ERVEN"
de altijd bezige wind daar in het lom
mer cn het altijd bezig bedrijf in die
majestueuze vaargeul van. hydrody-
namiek, en, aan den overkant der
buitenhaven, zeer wonderlijk, de blik
kerende rondbogen ramenrijen in na-
ief neo-Romaansch der kaarsenmakerij.
Een Hollandsche stad met een be
volking van Heiland, niet beter, niet
slechter, alleen eigen in uiterlijk voor
komen en doen door een eigen bedrijf.
Want geen misanthropie van bewo
ners wilde haar in haar meest persoon
lijke deel zoo zwart van aarde, water
en bouwsels, maar het bedrijf zelf had
dit verordend, het was een bedrijf met
eigen stempel. Een kalkzandsteen-
industrie, een schelpkalkbranderij had
Schiedam grijs of wit gewasschen.
En Hollandsch-goedmoedig, niet
vlug, doch stevig was er de gang door
het dagjesleven, aan elders gelijk.
Misschien slechts kon men zeggen dat
bloei en verval hier vaker en heftiger
wisselden, bcdrijfsbloei hemelhoog en
vlak daarop afgronddiep verval.
Maar het zwarte, dat zagen de in
woners niet, dat zag er de vreemde
alleen.
Schiedam spiegelt zich in het water
