3
^Cermió
V
Als de zonergens ver in het Westen
naar beneden is geroetsjt en een geeuwend
stukje maan slaperig tussen de wolk-
gordijntjes gluurtbeginnen de lichtjes
hun lokkend flikkerspel. Hier en daar
gorgelt een orgel zijn pijpen los in een
luchtig tingelt je. De mensen in de
kramen verschuiven wat dingen die al
recht stondende draaimolens gaan
zachtjes rond. Kermis ontwaakt.
Eerst zijn het de moeders met kin
derendie eigenlijk al in bed hadden
moeten liggen. Ze beginnen met allemaal
een lek-pineven op de houten
pa ar dj es. op de echte fietsjes, in de
autotjes waar je overal an mag komen
trekken aan een touwtje in de hoop dat
je een grote pluche beer omhoog zal
halenmaar een blocnootje in de knuist
geduwd krijgtnerveusjes hunkeren om
op een heuselijk paard te zittenmaar
gelukkig toch niet magge van Moe
zeuren om frietjeseen ijsje willen
omdat Koos van hiernaast er ook een
heefteen plasje moeten doenin
het treintje zitten en gauw naar huis.
De orgels hebben er intussen een
schepje op gedaan. uit twintig mu
ziekjes of meer hotsen en botsen de
tonen dooreen tot een dikke brij van
geluideen klanken-mistwaar je niet
meer onderuit kunt komenéén dreinen
dejoelende deun. die je eigenlijk pas
hoortstraks om twaalf uurals plot
seling alles stil valt.
Maar ziedaar duiken ze de pret in:
de jongens met hun fluwelen schoenen,
de meisjes met haar geverfde zoen-
mondenze zijn de fabriek en het atelier
vergetenvoelen zich vrijwilde apachen
die hun branie uitbotsen in de auto
scootersc/i'e zich los-gillen in de rups-
baan. zich heerlijk uit laten zwieren in
schommelszweef en wat er aan stoers
en geweldigs te beleven valt
Er zijn ook de rustige meneren van
kantoor met hun behoedzame gades.
die drentelen eerst eens taxerend rond.
berekenen hun kanskopen voorzichtig
een lotje of veilig een pakje nougat, die
wachten eens af wa{ de andere meneren
en hun gades doen. ze gaan eens rechtop
zitten in een schuitjeklimmen eens
rustig op een paardvinden zichzelf
een beetje malmaar zwieren toch
in het rond. draaien naar hun proes
tende wederhelfttracteren malkan
der op een portie poffers, pikken een
oliebol-uit-het-vuistjemoeten toe
geven dat het eigenlijk wel leuk is alle
maal.
Als het duister-rondom de kermis tot
een intiem geheel heeft samengeknepen
is iedereen vergeten dat hij vanmorgen
nog nuchtere Hollander wasdan zijn
we allemaal vrolijke kinderen geworden,
die van bonte lichtjes houden, van
tierlantijnen en tingel-tangeltjesvan
verguldsel en glinsterende lovertjes
van..... wel van kermis!
SEBASTJ A AN.
heus niet. omdat hij een voorgekauwd
lesje uit zn hoofd geleerd had.
Want, en daar komt die samenwer
king om de hoek kijken, hij moest er
folders voor doorlezen, foto's, voor
uitknippen, een plakboek van aanleg
gen. Hij moest uiteraard controleren
of zijn makkers niet meer hadden dan
hij en eventueel zijn eigen dossier met
hun adviezen en overgeschoten foto's
aanvullen.
Door die eigen studie kreeg hij plot
seling plezier in dat glas.
Evenals in de werkzaamheden van
de P.T.T., de geschiedenis van Schie
dam. de drooglegging van de Zuiderzee
en al die andere onderwerpen, waarover
hij en z'n medescholiertjes het belang
rijkste te horen en te zien kregen,
waarvan ze plakboeken samenstelden,
waarbij ze kaarten tekenden en waar
van ze wijzer werden.
Naar Rotterdam
Op deze leest is heel Broeder Boro-
rneus' onderwijs geschoeid: praktijk,
coöperatie en eigen interesse. Handen
arbeid bijvoorbeeld staat op het ver
plichte lesrooster voor het zevende
leerjaar.
,.Best", zei de practische Broeder.
„Maar dan ook nuttige handenarbeid.
Mijn jongens moeten het harde metaal
van het zaehte hout en de weke plas
tiek leren onderscheiden. Ze moeten
vaktekenen met het daarvoor bestem
de materiaal en niet met kleine latjes
en op gewone banken."
Het was gemakkelijker gedacht dan
uitgevoerd. Maar 11a een tijd van naar
stig zoeken werd contact gevonden met
de Rotterdamse Katholieke Ambachts
school in de Baljuwstraat en daar trek
ken alle 31 jongens 1111 elke Dinsdag
en elke Donderdagmiddag om halftwee
naar toe, om er pas tegen half zes
vandaan te komen.
Opgetogen naar huis
Onder leiding van een bekwaam
leraar vijlen, zagen en slijpen ze er,
ze leren er hout op de juiste wijze be
werken en lijnen trekken, die precies
haaks op elkaar staan. Wat nog be
langrijker is: ze gaan er met plezier
naar toe en komen opgetogen huis
waarts.
En waarlijk niet, omdat de gemeente
Schiedam hun trammetje betaalt....
Of deze nieuwe V.G.L.O.-methode nu
ideaal is? Het antwoord daarop zal waar
schijnlijk pas over enige jaren gegeven
kunnen norden. Feit is. dat wij in de
St. Aloysiusschool een klas aan het werk
zagen met kennelijk genoegen en met
opvallende ijver.
Feit isóók, dat verleden jaar Ifj van de
~<V leerlingen op prima wijze aan de
Ambachtsschool afgeleverd werden, dat
10 een baas vonden, die hen graag hebben
wilde en dat er één naar de U.L.O. ging
met de overtuiging, dat hij het daar wel
zou rooien.
Is het overdreven deze feiten welspre
kend te noemen Zit er geen waarde in de
opmerking van de jongen, die ons bij het
verlaten van de klas toefluisterde „Nou
meneer, het is hier best te harden
Iets. wat niet ruig. doet men graag. Men
mag. als men de St. .lanstoren beklimt, zijn
naam niet krassen op tie leien van de toren
spits. Maar natuurlijk deden deze twee
meisjes het lekker stiekumtoch I
