DITDAT 5 en nog wat
1
Trouwens, om voetballen
70
J\ J LOPEN AL menig voorjaartje
mee, maar nog nooit was er een
bij, zo vol van gebeurtenissen als
deze lente,die ons nauwelijks tijd liet om
een paar passen verder te gaan dan
de rijk gevarieerde doelen in de eigen
stad. En niemand weet hoe we gehaakt
hebben naar de rustige wandeling door
de bloeiende buitenwijken, waar het
leven in zo'n tijd dubbel beleefd wil
zijn. Maar goed, voor ons was er toch
ook schoonheid weggelegd, al was
het van een andere soort. In de Grote
Kerk keken we met Marius Richters
(zelf bescheiden) bewonderend op naar
de twee nieuwste gebrandschilderde
ramen, die er drie van maakten
in het koor. Nog twee kleine ramen
moeten er ter weerszijden komen
om het monument Nederlandse glaze
nierskunst volledig te maken. Mis
schien mogen we spoedig een opdracht
van de kerkmeesters aan Richters
tegemoet zien? We hopen er niet zo
lang op behoeven te wachten als op
de Vereniging voor Vreemdelingen
verkeer, waarnaar we jarenlang met
verlangen uitzagen, maar die eerst
dezer dagen zich formeerde en meteen
een sectie werd van de Schiedamse Ge
meenschap. Het laatste was uitstekend
bekeken en getuigde van meer inzicht
dan bij het Christ. Sociaal Convent
wel moest worden opgemerkt toen
dit z'n open brief zond aan het dage
lijks bestuur van de S.G. Principiële
bezwaren zijn te waarderen, zo men
ze tenminste heeft, maar teleurstellend
kan het zijn wanneer ontdekt moet
worden dat ze slechts worden opge
worpen om de Gemeenschap een stok
tussen de benen te steken.
Verheugend was in dit geval dat
uit de groep gezondere geluiden werden
gehoord van de Rotterdamse predi
kant ds. G. A. van Veldhuizen en zijn
Schiedamse collega ds. J. Gras. „Ga
met de Gemeenschap praten en blijf
in geen geval terzijde staan", was
hun advies. Dat het niet voor dove
mansoren gesproken mag zijn.
IN HET PASSAGE-THEATER za
ten we te genieten van „Bobbeltje",
zoals Guus Hermus het stuk met
Coinedia bracht. De Haagse Comedie
kwam tot besluit met „Het meisje
van buiten". In de gemeente-biblio
theek aan de Lange Haven raakten
we niet spoedig uitgekeken op het
vele interessante dat de tentoonstel
ling „Reizen en trekken" te bieden
had. De bovenzalen van het Stedelijk
Museum, die in Augustus zullen laten
zien wat goed en goedkoop wonen
in onze tijd betekent, toonden langs
de wanden ontwerpen voor gebrand
schilderde ramen (Grote Kerk) en
schilderijen met tekeningen van de
Rotterdamse kunstenaar Marius Rich
ters. Maar niet alleen naar diens baard
keken wij vol ontzag, vanuit de verte
kwamen ook romantische trekjes in
onze gedachten toen we de hoge
masten ontdekten van de „Pamir",
's werelds laatste grote zeilschip, dat
bij de werf „De Nieuwe Waterweg"
in een Schiedams dok lag. Bij andere
Schiedammers bleef het niet bij dro
men over verre reizen, maar zij maak
ten ze werkelijk. Ary Kooy (de tippe
laar) en D.R.Z. trokken naar België,
de eerste om er vanuit Brussel terug
te wandelen naar huis, D.R.Z. om er
Benelux-handen te drukken met de
voetballers van Red-Star. 't Beviel
allen uiteraard best.
leuk te vinden behoefden we niet zo
ver weg te gaan. Het Feyenoord-
stadion was dicht in de buurt en veel
stadgenoten (zo'n twintigduizend)
brulden zich de keel schor toen Hermes-
D.V.S. (nooit gedacht) het Rotterdam
se, al even achtenswaardig oude
Sparta met een nederlaag de poort
van Van Krimpen's heiligdom uit
joeg. We hehben het geweten, want
's avonds was de Rotterdamsedijk te
klein om al de enthousiastelingen te
bevatten. Hoog op de wagen zagen
zij de elf voetbalgoden naar het Ste
delijk Museum en het Corner-House
rijden. Burgemeester Peek liet geen
verstek gaan en kwam met de wet
houder van Sportzaken een dronk
uitbrengen na het uitspreken van de
beste wensen voor het landskampioen
schap. Zover zijn de blauw-witten wel
niet gekomen, maar ondanks dat ver
geten we die spontane uiting van oude
clubliefde niet licht. Met zoveel zicht
bare vreugde ging de promotie van
de Harmonie Wilton-Feijenoord naar
de Vaandelafdeling van de Ned. Bond
van Harmonie- en Fanfarecorpsen niet
gepaard, maar toch is deze zeker niet
minder de moeite van het vermelden
waard. Met O.B.K. telt Schiedam in
deze superklasse thans twee corpsen.
Een eer, die we zeker op prijs stellen.
NOG IS ER TE WEINIG verteld
o.ver de afdeling sport, want begon
nen de straatclubs niet een compe
titieachter de Parallelweg en ving het
aloude cricketspel z'n competitie niet
aan?
Voor de zevende maal sleepte no
taris Meyer de titel „Schaakkampioen
van Schiedam" in de wacht, 't Ziet
er naar uit dat het geen achtste keer
wordt want hij denkt zich zo lang
zamerhand uit het wedstrijdschaken
terug te trekken, hetgeen door de
plaatselijke schaakwereld zeker be
treurd zal worden.
Brengt afscheid wee, zoals de dichter
van het levenslied reeds opmerkte,
de komst van iets nieuws is meestal
in staat glimlachen op blijde gezichten
te doen verschijnen. Zelfs de ouden
van dagen in de beide flats aan de
Vlaardingerdijk, die al zoveel moesten
mopperen over kolen en huur, hadden
nu eens reden tot lachen. Aan de
Vlaardingerdijk kunnen ze voortaan
de trap op en af gaan inplaats van de
gevaarlijke afdaling langs de sterk
glooiende helling te beginnen. Met een
beetje moeite kunnen ze achter hun
woningen van dag tot dag op de hoogte
blijven met de bouw van de nieuwe
woningen in de polder Nieuwland.
Muys en de Winter zetten er daar
