r
MEEMWAARS VAN
EN TOCH
324
Uit het >,Mus" vertaald door Sebastiaan
„Kind, ik weet geuoon niet wat ik
hoor nou ik niks meer hoor", zei mijn
vriendin Kwiekje Bef. Het is weer
„aan" tussen ons sinds we samen poffer
kruimels gepikt hebben
Kwiekje woont boven een winkel op
de Vest. Vlak onder het dak waar zij
gemeubileerde pannen bewoont, heeft het
Hoofd-van-Jut gestaan.
en slaap dat ik tekort gekomen
benIk zie nog alles groen."
Nou ja, je moet er wat voor over
hebben.
We hebben anders wèl genoten tijdens
de vacantie-week. Overal zijn we tussen
en onder geweest: de gebakkraam, de
nougat-lent, de ponnie-baanAlleen die
neger-tentoonstelling in het museum,
dat was echt griezeligVoor ik pitten
ga laat ik Jan altijd eerst onder het
nestje kijken of er soms geen maskers
liggen. Ik ben as de dood geworden in
het donker.
Jan wou met alle geweld die tent
binnen waar aan de buitenkant alle
maal half-blote juffrouwen geschilderd
waren. „Ik wil dat mens in het aqua
rium zien" zei hij.... „Alléén maar
om te weten of er ook goudvissen in die
kom zwemmen," beweerde hij later. „Je
houdt je fetsoen" sjilpte ik.... „Zo
iets doe je niet as gehuwde mus!"
Enfinhij hééft het gezien na
tuurlijk. Maar toen ik hem naderhand
vroeg: „En hoe uas het nou eigenlijk?'
snauwde hij Verrek" .en nou
weet ik het nog niet.
Alles bij elkaar was het elf dagen
lang „een fijne feestweek". Ik ben met
frisse moed aan „de kleine uithaal"
begonnen. Zo noemde mijn moeder
vroeger altijd de September-schoonmaak
Lekker de pluisjes luchten, de
veertjes naar de stomerij en wat verse
blaadjes op de vloer
ging raken, tot ver over de grenzen, als
de stad, waar Lidwina heeft geleefd.
En wat het Frankeland betreft, deze
kerk begon zich te ontwikkelen tot een
speciale Lidwina-kerk. Nog in het jaar
1890 bouwde men een kapel om Lid-
wina's relieken te bewaren. En als in
1926 Rotterdamse pelgrims weer voor
het eerst sinds eeuwen in processie
naar Schiedam komen de duizend
pelgrims kwamen te voet vanaf de
Hoge Bomen dan is daarmee weer
een nieuw hoofdstuk begonnen; de
kapel wordt het middelpunt van bede
vaarten. Een zeer belangrijk jaar was
1931. Toen verleende Rome het zeld
zame voorrecht om de titel der kerk
te veranderen. Heette zij tot dan toe
de kerk van O.L^Vrouw Visitatie,
voortaan mocht zij zich noemen de
kerk van Sint Lidwina. Zo zien we
schrede voor schrede de ontwikkeling
van het Frankeland tot Lidwina-heilig-
dom tot stand komen, een ontwikke
ling, die nog in volle gang is. Op de
10de April 1950 de Tweede Paasdag,
arriveerde het nieuwe zilveren reliek
schrijn, een kunstwerk van Charles
Vos. Het stelt Lidwina voor, maar alle
smart is afwezig; triomferend lacht
zij over haar doorstane ellenden: voor
haar is dit alles tot onvergankelijk ge
luk geworden. En het eeuwfeestjaar
1953? Ook dit feest stond in het teken
van Lidwina, zoals de duizenden, die
in de week van 5 Juli de kerk bezoch
ten, gemerkt zullen hebben. Zij hebben
de ontwerpen van de tien ramen ge
zien, en zich misschien verdiept in de
geschiedenis van onze Schiedamse
inystica, die, ofschoon zij nooit haar
stad verlaten heeft, in betekenis is uit
gerezen boven haar stad en haar land.
En misschien hebben sommige der
bezoekers ook stilgestaan bij de ge
denktafel links aan de muur bij de
sacristie, en de man herdacht, die tot
dit alles de eerste stoot gegeven heeft.
Laten we nog even tot hem terugkeren
door de vertaling van de Latijnse
inscriptie
Ter eeuwige gedachtenis
aan de zeer-geëerde en beminde Heer
Paulus Jacobus van Leeuwen,
Priester,
die, in ijver voor Gods glorie ontstoken,
gedurende acht en twintig jaren zich
met volle toewijding gaf en al zijn zor
gen wijdde aan het heil en het eeuwig
welzijn van deze parochie van Maria
Visitatie; hiervan was hij de eerste
herder en bestuurder; op 2 Februari
1853 nam hij de zorg voor dit heilig
dom op zich in deze openbare Vleeshal.
H. P. H. GEURTS.
„Zij die geloven, haasten niet".
Naar deze oude wijze regel zal ook
de Schiedamse Gemeenschap zich heb
ben te richten, waar het de plannen
betreft voor het Cultureel Centrum.
Het is niet het eerste object in Schie
dam, voor de verwezenlijking waar
van gevochten moet worden tegen
dom vooroordeel en apathie.
Vier en twintig jaar geleden over
wogen enkele stadgenoten plannen
om iil Schiedam te komen tot een
overdekte zweminrichting. Toen de
plannen behoorlijk uitgewerkt waren,
werd met de actie begonnen.
Toen waren er óók Schiedammers,
en onder hen autoriteiten, die geen
geloof in de mogelijkheid van uit
voering van het plan hadden.
Zoiets kon immers toch niet in
Schiedam!!!
De plannen waren volgens deze
zwartkijkers absoluut tot mislukking
gedoemd. En de organisatoren konden
niet anders dan grote fantasten zijn....
Maar zie, na vijf jaar propaganda
en onvervaard doorzetten kon met
de bouw van een overdekt bad worden
begonnen. Nu al bijna negentien jaar
vinden we het Sportfondsenbad aan
de B.K.-Laan.
Dus toch....
Met dit voorbeeld voor ogen mogen
wij niet twijfelen aan de daad- en
wilskracht van de vooruitstrevende
bestuurders van de Schiedamse Ge
meenschap om ook hun plannen voor
een Cultureel Centrum tot verwezen
lijking te brengen.
J. B. WIJCHERS
Wij zijn verheugd, dat onze oproep
om in ieder nummer van ons blad iets
vanuit de stedelijke gemeenschap te
kunnen weergeven, waaruit blijkt dat
het ideaal van de S.G.een eigen Schie
damse schouwburg, onder de bevolking
van onze stad nog steeds levendig is,
zo spoedig weerklank heeft gevonden.
Wie volgt het (goede) voorbeeld van de
heer Wijchers en steekt ons in het
November-nummer weer het hart onder
de riem? - Redactie S.G.)
