MEEMWAARS VAN
J
Bij de voorplaat
163
Er hebben al veel plaatjes van Schiedam,
mooie plaatjes mogen we wel zeggen, de
pagina's van „De Schiedamse Gemeen
schap" gesierd. En steeds weer verbazen
wij, van de redactie, ons, dat de tweede stad
aan de Maas, die door zovelen ook in de
eigen kring voor weinig fraai werd (wordt?)
versleten, met vaak zo simpele middelen
ons oog weet te boeien. Neem nu weer dit
plekje aan de Buitenhavenweg, waar een
binnenschip onder de kraanbrug van de
Verenigde Glasfabrieken is gevaren om er
van z'n vracht te worden verlost.
leven. Groot was de belangstelling, niet
alleen uit Nederlandse Leger-kring, tone
zijn stoffelijk overschot volgens traditie
van het Leger, op de Algemene Begraaf
plaats ter aarde werd besteld. Vanuit
Zeist moest ons het bericht bereiken, dat
Dr. H. J. Castendijk, zo lange jaren con
rector aan het Stedelijk Gymnasium, in
de kring van zijn geloofsgemeenschap, die
der Hernhutters, was overleden. Zijn dood
was aanleiding om voor de laatste maal nog
eens het licht te doen vallen op de be
scheiden figuur van deze Schiedammer, die
in vroeger dagen ook bestuurder was van
de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen.
AAN aandacht voor de jeugd ontbreekt
het in deze dagen niet. Was er niet
een verdienstelijk jeugdconcert met een
Beethoven-programma, waarvoor Toon
kunst-krachten aantraden en hoe sloeg
het initiatief van de Gemeenschap in, die
vier filmvoorstellingen in het Passage-
theater organiseerde, waar een alleszins
verantwoord programma werd afgedraaid.
In diezelfde lange vacantiedagen zwommen
ze voor goedkope prijs in het anders voor
bescheiden beurzen nogal prijzige Sport-
fondsenbad. Er werden ook postzegels ge
ruild en wie zag ze niet dwalen door de
stad, de kinderen, die bezig werden ge
houden met het initiatief van de Gemeen
schap om bekende gebouwen te tekenen.
Ze ruilden ook postzegels, maar het meest
onvergetelijke als het 's avonds niet
zo had geregend was het nog beter geweest
was toch wel het verbranden van alle
Schiedamse kerstbomen op de Zandvlakte.
Naar dat zeulen hebben de mensen van
de Gemeenschap vooral met vreugde ge
keken omdat daarmee nu eens heel simpel
maar ook heel duidelijk werd gedemon
streerd wat een enthousiasme en zelf
werkzaamheid de jongens en meisjes van
onze tijd nog kunnen opbrengen.
"T'OEN we ons nog niet door al de lijvige
kranten van Oudejaarsdag hadden
heengeworsteld, leek het maar slecht te
gaan met dat beroep op twee inillioen gul
den burgerzin. We hebben er Schiedam op
aan gekeken, maar ten onrechte, want
nog maar nauwelijks hadden wc Mr. Peek
in de aula van het museum de hand ge
schud, of er was al beter nieuws, 't Werd
meer dan een millioen, bijna twee millioen,
twee millioen.
Als we ergens blij mee waren, dan was het
wel met deze buidel met geld, die met de
rest van de meevallers en oude leningen
alvast zo'n pot van vijf millioen gulden
vormde, waarmee we direct vierhonderd
woningen kunnen gaan bouwen. De nieuwe
kinderafdeling (f 350.000) in het gemeente
ziekenhuis behoefde er niet van te worden
betaald. Over het waar maken van de
plannen hierover deden we bijna vijf jaar,
maar het resultaat was er ook naar. Een
kleine zestig bedden kwamen er niet alleen
bij, maar we kregen de beschikking over
verpleegruimte voor kinderen, die een voor
beeld voor veel grotere ziekenhuizen in
het land kan zijn. Ir. Viergever, de man
van het nieuwe Rotterdamse ziekenhuis
was er ook. „Hier is veel verwezenlijkt
waar we bij ons nog niet aan toe zijn",
was zijn oordeel in een gesprek.
rPOEN de Schiedamse kunstenaars, vcr-
enigd in de S. 45 hun werk weer toon
den in de etalages van het Gemeenschaps
tehuis aan de Gcrrit Verboonstraat, deelden
B. en aan de Raad mee, dat er alweer
een stuk van het laatste stuk Sterrebos
wordt afgeknabbeld. Gelukkig was er
slechts enkele dagen later een burge
meester Peek, die de goe-gemeente kon
vertellen dat nog dit jaar het nieuwe
volkstuincomplex klaar komt en dat er
ook wordt begonnen met de aanleg van
vier nieuwe sportvelden in de nabijheid
van de spoorweg naar Delft. In de Gorzen
vierde het R .K. volksdeel
het zilveren feest van de
eigen H. Hartkerk, die
dan in alle opzichten
zwaar belast mqg zijn,
maar waar men toch een
levendig centrum van ge-
loofs- en gemeenschaps
leven vindt. Op de jubi
leum-Zondag waren er
glas in lood-ramen en
een doopvont als stoffe
lijke geschenken.
Uit het „mus" vertaald door Sebastiaan
Uitverkoop! Verrukkelijk! Kwiek je
mijn vriendinis me 's morgens vroeg
komen halen. We zijn de hele dag op
stap geweest. Pas toen het donker werd
kivamen we thuis met de poten en vlerken
vol voordelige koopjes! Jan zat nijdig
op een half gaar graantje te kauwen.
„Ben je der eindelijksjilpte hij
En wat doe je nou met al die rommel
Zo zijn de mannetjes-mussen! In
plaats dat ze het waarderen dat je zo
pienter bent om overal het goedkoopste
uit te pikken vragen ze pedant-dom:
„Wat doe je nou met al die rommel?''''
Het was helemaal geen rommel en
zeker niet als je er de prijs bij hoorde....
Ik had een paar dozijn onderveertjes
voor de kinderen. Der zat maar een
héél klein beetje de mot in en het was
nog niet de helft van wat het anders
kostte. Er was een flesje snavel-geel
extra goedkoop omdat het flesje van
boven een pietsie gebarsten nas
befjes voor Jankeurigbijna precies
zijn maat met alleen maar hier en daar
een grauiv plekje van het liggen
Nog een flesje snavel-geel, haast voor
niks omdat er geen dopje meer op zat....
Veertien vatenkwastjes waar de steeltjes
een beetje van wiebelden, een ander
flesje snavel-geel dat troebel aan het
worden ivas, maar dat kon je echt bijna
niet zien.
„We gebruiken toch nooit snavel-
geel!'''' mokte Jan.
„Je vraagt niet eens naar de prijs!"
snibde ik terug.
„Al had je het cadeau gekregen
gierde hij.... „Ik uil die vuiligheid
niet in mijn huis!"
Onhebbelijk gewoon! Daar heb je
nou een hele dag de vleugels voor uit
je lijf gevlogenJe zou hem
„Als je maar niet denkt dat je een
cent méér huishoudgeld krijgtsnauw
de hij.
Het is soms heel moeilijk om met
een onredelijke man getrouwd te zijn.
Ze hebben absoluut geen verstand van
uitverkoop
Ik heb de flesjes snavel-geel met
Kwiekje geruild voor een tafelkleedje
waar maar een paar heel kleine weef-
foutjes in zitten.
