde".
„Zwakke kanten??"
„Ja zeker. Tijdens de repetities is
gebleken, dat het zelfs hij verscheidene
van de beste musici aan een degelijke
grondscholing schortte."
„Er is dan ook gesproken over een
speciale muziekschool voor de leden
van Harmonie-orkesten' konden wij
hem tot onze voldoening meedelen.
„Goed! Ik vond het al een verlies,
dat men na de acantieweek niet op
de ingeslagen weg kon voortgaan."
„Gelukkig maar vielen wij hem
met overtuiging in de rede: ..Het kan
nooit de bedoeling van de Sectie Nu-
ziek of van de Schiedamse Gemeen
schap zijn om het bestaan van de aan
gesloten verenigingen op die manier
te ondermijnen."
„Toch mag men een ding niet uit
het oog verliezen, mijn waarde",
werd onze gastheer gemoedelijk. „De
aangesloten verenigingen moeten dur
ven erkennen, dat de Gemeenschap
meer is dan de optelsom van alle delen;
dan de verzameling van hun afgevaar
digden. De Secties vooral moeten meer
zijn. Dat méér is een kracht, een geest,
een stuwend element, dat zo stimu
lerend werkt, dat de afzonderlijke
delen er hun voordeel mee gaan doen.
Dan is het pas ideaal".
„Kunt u niet een enkel voorbeeld
geven? onderbraken wij hem.
„De uitvoeringen van de harmonie
orkesten. Neem die nu eens. Het vorig
jaar speelde ieder zijn eigen repertoire.
Practisch werd geen rekening gehou
den met wat de ander zou brengen. Dit
jaar was er onderling overleg. De uit
voeringen waren afwisselender en daar
door prettiger om te beluisteren".
ij vonden het opvallend, dat de
duur van ieder's optreden veel korter
was. Toch deed dit aan de uitvoering
en aan de indruk van de corpsen niets
af."
„Zo is het ook. Maar dit goede begin
is nog geen beginsel. Durft men de
onderlinge taak- en genreverdeling in
hetkadervan de secties aan? Alserkun-
dige adviseurs aangetrokken worden,
moet dit leiden tot een versterking van
het leven van de sectie als zodanig en
„7 rek er met je fiets eens op uit en leer al puzzlende je eigen stad kennensprak
de leiding van de C.J. M. I in de I acantieweek tot de jeugd, 't lias niet tegen dovemans-
oren gezegd en zo kwam hetdat dit loffelijke initiatief van een huitin het verhand van
het Vacantie-comitê werkende vereniging ermee toe bijdroeg, dat velen erop uittrokken
om in zon en zomer zich te verpozen