DE SCHIEDAMSE
GEMEENSCHAP
^obótijdincfefx^
213
ORGAAN VAN DE STICHTING „DE SCHIEDAMSE GEMEENSCHAP", 4e JAARGANG No. 10, FEBRUARI 1953
DRIE JOBSTIJDINGEN hebben de jongste weken ge-
gemaakt tot een der moeilijkste perioden uit het leven
van de nu bijna vijf-jarige S.G. De mededeling, dat het
S.G.-hoofdkwartier aan het Gerrit Verboonplantsoen zal
moeten verhuizen, omdat de Amsterdamsche Bank daar
een gebouw gaat zetten, wekte uiteraard weinig enthousias
me, maar lag min of meer in de lijn der verwachtingen.
Het bericht, dat Koningin Juliana dit jaar slechts zoge
naamde „werkbezoeken" zal afleggen, zodat het gemeente
bestuur de S.G. ontsloeg van de taak om voor een denderend
feestprogramma te zorgen, kwam al evenmin als een
donderslag bij heldere hemel, hoezeer het ook te betreuren
was, dat vele mensen vele maanden vele malen bijeen
waren geweest om een dag te projecteren, die stellig een
hoogtepunt uit het na-oorlogse leven in Schiedam zou zijn
geworden. De plannen gaan nu in het vat en zullen daar
hopelijk niet verzuren.
Erger, veel erger was de klap, die de S.G. kreeg te in
casseren, toen bekend werd, dat geen uitvoering gegeven
zal kunnen worden aan de schone plannen voor een unieke
auditorium-ruimte in de Plantage. Dat deze plannen
voorlopig uitgesteld moeten worden omdat twee Schie-
damse burgers er via een kort geding een flinke stok voor
staken, maakt de pil des te bitterder.
Het was genoemde burgers waarschijnlijk al een doorn
in het oog, dat de S.G. een kostbaar en uniek podium in
de Plantage bouwde, maar daar viel weinig tegen aan de
voeren, omdat dit podium immers als vervanging van de
oude muziektent gekwalificeerd werd. Maar toen de S.G.
enkele maanden geleden met een ontwerp kwam voor
vervolmaking van de hele entourage, staken de heren hun
hoofden weer bij elkaar. Opnieuw zagen zij het spookbeeld
van een totaal vernield en onteerd stadspark. Nadat de
gemeenteraad de plannen echter met één stem tegen had
aanvaard, lieten zij de Gemeenschap èn Gemeente in kort
geding dagvaarden.
Zolang ons protest tegen de bouw van het Cultureel
Centrum door de Kroon nog niet is behandeld, zo luidde
hun argumentatie, gelden nog altijd de oude bcbouwings-
voorschriften, welke slechts reppen van de bouw van
kiosken, toiletten en transformatiehuisjes in openbaar
groen.
De bij het amphitheater geprojecteerde ophoging met
muur en het terras ter afsluiting kunnen geenszins tot die
bouwseltjes gerekend worden en daarin ligt voor ons de
BIJ DE VOORPLAAT
Het waren deze twee burgers, die zich enkele jaren geleden
bevonden in het gezelschap van Plantage-omwonenden,
waaruit een protest naar voren kwam tegen de bouw van
het Cultureel Centrum, de schouwburg, waaraan cultureel
Schiedam zo'n enorme behoefte had en nog heeft.
Toen de gemeenteraad zich weinig van dit protest aan
trok en de bouwplannen goedkeurde, gingen de reclamanten
het hogerop zoeken, bij Gedeputeerde Staten. En toen ook
dit college weinig bezwaren bleek te hebben tegen de
schouwburg, gingen de Tuinlaners en Lange Nieuwstraters
in hoger beroep bij de Kroon, welk beroep nog steeds
aanhangig is.
Vrijwel iedere Schiedammer kent bovenstaande gang
van zaken, maar deze dient hier nogmaals aan de vergetel
heid ontrukt te worden, omdat het verband tussen deze
oude kwestie en het recente drama van de openlucht
concertzaal in de Plantage iedereen duidelijk moet zijn.
Wat in de loop van de jaren in het oude Schiedam ook mag zijn
verdwenen of gewijzigd, het oude Zakkendragershuisje op het
punt waar de Schie overgaat in de Lange Haven, schijnt een eeuwig
leven besehoren sinds zorgzame handen het restaureerden. Als geen
ander gebouw in de stad is
het gefotografeerd. Dat het
nu eerst de omslag van het
Gemeenschapsblad siert, was
misschien wel een gevolg
van deze overbekendheid.
Oindat dit tenslotte niet
tot vergeten mocht leiden,
haastten wij ons in dit num
mer Schiedam's oudheidkun
dig monument no. 1 alsnog
in woord en beeld alle eer
aan te doen.
