lij* jaar S.F.L.
DOOIE DE KINDEIEEN
TOT DE GEZINNEN
39
over de landsgrenzen zijn voelhorens
uitsteken en reizen uitstippelen.
Nu het reizen zo gemakkelijk ge
maakt wordt en grote afstanden in een
wip overbrugd worden, hoort men min
der dan vroeger erop wijzen, hoe
noodzakelijk reizen is om een bredere
geestelijke instelling te krijgen. Voor
onze voor-ouders was reizen een der
middelen om tot een zekere geestelijke
portuur te groeien.
Het reizen heeft een belangrijk
aspect verloren, dat juist door goed
V.V.V.-werk weer kan worden terug
gewonnen.
Vroeger was reizen op de eerste
plaats het middel om iets van de wereld
te zien. Niet alleen de bestemming was
belangrijk, maar ook de tocht, die
tussen het vertrekstation en punt van
aankomst lag. Die betekenis heeft het
reizen steeds meer verloren. Reizen is
nu de min of meer vervelende, maar
noodzakelijke vorm om ergens te ko
men. Men wil naar Parijs en men wil
er zo spoedig mogelijk komen. Wat er
tussen ligt, is eigenlijk overbodige af-
afstand.
Wij, moderne mensen, hebben door
ons tempo-gejaag vergeten, dat er be
koring kan zitten in de ogenblikken,
welke liggen tussen start en finish.
Het behoort zeker ook tot V.V.V.-
werk om de mensen, of het nu de be
zoekers aan onze stad zijn, of wij,
Schiedammers, die naar buiten trekken,
te leren, hoe zij van de reis op zich
kunnen genieten. Dat kan, door af
wisseling in reismiddel aan te bevelen
dat kan ook door een zodanig vervoer
te kiezen, dat de reis op zich de grootst
mogelijke ontspanning biedt.
Ergens is tijdens de openings-toe-
spraken het woord cultureel werk ge
vallen. Kan men zich mooier cultureel
werk denken dan de mens de hulpmid
delen te verschaffen om in zijn vrije
dagen zijn lichaam te ontspannen en
zijn geest een keur van attracties voor
te zetten?
Reizen begint als levenskunst ver
loren te gaan, zoals zovele oude levens
kunsten het onderspit hebben moeten
delven tegen de rivalen efficiency,
tempo en doelgerichtheid. De V.V.V.
en Lissone Lindeman zullen zeker in
Schiedam goed uitgerust in het strijd
perk komen om die oude levenskunst
weer verjongd met succes te laten op
treden. Tot heil van het geestelijke
evenwicht en de rust van de enkeling
in deze moderne, vaak psychotisch
gerationaliseerde eeuw.
IJET S.F.L. bestaat 12£ jaar. Als die
letters u niets zeggen, dan zal het
nauwelijks van belang zijn, dat wij eraan
toevoegenS.F.L. is St. Franciscus
Liefdeiverk. En toch betekenen die drie
letters voor heel veel gezinnen in Schie
dam min of meer het „zijn of het niet
zijn".
In een van de eerste nummers van
dit blad hebben wij een artikel gewijd
aan het clubhuiswerk in de St. Joris-
doelen. Dat werk vertoont sterke over
eenkomst met het S.F.L., maar er zijn
toch ook zeer kenmerkende verschillen.
Als u de St. Jorisdoelen binnenkomt,
zult u er geen padvinders tegen het lijf
lopen, tenzij ze verdwaald zijn. Het
werk, dat er gedaan wordt volgt de
methode van de „instuif". Ieder, die
aan komt lopen, is welkom. Hij kan
gaan meedoen met de spelen of werk
jes, die anderen van zijn leeftijdsgroep
bezig houden.
Bij het S.F.L. zijn de verkenners en
de gidsen, de jagers en de welpen thuis.
Zij hebben er hun bijeenkomsten en
hun lokalen. Naast deze groepen zijn
er, die de jongens en meisjes vrijer
laten. De een houdt van figuurzagen,
de ander van toneelspelen; sommigen
vormen een zangklasje en de groten
volgen een vormingscursus, die in de
plaats is gekomen van het Mater Ama-
bilisschoolwerk, dat op zijn beurt
prototype was voor de Zonnebloem
activiteit.
Wat is dan de reden, dat men het
S.F.L.-werk toch rekent als te behoren
onder de zorg voor de ongeorganiseerde
jeugd?
Verkennerij is toch organisatie, een
horde is toch een georganiseerde vorm
van jeugdbeweging.
Inderdaad, zo is het ook. En toch....
Het S.F.L.-werk is oorspronkelijk in
Amsterdam begonnen vóór de eeuw
wisseling als zorg onder de jeugd van
Bohemer zwervers. Het bleek, dat be
halve deze kinderen, die door geen
ouderlijk gezag aan morele of maat
schappelijke normen gebonden waren,
ook andere jeugdgroepen leiding ont
beerden. Die leiding werd door de
ouders niet gegeven en het was niet
voldoende die ouders er attent op te
maken, dat zij hun plichten t.a.v. de
kinderen verwaarloosden. Tal van deze
gezinnen waren immers door een reeks
van oorzaken ontwricht, en het enige
middel om de kinderen te grijpen lag
in de mogelijkheid om via de kinderen
die gezinnen ten goede te beïnvloeden.
De crisis van de meeste van deze ge-
Prenten", die figuurzagen! Zo stil als ze hier zitten te tverken zijn ze meestal niet.
