DAT.
J
Hf
MEEMWAARS VAN
O1
182
T ATEN we deze kroniek van Schiedams
leven in Februari beginnen met wat
Kethelse geluiden. Maar verwacht, als wij
dit zo zeggen, geen jonggeboren lammetjes
of biggetjes, die zowaar nog kans zien zich
op de voorpagina's van de kranten te drin
gen tussen alles wat zich daar met vlotte
regelmaat als de „dingen dezer dagen"
presenteert. Nee, in Kethel waren ze in
deze tweede maand van het jaar nog niet
aan deze symphonie van het geluk toe
gekomen. In het tuindorp zagen ze aan
de Hargsingel het dak van hun huis rukken
en soms in hun slaapkamer werpen, toen
de stormwind de deugdelijkheid op de
zwaarste proef stelde. De constructie van
de montagewoningen bleek het niet te
kunnen doorstaan en zo konden enkele
Kethelaars het schouwspel van hun leven
zien, toen zestig meter dak een salto
maakte. De bouwers lieten de zaak zo
spoedig mogelijk weer herstellen en wat dat
betreft was er dan ook geen klagen. Ten
minste niet in het tuindorp. De boeren
van Kethel, die deze daken misschien wel
liever helemaal niet hadden gezien in hun
omgeving, klaagden kort daarna in een
protestvergadering steen en been over de
wijze waarop de stad in deze omgeving
bezit nam van het platteland. Families
worden hierdoor zonder meer (meestal zon
der schadevergoeding) verdreven van het
land, dat ze soms zo lang bewerkten. Het
probleem van Kethel is echter het probleem
van Nederland en vandaar dat vertegen
woordigers van de lan
delijke boerenorganisa-
ties (wel wat te laat
overigens) ook aanwezig
waren op de protestver-
gadcring, die het besluit
opleverde om met het
gemeentebestuur, dat in
dezen met het onteige
ningsplan aan de ene en
de andere kant, in een dwangpositie ver
keert, nog eens nader overleg te plegen
de onteigeningswet aan
Kwiekje, u iveet wel de vriendin waar
mee ik zo zalig gewinkeld heb toen het
uitverkoop wasKwiekje woonde in
Kethel. Ze dacht dat ze veilig onder de
pannen' waszoals dat heetmaar
niks hoor. Er kwam een of andere on
beschofte stormwind en die rolde het dak
boven haar kop gewoon op of het een
ganglopertje was. Noutoen heeft ze
met haar man en kroost een paar weken
bij ons in het V. V. V.-dak gehuisd.
Daar zaten toen Verrekt Veel Vogel
tjes" bij elkaar. Dat ging natuurlijk niet
op de duur. Stinkie onze jongste
dochter begon onmiddellijk een flirt
met Gijssie, de oudste van Kwiek. Zij
is pas vijf maanden oud en Jan en ik
vinden dat veel te jong voor vaste ver
kering. Gijssie is trouwens al min
stens de vier en twintigste mannetjes
mus die ze van streek probeert te flir
ten Soms maak ik me heus zorgen
over dat kind.... „Een echt Hoog-
straat-mussienoemde Kiviekje haar.
Wij hebben geprobeerd een werkkring
voor haar te vinden en kwamen toen
vanzelf bij De Baronie terecht „van
zelf", omdat we het nuttige met het
eetbare wilden combineren nou
uit de brand zijn we\ Ons Stinkie werd
eerst wel tvat koel ontvangenmaar al
heel gauw stond de hele zaak in vuur
en vlam voor haar. Ze kwam thuis met
Uit het „mus" vertaald door Sebastiaan
enthousiaste verhalen: ze zouden een
pand gaan bouwen van wel dertig meter
hoog. Later vertelde ze, dat het plan niet
doorging, maar dat ze het hele sterrebos
zouden volzetten met nogatine-huisjes,
ze zouden er kersenbonbonbomen plan
ten en chocolade-paddestoelen klie
ken
„Hou op," sjilpte Jan.... „Tis
om te gillenje lijkt Baron von
Münchhausen wel...." Toen werd
Kwiekje kwaad: „Ik ben de baron nie,"
schreeuwde ze vleugel-klepperend
„En als jullie zo bekrompen zijn, moet
je het zelf maar wetenik ga de
stad uitl
„Ik geloof dat je een Ka-kou in je
hooffie heb," snauwde Jan. „Ik zal
eens met de burgemeester over je gaan
praten. Misschien kent die wel een
burger die zin heeft jou een tijdje van
ons te lenen."
