KERSTMIS den vreemde
163
I
f JET Kerstfeest nadert met rasse schreden. Alles duidt
77 op het aanstaande feest van Christus'' geboorte: de
Kerstbomen in straten en op pleinen, de étalages van
winkels en magazijnen; de voorbereidingen in de huisge
zinnen; de afspraken voor 25 en 26 December.
Afspraken
Kerstmis is één van die uitgesproken familiefeesten. Het
is het blijde feest van de geboorte van Gods enige Zoon, maar
evenzeer het blijde feest van de familiekring.
Familiekring
Onze gedachten gingen uit naar de emigranten, die, ver
van hun familie, in een vreemd land, hun Kerstfeest gaan
vieren en ivij vroegen ons af, op welke wijze zij daar, in den
vreemde, de Kerstdagen zouden doorbrengen. Wij zochten
contact, rechtstreeks met een Schiedamse emigrante, die
anderhalf jaar geleden naar Toronto, Canada, vertrok; wij
kregen inzage van enkele brieven van emigranten, die, zich
ver van de beivoonde wereld, ergens in Canada en ergens in
Australië hebben gevestigd.
„U vraagt mij iets te willen schrijven over onze Kerst,
feestviering, schreef ons een Schiedamse jonge vrouw
die zich, met haar man, heeft gevestigd in een grote stad,
Toronto in Canada. Welnu, kort en goed gezegd: Met Kerst
mis moet ik er uit!
Mijn man en ik kunnen het hier uitstekend wennen.
Natuurlijk, wij denken wel eens aan Schiedam, aan Hol
land, wij onderhouden nauw contact door een veelvuldig
uitwisselen van brieven, maar wij voelen ons zielsgelukkig
in ons eigen flatje, dat wij hebben kunnen inrichten omdat
wij samen, mijn man en ik, werken. En ik zou iedereen,
die wil emigreren, willen aanraden, naar Canada te komen.
Maar met Kerstmis.
Toen het vorig jaar tegen Kerstmis liep, onze eerste
Kerstmis in ons nieuwe vaderland, was alles nieuw voor
ons. In het begin vraag je je niet af, op welke wijze je
Kerstmis gaat doorbrengen. Je aanvaardt al dat nieuwe,
dat je geheel in beslag neemt. Je leest met toenemende
bewondering de dagbladen en de magazines, met de fantas
tisch mooie Kerst-advertenties, je kijkt je ogen uit voor
de étalages van de grote magazijnen en van de winkels
en je komt tot de conclusie, dat zij hier die Kerstétalages
toch wel heel aantrekkelijk weten te maken en dat de Kerst
geschenken echt gezellig worden verpakt; je vergaapt je
aan de enorme verlichte Kerstbomen, die overal in straten
en op pleinen staan; je wrandelt over het dikke sneeuw-
tapijt een witte Kerstmis hebben wij hier beslist
en je ziet met bewondering naar de kinderen, lekker dik
ingepakt, net Kerstmannetjes, die hier op sleden, getrokken
door rendieren, voortglijden. Als je dan thuis komt,
realiseer je, dat er toch ook veel is, net als in Holland,
en er ontwaakt, even, een stil verlangen.
Naarmate het meer naar Kerstdag loopt, worden de,
net als in Holland opgesierde Kerstbomen in de woningen
veelvuldiger. De eerste Kerstliederen klinken door de radio.
Dan, ineens, krijg je dat beklemmend gevoel van:
Hoe moet dat nu, nu wij geen Kerstfeest in de familiekring
kunnen vieren? Het wordt je angstig te moede, en je denkt,
dat je het met Kerstmis geen uur in huis uithoudt. Je
spreekt erover met je man. Die heeft hetzelfde. Zodat wij
besluiten, Kerstmis beslist niet thuis te vieren. Gelukkig
kregen mijn man en ik vorig jaar een uitnodiging voor een
Xmas-supper voor het personeel van het bedrijf, waar ik
als directie-secretaresse werkzaam ben. Gelukkig. Onze
dag was gevuld, want na de supper volgde een dance-
party. 's Morgens een gebimbam van de Kerstklokken.
Maar dat feestelijke gevoel, dat wij vroeger in Holland
hadden, kregen wij niet. Wij lunchten in de stad, gingen
naar onze party, waar het heel gezellig was en waar de
Kerstman natuurlijk verscheen met geschenken, die wij
zelf hadden meegebracht en die bij loting werden uitge
reikt. Het gaf allemaal afleiding en wij vergaten Schiedam.
Gelukkig, Kerstdag was voorbij. Alleen, toen wij, laat,
thuis kwamen, hadden wij het even te kwaad, hadden
wij zo graag heel even maar „thuis" gezeten.
Het komend Kerstfeest? Wij vieren het beslist niet thuis.
Want al zijn wij al weer beter ingeburgerd dan vorig jaar,
wij zouden het niet uithouden!
Wij gaan naar een party, naar een concert of een schouw
burg, wij eten „in de stad".
Wij moeten er uit. Wij weten dit nu al.
Een „lege" Kerstmis?
Ja, beslist wel. Maar wij kunnen niet anders, nu nog niet.
Misschien als wij hier nog langer zijn, de herinnering aan
Holland meer is vervaagd, dat wij dan weer een Kerstmis
kunnen vieren „met inhoud". Zover is het nog niet.
Onze herinneringen aan Holland, aan „huis" zijn nog te
vers".
