je wel, het kan!
93
HEERLIJK, zo eens een hele week
lang elke avond opnieuw „opge-
juind" te worden, in het rond ge
draaid, tegen de wand gesmeten, door
de lucht gezwiept, bij de neus geno
men, ....zeven avonden achtereen feest
te zien, te proeven, te ruiken, te ho
ren.... al die lichtjes, die kramen, die
zure bommen, die vette oliebollen, die
deinende massa op de Vest, die tollen
de, gillende, gierende, grijnzende, gok
kende lieden op de kermis, die dansende
jongens en meisjes in Broersveld.... die
schetterende, knetterende, spetterende
muziek overal.... en dan ook nog de
revue
Zelfs de galligste zuur-pruim zal
moeten toegeven dat de vacantieweek
1951 een daverend, een loeiend, een
oorverdovend succes geworden is! En
weet u wat bij deze vacantie eigenlijk
zo fijn, zo geweldig zo.... laten we maar
vierkant zeggen zo mieters" was?
...Dat was het feit, het wónder, dat hier
iedereen met iedereen heeft samenge
werkt om dit resultaat te bereiken....
iedereen, die daarvoor door het vacan-
tie-comité was aangezocht heeft be
langeloos èn naamloos zijn persoon,
zijn tijd en zijn talenten beschikbaar
gesteld.... Is dat Gemeenschapszin of
niet? Het programma van de revue
vermeldde alleen de namen van twee
beroepsartisten, alle anderen (waren
het er honderd of meer?) zijn onge
noemde amateurs, Schiedammers, die
dat mogen we gerust eens vertellen
die heel wat avonden, heel wat moei
ten en heel wat zweet (van angst, in
spanning en hitte) opgeofferd hebben...
Er zijn mensen wier hele vacantie erbij
ingeschoten is.
Het is jammer dat u niet allemaal
.,de Ginnerale" hebt meegemaakt....
Ach, ach, ach, wat hebben ze daar met
zijn allen een griezels beleefd, wat zijn
me op die nacht van 's Zaterdags half
twaalf tot Zondagochtend bij zeven
een hoeveelheid zenuwen weggeknauwd
wat hebben ze daar staan modderen,
jammeren, sakkeren, proberen, her
halen, wanhopen,... met knikkende
knieën, met afgezakte wenkbrauwen,
met dichtgeknepen kelen, klamme
handen, grauwe gezichten... en Lou de
Groot die almaar de moed erin hield
en Joop Walvis die telkens maar weer
een vers mopje uit dat orgel trapte...
De revue-commissie hebben ze later op
moeten dweilen, die lagen verpieter-
maaid hun laatste wil te blaten ergens
ver achter de zaal-loge!
Die zijn op handen en voeten naar
huis gekropen.... die wilden niet eens
meer een „afzakkertje" om „op te kik
keren".... die wilden maar één ding:
een pijnloos einde!
Als iemand op die prille Zondag
ochtend tegen de revue-commissie had
gezegd: „Mannen" „heren" kon je
echt bij het zien van die murw-gezwete
figuren niet over de lippen krijgen
„Mannen, voor honderd duizend gul
den kan je der vanaf".... dan hadden ze
met het laatste beetje lucht in hun klap
perende longen „accoord" geheest....
en ze waren beslist de andere dag
(Vervolg op pag. 95.)
„ZIE JE WELHET KAN
Hier ziel u ze allemaal, de Schiedammers, met regisseur Lou de Groot, aan de kant, die het toch maar voor elkaar brachten om in
de I acantieweek een revue te presenteren, die klonk als een klok en die het beste belooft voor een volgend initiatief in die richting.
En dat dit te verwachten is, daarover behoeven we ons niet ongerust te maken
