DE SCHIEDAMSE GEMEENSCHAP
'bereidheid tot samenwerking en
onderling begrip
NOCH COMPROMIS, NOCH DE HELFT PLUS ÉÉN
153
3e Jaargang - Nummer 9 - Januari 1952
Administratie en Abonnementen: Algem. Secretariaat, Plantsoen Gerrit Verboonstraat, Giro No. 549934, Tel. 68043 Adv.: Kon. Ned.
Boekdrukkerij H. A. M. ROELANTS, Lange Haven 141, Schiedam, Tel. 69300
Maandblad verschijnend onder auspiciën van de Stichting „De Schiedamse Gemeenschap
ALS de vergelijking tussen een menselijk lichaam en
een stedelijke gemeenschap zich opdringt aan wie
eens duidelijk wil weten wat zo'n gemeenschap nu
eigenlijk is, dan ligt de vergelijking tussen vitaminen en
de S.G. voor de hand. Men hoorde vroeger over vitaminen
weinig of niets. Niemand wist nog, dat er in het voedsel
stoffen zaten, welke voor het leven onontbeerlijk waren
zonder zelf voedingsstoffen in eigenlijke zin te zijn. Maar
met het ontdekken der vitaminen is hun betekenis toege
nomen. De melkboer mag dan zeggen, dat de mensen
vroeger zonder die dingen ook geleefd hebben, maar ieder
die bij verkoudheid of bij ziekte, bij zenuwaandoeningen
of in de samenstelling van zijn gewone middagkostje de
waarden ervan heeft leren kennen om van de reizigers
op de zeilschepen en hun scheurbuik maar te zwijgen
begrijpt hun betekenis.
De Schiedamse Gemeenschap is de vitamine van de Ste
delijke Gemeenschap. Deze verliest er een kwijnend beri
beri bestaan door. Zij verliest haar zenuwverlammingen.
Zij wordt jong en fris door activiteiten.
Heeft 1951 dit bij een overzien der gebeurtenissen in
onze stad al glansrijk bewezen, de jaarwisseling gaf een
extra injectie van kostelijke levenselixirs. Men kwam er
zelfs al om vragen, zoals de moeder van de twee peuters,
die vroeg, of het waar was, dat de Schiedamse Gemeen
schap tijdens de vacantie weer ochtendvoorstellingen in
het Passagetheatcr gaf. Het was waar!
Door geen regen tegengehouden hebben honderden
hun kerstversieringen zien branden op de zandvlakte.
De oproep om er op Woensdag 2 Januari alle bomen heen
te brengen, was massaal beantwoord.
De S.G. heeft een brok goodwill opgebouwd zonder
spectaculaire opvallendheid. Juist door de kleine acties
is haar betekenis via de kinderen tot de gesprekken aan
tafel en dus tot de veiligste kern van het gezinsleven
doorgedrongen.
Hiermee is bewezen, dat plannen maken een goed ding
is, maar dat de practijk zo heel anders kan uitpakken.
De S.G. is in het prille stadium opgezet als „Schiedamse
Culturele Gemeenschap." Men voegde toen het „culturele"
in, omdat men vermoedde op de eerste plaats door middel
van de verenigingen te moeten doordringen tot de liefde
van de burgerij. De los van elkaar staande groeperingen
moesten voorzichtig en met zorg tezamen gebracht wor
den middels hun organisaties. Het middel: geen gemeen
schapsideaal, want dat moest immers nog ontluiken.
Nee, een concreet bijna materialistisch gegeven: een zaal.
Met het gebrek aan een goede zaal kampte vrijwel iedere
vereniging, of zij nu toneel beoefende of beroepstoneel
bood, of zij harmoniemuziek speelde of gymnastiek maakte.
Het zich verwerven van een zaal moest reden zijn tot
samenwerking, zo meende men. Het beste, misschien wel
het enige middel in deze verscheurde stad.
Wij herhalen de gebeurtenissen met het Cultureel Cen
trum niet. Als de opzet om dat te bouwen mislukt is,
dan is toch niet mislukt het veel belangrijker doel, dat bij
de bouw voorzat. Immers de samenwerking tussen de ver
schillende groepen is tot stand gekomen. Sub b) van ar
tikel 2 van de statuten is bewaarheid: „Het bevorderen
van het onderling begrip en de bereidheid tot samen
werking van de verschillende bevolkingsgroeperingen in
Schiedam," is een nog steeds groeiende werkelijkheid
aan het worden.
En het gevolg? Naar onze vaste overtuiging, dat er
alsnog een Cultureel Centrum zal komen. Maar niet langer
als uitgangspunt tot het scheppen van een basis voor onder
linge samenwerking, maar als de noodzakelijke en door
allen geëiste bekroning van die samenwerking, die het
onmisbaarder dan ooit zal maken.
Waaruit blijkt, dat tegen de verwachting in andere
middelen gevonden zijn om de S.G. in Schiedam aanvaard
en zelfs gewaardeerd te maken. Natuurlijk weet iedereen
wat de „Vacantieweek" betekend heeft èn voor de
samenwerking tussen de verenigingen èn voor de binding
van de burgerij aan de S.G. en aan de stad. Is bij dit alles
ook het onderling begrip toegenomen? Is er begrip voor
taak en werk van de S.G.?
De Vacantieweek is tot nu toe gebleken een der centrale
middelen te zijn tot de verwezenlijking van de doelstellin
gen van de gemeenschap. Als men dit doel aanduidt met
„culturele verheffing," zoals enkele politieke vertegen
woordigers hebben gedaan, om vervolgens het middel
tot dit doel te „kraken", dan dient men goed dat begrip
„culturele verheffing" in de gaten te houden. De eerste
