92
(Vervolg van pag. 91
men onmiddellijk met de repertoire
keuze te worstelen hebben gehad.
„Maar er is toch niet zo'n repertoire
verdeling te maken, dat iedere ver
eniging zich een heel apart karakter
gaat verschaffen, speciaal met het oog
op het optreden tijdens de Vacantie-
Week. Dat zou te zot zijn."
„Mijn waarde, u maakt het erger
dan ik het bedoel. Toch gaat uw ont
steltenis wel de goede richting uit.
Neem eens de sectie sport in het kader
van de revue. De leider van de ballet
ten heeft terecht niet gezegd: „Willen
is kunnen". Nee, hij heeft de balletjes
geschoeid op rhythmisclie gvmnastiek-
leest. Volkomen juist. Hierdoor bracht
hij in de practijk, wat wij als motto
voor het sectie-werk zouden willen zien
verheven: „Wat wij kunnen, dat bren
gen wij zo volmaakt mogelijk". De
eind-indruk, die gewekt werd, was dan
ook niet, dat er een sectie ballet, maar
terechtdat er een afdeling
gymnastiek voor het voetlicht trad."
„Als wij u goed begrijpen, wilt u in
de secties eigenlijk een nog grotere
verantwoordelijkheid leggen t.a.v. de
aard van het gemeenschappelijk op
treden?"
„Dat is het: De sectie moet meer
worden dan een organisatorisch ver
band. Er moet een sterke mate van
artistieke en doelbewuste leiding van
uitgaan."
„Wij hoorden u, meneer Waffimi-
wervan, als ideaal burger, liever eerst
praten over de voorzichtigheid, die
moet voorkomen, dat het précaire
bouwsel van onze secties te vroeg in
eenstort."
„Niet in Schiedam, mijn waarde,
niet in Schiedam. Ik geef graag toe,
dat voorzichtigheid geboden is. maar
ik ben bang, dat men voorzichtigheid
gaat noemen wat een gebrek aan élan
zou kunnen zijn. Ik ben bang, dat men
aan een heilig huisje de voorkeur zou
geven hoven een Cultureel Centrum.
Bij wijze van spreken, natuurlijk.
„Wilt u ons nog uw inzichten over
de toneelsectie geven?"
„Graag, is het u niet opgevallen, dat
de Revue veel meer op het gebied van
de kleinkunst dan op dat van de ko
medie lag?"
„Wat wilt u daar mee zeggen?"
„Dat er eigenlijk of een verkeerde
sectie aan het werk was, of dat de
sectie Toneel haar werkterrein zal
moeten verbreden.
Hoe vaak komt het niet voor, dat
verenigingen luchtige avonden moeten
verzorgen. Dan is het peil van de klein
kunst zeer laag. Niet alleen wat het
gesproken woord betreft, maar ook
qua muziek. Zij proberen allemaal
iemand of iets te imiteren. De sketches
zijn van de „Bonte trein", de liedjes
■worden gezongen op zijn „Eddy Chris-
tiani's" en de moppen zijn van
Bandy."
„Wij zien het verband met de Ge
meenschap en de Vacantieweek niet.
„Toch wel. Het moet een van de
zijden van het werk van de secties
zijn, dat zij de mensen wijzen op hun
eigen kracht en op hun eigen karakter.
Dank zij onderlinge samenwerking,
deskundig advies en zelfs door onder
linge wedstrijden binnen de sectie.
De foto op de frontpagina kan worden gezien
als een symbool, een symbool van de stij
gende belangstelling voor het werk van de
Seliiedamse Gemeensehap, de stijgende lijn
van een groeiend gemeensehapsbesef. Nog
lang is het hoogste punt niet bereikt. Maar
zoals de ballon zijn weg zoekt naar hoger
sferen, zo zorkt de Sehiedamsehe Gemeen
sehap de weg 0111 het grote doel te bereiken.
Wie hadden op de Broersvest het mees
te succes als amateurs?"
„De zilte spetters", antwoordden
wij spontaan.
„Precies, die zongen niemand na,
maar waren gewoon zes meisjes, die
met elkaar van muziek-maken houden.
Muziek, die haar lag en die zij machtig
waren. En lag de oorzaak hiervan niet
voor een belangrijk deel bij de goede
leiding, welke zij op school kregen?
Leiding, die nu lang erna nog
doorwerkt?"
„Zo langzamerhand gaan uw secties
studie-centra worden ter bepaling van
de eigen aard van de aangesloten ver
enigingen".
„Overdrijving schaadt, mijn waarde.
Ik wil de secties zien als krachtbronnen,
die de aanwezige zichtbare krachten
en ook de sluimerende talenten aan de
dag weten te brengen, op de juiste
wijze ontwikkelen en daarna verdelen."
„Hoe denkt U dan over de gang van
zaken in de Revue?"
„Er zijn nogal wat tegenstrijdige
lezingen over de verantwoordelijkheid
hierbij in omloop. Ik wil daarop niet
ingaan. Ik heb gehoord, dat er mensen
zijn uit de secties, die zich niet de juiste
mensen achtten om artistieke verant
woordelijkheid in dezen te dragen. Als
dit juist mocht zijn, dan wil ik dit toch
wel als mijn mening vooropstellen: De
man. die vanuit de sectie, opdracht
geeft tot het spelen van een revue
moet niet alleen tot een organisato
rische maar nog meer tot een artistieke
supervisie in staat zijn. Dat brengt zijn
positie mee. Die super-visie moet zich
niet tot een terloopse opzet als een
revue beperken, maar moet in het
sectie-werk levend zijn en van daaruit
doordringen tot in manifestaties van
de sectie, zoals nu de revue. Ik geef
toe, dat men hiervoor eigenlijk wel
een „super...visie" nodig heeft."
„Liever geen woordspelingen..."
„Dit is geen woordspeling. Er is
voor de leiding van iedere sectie een
visie nodig. Een uitzicht op een doel,
dat men met zijn sectie artistiek, meer
nog dan organisatorisch wil bereiken.
Om dit doel te bereiken, moet men
weten over welke krachten men be
schikt. Ieder op zijn eigen plaats be
zielen van deze visie en deze laten
doorstromen, zodat de ideeën in alle
geledingen van het gemeenschapsleven
tot vruchtbare werkelijkheid worden."
„Meneer Waffinüwervan, u is een
idealist. Wat u wilt is op papier organi
satorisch juist. Het is zelfs organisch
ideaal, maar het houdt geen rekening
met menselijke fouten, gevoeligheden
en hebbelijkheden. Het is een boven
menselijk plan. Het zou ideaal zijn
als...."
„Mijn tijd voor u, mijn waarde, is
om. Als het werkelijk ideaal zou zijn.
dan heeft u een visie om de artistieke
en culturele structuur van uw, orga
nisatorisch nu wel gevestigde Gemeen
schap, te versterken. Ik zeg niet, dat
het u zal lukken, maar is het niet waard
om het te proberen?"
Wij hebben geen „ja" en geen „nee"
gezegd. Wij hebben niet anders gedaan
dan meneer Walïiniiwervan een hand
gegeven en hem bedankt namens de
redactie van dit blad. die besloot alle
opmerkingen voor rekening van deze
vreemde idealist te laten.
