235
Bouivproblemen
Het is hier allerminst de plaats
om een uitvoerige teehnische beschou
wing te geven, maar van die bouw
werkzaamheden mag toch wel iets
verteld worden. De grond bij de Mar
conistraat bleek namelijk dusdanig
slecht te zijn, dat niet zonder meer
gegraven kon worden. Zo kregen de
omwonenden omstreeks Maart 1949
tot hun grote verbazing te zien, hoe
een kringvormige dainwand werd ge
slagen, waar bovenop men een zwaar-
betonnen galerij plaatste. Pas toen
dat gebeurd was, kon men zonder ge
vaar voor instorting gaan graven.
De keldervloer kwam 61 meter
onder het straatniveau te liggen en
werd gesteund door 130 loodzware
heipalen over een oppervlakte van
1300 vierkante meter. De vloer zelf
werd liefst een halve meter dik. Eerst
toen dat allemaal gereed was, kon
de betonnen galerij weer gesloopt
worden en werd de uit beveiliging
geslagen damwand met ontzaglijke
kracht uit de grond gesjord. Het was
pas de vijfde maal, dat een dergelijke
werkwijze in Nederland was toegepast,
maar dat zou later niet het enige
nieuwtje van dit kolossale object blij
ken te zijn.
Stadsravage
Dat de halve binnenstad nog ette
lijke maanden vol bouwers en gravers
was begrijpt iedereen, die zich enigs
zins verdiept in het gecompliceerde
afvoerstelsel van zuigers en huizen cn
pijpen. Maar de burgers, die tijdens die
periode hun ergernis uitten over het
ontwrichte verkeer, mogen nu dank
baar zijn voor de vooruitziende blik
van hen, die voor de bouw van het ge
maal verantwoordelijk zijn geweest.
Niet alleen, omdat inmiddels de
stinkende onhygiënische open riolen
in de oude stad zijn gedempt, maar ook
omdat de enorme kapitalen, die de
gemeente jaarlijks moest uitgeven voor
reparatie van verzakte rioolbuizen, nu
van de begroting zijn verdwenen en
dat geld dus automatisch andere ob
jecten ten goede komt.
Mat nu het gebouw zelf betreft
het volgende. Het is zes meter hoog,
van de grond af gerekend, tien meter
diep en 30 meter lang. De reusachtige
pompen in de kelderruimten zijn in
staat qpn watermassa te verwerken
van niet minder dan 13.200.000 liter
per uur. Dat is dan het record, dat nog
door geen enkel gemaal in Nederland
is verbeterd en waarschijnlijk zal er
ook elders in Europa geen gemaal te
vinden zijn, dat op een dergelijke dras
tische wijze de stadsriolering tot een
peuleschil maakt.
Modern
Hyper-modern zijn ook de machines
zelf, drie in getal, die in de kelder er
voor zorgen, dat geen grote stukken
vuil in het rioolwater blijven zitten.
Op een bijzonder ingenieuze wijze
wordt ieder stuk vuil boven een be
paalde grootte net zo lang „bewerkt",
tot het in kleine stukjes uiteen is ge
vallen. Deze methode werd kort voor
de oorlog voor het eerst in Engeland
toegepast en in Amerika, waarna
Zweden in 1948 het goede voorbeeld
volgde.
Maar sterker tot de verbeelding
spreekt wellicht het feit, dat dit hele
wonderlijke stelsel van buizen en
machines draait en zuivert en zuigt
cn perst, zonder dat er een mens naar
om hoeft te kijken!
Vanzelfsprekend
Zo slaat en werkt het gemaal tussen
Marconistraat en Swammerdamsingel
dag en nacht en de bevolking vindt het
na nauwelijks een jaar al weer vanzelf
sprekend, dat dit moedergemaal met
haar kindergemaaltjes in Kethel en
Nieutvland voor de afvoer van al het
huisvuil zorg draagt.
Hoe weinig vanzelfsprekend een en
ander echter is wordt het best bewezen
door de bezoeken, die talloze deskundigen
uit talloze streken van land en continent
aan scheppers en schepping brengen, om
stuk voor stuk tot de oprechte overtui
ging te komen, dat hier in Schiedam
op het gebied der stadshygiëne iets heel
groots is verricht l
