DITDAT en nog wat
162
YY7AT die lieve, feestelijke maand De-
cember mankeerde, is ons tot heden nog
niet erg duidelijk geworden, maar er zijn
symptomen genoeg, die wezen op iets bij
zonders. We zijn van de ene ingebruik
neming in de andere gerold en als er niets
meer te openen was, kwamen we aller-
genoegelijkst bij elkaar om kort daarna
tot de conclusie te komen dat we al die
andere Schiedammers toch spoedig weer
eens moesten ontmoeten. Maar hoe ook,
met Sinterklaas en het Kerstmannetje
zijn we door al die drukte heengescharreld.
We vonden ons in die laatste dagen van het
iaar o.a. terug in de grote hal van het
nieuwe centrale rioolgemaal, waarmee we
voortaan bijna heel het oude Schiedam en
alles wat er nog nieuw bijkomt, van vuil
water gaan bevrijden. Met burgemeester
Peek, de wethouders, vele raadsleden
en niet te vergeten de hoofdambtenaren
en talrijke ambtenaren van de gemeente
lijke diensten, in het bijzonder natuurlijk
van Gemeentewerken, die zolang de zorg
voor dit alles hadden gehad, zijn we van de
Marconiweg door de aula van het museum
naar de Ooievaarsbrug gelopen, waar Mr.
Peek in de schemering het lint doorknipte
toen hij de eerste schepen officieel had door
gelaten. Terecht waren er op die middag
veel waarderende woorden voor al de
technici, die bij de uitvoering van deze
belangrijke projecten voor de Schiedamse
stadsuitbreiding waren betrokken.
yOORZITTER Deelder van de Ver
eniging „De Ambachtsschool voor
Schiedam en Omstreken" trok op een
vroege Maandagmorgen het werkjasje erbij
aan toen hij zich geroepen voelde de hei
baas te helpen bij het slaan van de eerste
paal voor de nieuwe technische school,
die straks de stad een ander gezicht zal
geven voor de reizigers, die Schiedam per
trein vanuit de richting Hoek van Holland
naderen. Daar stonden ze aan een nieuw
begin. Bij het Gemengd Koor was het
anders. Hier geen werkjasjes over het ge
klede pak, maar allemaal, bestuur en be
zoekers, keurig opgedoft vanwege het tach
tig jarig zijn van deze vereniging, die het
aandurfde om in het Passage-theater de
operette „De dans met de keizer" te bren
gen. Ze hadden meer succes dan de schilder
Antoon van Welie, die ons als Schiedam
mers nu niet de leukste verrassing bezorgde
toen hij zijn (gerestaureerd) portret van
Koningin Juliana ten stadhuize liet breng
en. Nee, dan zijn we met meer plezier (en
Schiedamse trots) gegaan naar het Stedelijk
Museum, waar de wisseling van conser
vator D. Schwagermann volgde zijn
vader C. H. Schwagermann op aan
leiding werd tot een unieke Kersttentoon
stelling, waarvoor ook een belangrijker
museum dan het Schie
damse zich allerminst
had behoeven te scha
men. De vertrekkende
conservator werd bij het
afscheid duidelijk ge
maakt hoezeer men in
de stedelijke gemeen
schap zijn wrerken ten
lij' behoeve van het eigen
museum op prijs had
gesteld en hoe verheugd
en was dat juist zijn zoon de taak
verder ter hand zou nemen.
y REUGDE was er in het grote Schie
damse gezin, zoals bij de brandweer,
waar drie manschappen op het toneel van
Musis Sacrum zich door Mr. Peek de hand
zagen gedrukt toen zij tweemaal vijf en
twintig en eenmaal twee en dertig jaar
hun plicht vervulden op een wijze die
niet anders dan voorbeeldig kon heten.
Medeleven in grote kring was er met de
familie van kapitein Vos. Door een ver
keersongeval kwam de commandant van
het Leger des Heils in Schiedam 0111 het
In onze stad kon de zoeker naar het schone tot voor enkele dagen zijn ogen te gast laten gaan langs de wanden van het Stedelijk Museum
waar bijna honderd schilderijen uit de Amsterdamse collectie Geus van den Heuvel drie eeuwen Nederlandse schilderkunst uit
beeldden. Het werd een bijzondere tentoonstellingwaarin buiten hoogtepunten uit de zeventiende eeuw o.a. waren er twee werketi
van Jan Steen vooral de nieuwlichters uit het laatst van de negentiende eeuw te bewonderen vielen
