r
.J
SlO kleine Sehietlamttters ojt „0e Heer'
321
Volkspark werd mogelijk toen omstreeks 1920 een aan
vang werd gemaakt met het baggeren van de Wilhelmina-
haven.
Het Volkspark kreeg een geheel ander karakter dan het
Sterrebos. Overeenkomstig de reeds hierboven beschreven
eisen, kreeg het Volkspark naast ruime zonnige speel
weiden, brede, doch ook meer intieme, schaduwrijke
wandelwegen en -paden, waardoor dit park aan de groeien
de behoefte van de stedelingen aan passieve en actieve
recreatie tegemoet kwam en zal blijven komen.
Reeds voor de oorlog tot flinke ontwikkeling gekomen,
doch tengevolge daarvan grondig vernield, begint het
Volkspark thans, vooral ook door de zorg, die de arbeiders,
te werk gesteld bij de Gemeentelijke Sociale Werkvoor
ziening, daaraan besteden, opnieuw tot wasdom te ge
raken, ten gerieve van de talrijke stedelingen die er ver
pozing zoeken.
Het Julianapark
In de aanhef spraken wij van het kroonjuweel van de
Schiedamse plantsoenen. Zo is het inderdaad. Dit park,
dat als een belangrijk buurtpark zou kunnen worden be
schouwd, geniet de belangstelling van welhaast de gehele
Schiedamse bevolking, hetgeen in de afgelopen Vacantie-
week wel weer duidelijk is gebleken. Jong en oud trekken
er heen om van deze fraaie aanleg te genieten, om de
schoonheid van de beplanting te ondergaan en om zich te
verlustigen in de talrijke watervogels, die de vijvers be
volken.
Het sierpark, dat omstreeks 1929 als werkverschaffings
object tot stand werd gebracht, heeft een monumentale
entrée, die bekroond wordt door de heuvel met koepel.
Het overige parkgedeelte is landschappelijk van aanleg,
met flinke gazons, forse boom- en heestergroepen, die de
fraaie doorzichten omlijsten.
Veel heeft het Julianapark er reeds toe bijgedragen om
Schiedam tot een prettige woonstad te maken. De be
planting in dit park is nog geenszins tot volle wasdom
gekomen, zodat het in de toekomst zijn belangrijke functie
in nog grotere mate zal kunnen blijven vervullen.
J. J. SCHIPPER
De man, aan nie Schiedam z'n meest bekende park te danken heeft,
de heer J. K. Dominicus, vroeger hoofd van de Gemeentelijke Plant
soenendienst
Driemaal trok begin Augustus een
groep Schiedamse jongens en meisjes
er met een autobus op uit om een
week gezondheid op te doen in het
natuurreservaat „De Beer". De uit
zending geschiedde onder auspiciën
van „De Schiedamse Gemeenschap",
die voor dit begin van een (hopelijk
weerkerende) vacantiebesteding van
de lagere schooljeugd kinderen had
uitgenodigd, behorende tot gezinnen,
waarvan de smalle beurs uitgaan ver
hinderde.
Zo zijn ze er dan onder deskundige
leiding op uit getrokken, wat bleek
om de neus vanwege de stadslucht
en wat onwennig omdat de vaste
kring van het eigen milieu plotseling
was verdwenen, maar toch verheugd
in het vooruitzicht van een hele week
in de vrije natuur te kunnen rond
dartelen.
Ze zijn er niets te kort gekomen
in hun verwachtingen. Het vacantie-
huis bleek een prettige omgeving
en de duinen van „De Beer" boden
ruimte en afwisseling genoeg om
iedere dag weer als het begin van
een nieuw avontuur tegemoet te zien.
Geloof maar dat er grote verhalen
zijn verteld, nadat de autobus z'n
bruinverbrande, levenslustige vracht
weer bij de Plantage had afgeleverd.
De waardering voor dit ongetwij
feld belangrijke S.G.-initiatief weer
spiegelde zich in de talrijke brieven,
die de ouders nadien zonden. Wij
willen niet verzuimen, hier er één
van te citeren:
Geacht bestuur
Ruim een week is er al verstreken
dat de kinderen terugkwamen van „De
Deer", maar elke dag met 9 kinders
op de vloerdan komt men niet zo gauw
tot schrijven'echter een dankwoord mag
ik niet vergeten. Wij die met zoveel
kinderen zitten en hen ook gaarne „een
ueek uit" gunnenwaarderen deze
geste maar al te zeer.
We vinden het fijn nu ons oudste
meisje de school verlaatdat zij eerst
nog een fijne treek heeft gehad op „De
Beer". Ze is er vol lof over en telkens
weer moeten we iets horen over al het-
een ze in die week heeft genoten.
P
Namens mijn man en niet allerminst
ook van onze dochter onze bijzondere
dank aan „De Schiedamse Gemeen
schapdie dit alles mogelijk maakte.
En aan de leidsters en leidersals ook
aan de kokvoor hun prima zorg."
