SECTIE TONEEL IS AL WEER
KLAAR VOOR 'N NIEUWE START
159
kwestie, die binnen het kader van de
vakbonden moet worden opgelost, en
ook opgelost zal worden. De door ons
gevraagde Jonge Strijders zagen niet
in, hoe de S.G. hen aan goede leiders
zou kunnen helpen en spraken verder
weinig enthousiast over de Ned. Jeugd-
Gemeenschap. „Daar zijn we bij aan
gesloten", zeiden ze „en we hebben
meegedaan met de N.J.G.-actie voor
hongerend India, maar verder merken
we er niets van. Ze mogen wel eens
wat leven in die instelling brengen".
A.J.C. en Nieuwe Koers.... twee
jeugd-organisaties van socialistischen
huize. Maar welk een kenmerkende
verschillen tussen beide. De tegenstel
ling „spel" en „ernst" zijn hier het
sprekendst, al kennen wij stellig de
paradoxen „ernstig spel" en „spelende
ernst". Bij de Nieuwe Koers gaat het
om de studie, bij de A.J.C. om het spel.
Om dit te begrijpen moet ge de geschie
denis kennen van de arbeidersbewe
ging, die haar felste strijd voerde in
een tijd, toen er voor de eenvoudige
werker geen lichtstraaltje scheen te
schijnen. Er werden werkdagen ge
maakt van 16 uur, er werd gezwoegd
voor een hongerloontje, er heersten de
mensonterendste sociale toestanden,
vooral in Schiedam. En kinderen uit de
arbeidersgezinnen waren eigenlijk nim
mer „kinderen" in de volle betekenis
van het woord. De kortstondige vrij
heid, die zij kenden, vonden zij in stin
kende achterkamers en sombere bin
nenplaatsen. De strijd voor de arbei
dersjeugd werd schouder aan schouder
met die van de ouderen gevoerd. En
in de betrokken milieux kwam de A.J.C.
als een licht de diepe duisternis binnen.
In groepsverband leerden de kinde
ren vriendschap en liefde, voor de mens
en voor de natuur. Ze kwamen in con
tact met andere kunst dan slechte
reproducties van kladschilders. Ze
leerden wat hygiëne en regelmaat was,
vrijheid en gelijkwaardigheid.
Ze kwamen, en het ging heel lang
zaam, tot beter begrip omtrent muziek
en dans. Zij vormden ensembles van
fluiten en gitaren. Zij gingen volks
dansen bestuderen en uitvoeren. Zij
trokken er op uit, de vrije natuur in.
Zij leerden wat verzen zijn en zij
putten kracht uit de strijdzangen van
het prille socialisme.
De A.J.C. volksdanste, kampeerde
en hield weekenden voornamelijk om
de gemeenschapszin te bevorderen.
Evenals de padvinderij heeft zij drie
onderafdelingen: de „Zwaluwen", de
„Trekvogels" en de „Rode Wachten",
de laatste groep tot 23 jaar. Maar
Er zijn van die gezinnen met veel
kinderen, waarin de ene spruit een stil
ventje is, dat zichzelf kan vermaken
met een boek of een treintje en dat op
latere leeftijd door zelfstudie op z'n
jaargenoten vooruit loopt, terwijl een
andere spruit een bekend ventje in de
buurt is, altijd vol plannen en ideeën,
altijd aan de weg timmerend en krach
tens zijn natuur doorgaans bijster
populair.
Min of meer navenant is het in het
gezin van Moeder Gemeenschap met
haar stel opgroeiende en volwassen-
wordende secties.
De Sectie Toneel is dan het voor
beeld van het ventje met de vele
ideeën. Ideeën, waaruit tot op heden
reeds een revue, een rederijkersstuk en
een wagenspel zijn voortgekomen.
En dus gingen we met belangstelling
naar de jaarvergadering van de Toneel-
sectiërs en we zagen in de bovenzaal
van het Volksgebouw allereerst heer
Hoeks ondoorgrondelijke voorzitters
gelaat boven een blauwe Virginia mist
bank.
Hij blikte over een aanzienlijke
schare, gelijk het in een kerngezonde
sectie past. En zijn hamer stond op
het punt rood-gloeiend aan te lopen
vanwege de vlotte agendabehandeling,
toen de voorstellen voor een nieuw
Wagenspel en een nieuwe Revue zich
aandienden. Toen brak de storm los.
Een bekende storm overigens, zodat
men er zonder averij doorheenzeilde.
De een wilde namelijk een wagen
spel in een andere maand van het jaar.
Een tweede vond, dat niet altijd de
zelfde spelers van dezelfde vereni
gingen gekozen moesten worden. Een
derde pleitte voor vrouw en kinderen,
die door zijn meedoen aan het Spel
niet van de feestvreugde op de Broers-
vest hadden kunnen genieten. En
weer een ander wees op de schade,
die verenigingen leden, doordat hun
beste spelers vlak voor de premières
van het nieuwe seizoen bek-af waren
van al het Gemeenschapswerk.
Toen de storm ging liggen spreidde
schipper Hoek zijn sussende armen
en vroeg alleen of men in principe
met nieuwe opvoeringen in oude trant
accoord ging. En dat deed men. Daar
ging het maar om.
Daarmee was alles nog niet achte
het verschil schuilt alleen in het
dieper ingaan op de materie.
Over de Nederlandse Jeugdgemeen
schap hebben de A.J.C.'ers al even
weinig goede woorden te zeggen als
alle andere daarbij aangesloten jeugd-
groeperingen„De N.J.G. is niet krach
tig genoeg geweest om na de bevrijding
het hoofd te bieden aan de weer op
levende hokjesgeest".
De Sectie Jeugd, indien op democra
tische leest geschoeid, als plaatselijke
vorm van de N.J.G. zou die kracht
volgens de A.J.C. wèl op kunnen
brengen.
Op het gebrek aan jeugdleiders geven
de leden het commentaar, dat vele
jonge mannen door de dienst aan het
A.J.C.-kaderwerk onttrokken worden
en later geen zin hebben daarin terug
te keren. Het vreemde feit doet zich
daarom voor, dat 18-jarigen soms de
scepter moeten zwaaien over leeftijds
genoten en ouderen, zonder daar even
wel krachtens kennis en ervaring wer
kelijk leidend boven te staan.
Dat de A.J.C. het ideaal van een
levende gemeenschap, met het begrip
en gevoel daarvoor, niet alleen in
woorden nastreeft, bewijst wel het
Zuiderzeespel, dat vorig jaar in het
begin van de Meimaand door de
Schiedamse A.J.C. op de Broersvest-
feestplanken werd gezet en daverend
applaus oogstte.
De Arbeiders Jeugd-Centrale werd
daarmee daadiverkelijk een der gekleurde
lappen van de bonte Gemeenschapsdeken.
Zij voelt dat zij, via de S.G., haar stem
tot buiten de eigen kring kan laten door
dringen. Zij beseft, dat in de S.G. een
stuk levende kracht en macht zit, die mee
kan werken tot de oplossing van de pro
blemen tvaarmee zij, gelijk alle andere
jeugdgroeperingen, te kampen heeft.
De liefde komt nimmer van één kant:
„Wanneer de S.G. ons weer nodig heeft
voor het slagen van een initiatief, gelijk
bij dat Zuiderzeespel, dan staan we
direct klaar
Te ondervinden dal de stem van de
Gemeenschap ook in deze kring zo dui
delijk is doorgedrongen, kan niet anders
dan grote vreugde baren.