De burgemeester, die een wijs en ver
standig man is, zei„Aan een burgerzin-
lening begin ik niet. Op de eerste plaats
mag het niet meer van de regering en
ten tweede heb ik er mijn portemonnaie
van vol." Hij bedoelde natuurlijk de
portemonnaie van de gemeente. Hij gaf
Jan wel een boekje mee voor Stinkie,
een heel goed boekje voor lastige flirtjes
„Musje, luister eensheet het.
Dat zit Stinkie nou te lezen.
OEWEL wel wat al te laat, was de
mededeling van Gedeputeerde Staten
aangaande het bouwen van een Cultureel
Centrum toch een opwekkend bericht voor
allen, die het goed menen met Schiedam
en de Schiedammers. We zouden dus kun
nen gaan houwen, wanneer er maar niets
in de wereld was veranderd, waardoor èn
financiën èn bouwvergunning voorlopig
onbereikbaar zwevende waren geworden.
De opposanten hebben wel eer van hun
werk! Kwam van dit bouwen van de Ge
meenschap niet veel terecht, meer kan
worden verteld van de woningen en winkels
in de Oranjestraat, resp. tien en 37 in totaal,
waarin weer oplossingen voor nijpende
woonproblemen, waarvan Schiedam er nog
maar al te veel telt, kunnen worden gezocht.
De middenstand kan er in nieuwe zaken
een versterking van het Schiedamse winkel
centrum zien. Als op 1 Maart de winkels
van de Oranje-galerij open gaan, zal er in
Nieuwland al druk geheid worden voor de
eerste paar honderd montagewoningen, die
dank zij vooral de geslaagde twee millioen-
burgerzinlening tot stand kunnen komen.
Op de 18de Februari ging hiervoor de eerste
paal naar beneden. Mochten de Chr. Ge
heelonthouders het zestigjarig bestaan van
hun uit sociaal oogpunt zo nuttige ver
eniging herdenken, het kon niet samen
vallen met een continuering van het be
kende Volkskoffiehuis, dat zij nu al zo
lang aan de Lange Haven exploiteerden.
De Geref. Kerk, onderhoudende artikel 31,
krijgt er nu een plaats van samenkomst.
k P kerkelijk gebied
was het toestaan van
doopbeurten door de
kerkeraad van de Ncd.
Herv. Gemeente aan de
vrijzinnig - hervormden
in het kerkgebouw aan
de Westvest zeker een
opmerkelijk feit vooral
wanneer nog eens in
herinnering wordt geroepen de onver
kwikkelijke geschiedenis, die zich in 1895
afspeelde rond dergelijke doopdiensten
zonder toestemming van de kerkeraad uiter
aard door de toenmalige vrijzinnig-
hervormden, die niet meer in de officiële
kerken wensten te komen. Deze toenade
ring na jarenlange verwijdering betekende
een hoopvol geluid in
deze tijd en zal als zo
danig zeker niet zijn mis
verstaan. -In de Grote
Kerk werd begonnen
met de overbrenging en
restauratie van het oude
orgel, dat straks weer
op z'n oude plaats zal
zijn teruggekeerd. In de
Gorzen herdacht men
het vijf en twintig-jarig
bestaan van de Nieuwe Kerk. Terecht kon
er trots zijn in deze stadswijk over het vol
brengen van de krachttoer, die deze bouw
toen (en nu nog) betekende. Bij het Leger
des Heils deden in een sober gehouden bij
eenkomst de opvolgers van kapt. Vos,
de kapts. Bergsma hun intrede.