DAT. J Hf MEEMWAARS VAN O1 182 T ATEN we deze kroniek van Schiedams leven in Februari beginnen met wat Kethelse geluiden. Maar verwacht, als wij dit zo zeggen, geen jonggeboren lammetjes of biggetjes, die zowaar nog kans zien zich op de voorpagina's van de kranten te drin gen tussen alles wat zich daar met vlotte regelmaat als de „dingen dezer dagen" presenteert. Nee, in Kethel waren ze in deze tweede maand van het jaar nog niet aan deze symphonie van het geluk toe gekomen. In het tuindorp zagen ze aan de Hargsingel het dak van hun huis rukken en soms in hun slaapkamer werpen, toen de stormwind de deugdelijkheid op de zwaarste proef stelde. De constructie van de montagewoningen bleek het niet te kunnen doorstaan en zo konden enkele Kethelaars het schouwspel van hun leven zien, toen zestig meter dak een salto maakte. De bouwers lieten de zaak zo spoedig mogelijk weer herstellen en wat dat betreft was er dan ook geen klagen. Ten minste niet in het tuindorp. De boeren van Kethel, die deze daken misschien wel liever helemaal niet hadden gezien in hun omgeving, klaagden kort daarna in een protestvergadering steen en been over de wijze waarop de stad in deze omgeving bezit nam van het platteland. Families worden hierdoor zonder meer (meestal zon der schadevergoeding) verdreven van het land, dat ze soms zo lang bewerkten. Het probleem van Kethel is echter het probleem van Nederland en vandaar dat vertegen woordigers van de lan delijke boerenorganisa- ties (wel wat te laat overigens) ook aanwezig waren op de protestver- gadcring, die het besluit opleverde om met het gemeentebestuur, dat in dezen met het onteige ningsplan aan de ene en de andere kant, in een dwangpositie ver keert, nog eens nader overleg te plegen de onteigeningswet aan Kwiekje, u iveet wel de vriendin waar mee ik zo zalig gewinkeld heb toen het uitverkoop wasKwiekje woonde in Kethel. Ze dacht dat ze veilig onder de pannen' waszoals dat heetmaar niks hoor. Er kwam een of andere on beschofte stormwind en die rolde het dak boven haar kop gewoon op of het een ganglopertje was. Noutoen heeft ze met haar man en kroost een paar weken bij ons in het V. V. V.-dak gehuisd. Daar zaten toen Verrekt Veel Vogel tjes" bij elkaar. Dat ging natuurlijk niet op de duur. Stinkie onze jongste dochter begon onmiddellijk een flirt met Gijssie, de oudste van Kwiek. Zij is pas vijf maanden oud en Jan en ik vinden dat veel te jong voor vaste ver kering. Gijssie is trouwens al min stens de vier en twintigste mannetjes mus die ze van streek probeert te flir ten Soms maak ik me heus zorgen over dat kind.... „Een echt Hoog- straat-mussienoemde Kiviekje haar. Wij hebben geprobeerd een werkkring voor haar te vinden en kwamen toen vanzelf bij De Baronie terecht „van zelf", omdat we het nuttige met het eetbare wilden combineren nou uit de brand zijn we\ Ons Stinkie werd eerst wel tvat koel ontvangenmaar al heel gauw stond de hele zaak in vuur en vlam voor haar. Ze kwam thuis met Uit het „mus" vertaald door Sebastiaan enthousiaste verhalen: ze zouden een pand gaan bouwen van wel dertig meter hoog. Later vertelde ze, dat het plan niet doorging, maar dat ze het hele sterrebos zouden volzetten met nogatine-huisjes, ze zouden er kersenbonbonbomen plan ten en chocolade-paddestoelen klie ken „Hou op," sjilpte Jan.... „Tis om te gillenje lijkt Baron von Münchhausen wel...." Toen werd Kwiekje kwaad: „Ik ben de baron nie," schreeuwde ze vleugel-klepperend „En als jullie zo bekrompen zijn, moet je het zelf maar wetenik ga de stad uitl „Ik geloof dat je een Ka-kou in je hooffie heb," snauwde Jan. „Ik zal eens met de burgemeester over je gaan praten. Misschien kent die wel een burger die zin heeft jou een tijdje van ons te lenen." De burgemeester, die een wijs en ver standig man is, zei„Aan een burgerzin- lening begin ik niet. Op de eerste plaats mag het niet meer van de regering en ten tweede heb ik er mijn portemonnaie van vol." Hij bedoelde natuurlijk de portemonnaie van de gemeente. Hij gaf Jan wel een boekje mee voor Stinkie, een heel goed boekje voor lastige flirtjes „Musje, luister eensheet het. Dat zit Stinkie nou te lezen. OEWEL wel wat al te laat, was de mededeling van Gedeputeerde Staten aangaande het bouwen van een Cultureel Centrum toch een opwekkend bericht voor allen, die het goed menen met Schiedam en de Schiedammers. We zouden dus kun nen gaan houwen, wanneer er maar niets in de wereld was veranderd, waardoor èn financiën èn bouwvergunning voorlopig onbereikbaar zwevende waren geworden. De opposanten hebben wel eer van hun werk! Kwam van dit bouwen van de Ge meenschap niet veel terecht, meer kan worden verteld van de woningen en winkels in de Oranjestraat, resp. tien en 37 in totaal, waarin weer oplossingen voor nijpende woonproblemen, waarvan Schiedam er nog maar al te veel telt, kunnen worden gezocht. De middenstand kan er in nieuwe zaken een versterking van het Schiedamse winkel centrum zien. Als op 1 Maart de winkels van de Oranje-galerij open gaan, zal er in Nieuwland al druk geheid worden voor de eerste paar honderd montagewoningen, die dank zij vooral de geslaagde twee millioen- burgerzinlening tot stand kunnen komen. Op de 18de Februari ging hiervoor de eerste paal naar beneden. Mochten de Chr. Ge heelonthouders het zestigjarig bestaan van hun uit sociaal oogpunt zo nuttige ver eniging herdenken, het kon niet samen vallen met een continuering van het be kende Volkskoffiehuis, dat zij nu al zo lang aan de Lange Haven exploiteerden. De Geref. Kerk, onderhoudende artikel 31, krijgt er nu een plaats van samenkomst. k P kerkelijk gebied was het toestaan van doopbeurten door de kerkeraad van de Ncd. Herv. Gemeente aan de vrijzinnig - hervormden in het kerkgebouw aan de Westvest zeker een opmerkelijk feit vooral wanneer nog eens in herinnering wordt geroepen de onver kwikkelijke geschiedenis, die zich in 1895 afspeelde rond dergelijke doopdiensten zonder toestemming van de kerkeraad uiter aard door de toenmalige vrijzinnig- hervormden, die niet meer in de officiële kerken wensten te komen. Deze toenade ring na jarenlange verwijdering betekende een hoopvol geluid in deze tijd en zal als zo danig zeker niet zijn mis verstaan. -In de Grote Kerk werd begonnen met de overbrenging en restauratie van het oude orgel, dat straks weer op z'n oude plaats zal zijn teruggekeerd. In de Gorzen herdacht men het vijf en twintig-jarig bestaan van de Nieuwe Kerk. Terecht kon er trots zijn in deze stadswijk over het vol brengen van de krachttoer, die deze bouw toen (en nu nog) betekende. Bij het Leger des Heils deden in een sober gehouden bij eenkomst de opvolgers van kapt. Vos, de kapts. Bergsma hun intrede.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1952 | | pagina 14