Hij verwacht van de beschouwer,
dat hij de stof kent. Vanuit die kennis
wil hij verder gaan tot diepere wer
kelijkheden; tot een visie op de per
sonen door wie God's boodschap tot
133
te zoeken in de kunstzinnige zinne
lijke welving van een lichaamslijn of
het behaagziek vallen van de plooien
van een kleed.
Deze religieuze kunst is niet mens
zoekend. Zij is God-zoekend en zij
tracht dat te doen door zich te wor
stelen tot een voor een mens diepst be
reikbare realiteit in het Woord. Het
Woord, zoals het uit de Bijbel kan
komen tot hem, die voorbij aesthe-
tica en welluidendheid weet te gaan
tot de kern, hem persoonlijk plaat
send voor het nemen van stelling.
Het leven is worsteling. Niet om
Re stof te vormen tot wat de zinnen
gemakkelijk ontroert, maar om haar
te doen getuigen van harde en aller
minst strelende waarheden.
Vandaar, dat men in de ramen geen
zacht gebogen lijn van loodlijn of
kleur zal aantreffen. Zelfs het vallen
van de plooien der kleding is hoekig.
Johannes, de boetgezant, is werkelijk
de man, die zich met sprinkhanen
voedde en het ruige kemelshaar droeg.
Elisabeth is een zienares en Zacharias
een geslagene.
Richters, die in zijn schilderwerk
blijk geeft van zeer eigenaardige lit
teraire elementen; die het kleine ken
merkende détail in een groot ruig op
gezet geheel gestalte weet te geven
in een verschijning van Christus na
de verrijzenis geeft een omgevallen
stoel zeer plastisch steun aan de to
taal-indruk Richters heeft aan zijn
enkele figuren in deze ramen hun
gehele levensgeschiedenis meegegeven
zonder dat hij een moment in een
anecdotische voorstelling in een
greep uit een moment van hun leven
verviel.
Het voorontwerp van alle ramen
de mensen kwam voor het Woord
Zelf vlees werd.
„De ramen zijn er niet om zich-
zelfs wille, maar als zij niets te zeggen
hadden, behoefden zij er niet te zijn",
zegt hij, als wij hem vragen wat hij
de functie van gebrandschilderd glas
in de kerk acht.
„Zij mogen niet overheersen, maar
toch moeten zij in staat zijn de toe
schouwer iets mee te delen. Alles
natuurlijk zo, dat zij in de omgeving
passen".
De kunstenaar is zelf overtuigd,
dat hij dit in Schiedam bereikt heeft.
Dat zijn decoratief gevoel hem hierbij
niet in de steek heeft gelaten, blijkt
wel uit het gebruik van rand-versie-
ringen in even strenge vorm, die toch
door het gebruik van de kleur alles
verlevendigen.
Het was geen gemakkelijke opgave
deze ramen te concipiëren, omdat de
vensters zo lang en smal zijn. Plaatst
