Koemarkt
Vlaardingerdijk
Een hoofdverkeersweg met twee trechters
370
Schiedam heeft in verband met zijn ligging een niet onaan
zienlijk doorgaand verkeer te verwerken. Dit verkeer con
centreert zich voornamelijk op de route Koemarkt, Nieuwe
Haven, B.K.-laan, Vlaardingerdijk. Daarom is het interessant
enkele dubieuze punten van dit traject onder de loupe te
nemen.
Vooropgesteld moet worden, dat ieder dubieus punt in een
weggedeelte het verkeer op de gehele weg bepaalt, althans
beïnvloedt. Als voorbeeld de overweg in Vlaardingen-Oost,
die ervoor verantwoordelijk is, dat het verkeer bij „stoten"
op de B.K.-laan verschijnt, terwijl wij daar een geleidelijk ver-
kfeersverloop zouden wensen. Deze stoten veroorzaken op hun
beurt weer de opeenhoping van fietsers bij de oversteekplaat
sen voor wielrijders, die ontstaat doordat deze fietsers wachten
tot de gehele file auto's is voorbij gereden.
Bij nadere beschouwing van de route blijkt al spoedig, dat
enkele punten als minder prettig moeten worden aangemerkt.
Het eerste hiervan is de Koemarkt. In ons vorige artikel be
wonderden we reeds de behendigheid, waarmee een groot
aantal weggebruikers van allerlei categorieën in niet aflatende
ijver aan de lopende band Gordiaanse knopen ontwarde. Een
verdere uiteenzetting óver de moeilijkheid op het Koemarkt
plein heeft echter weinig zin, daar plannen voor wijziging van
dit punt zich reeds in een vergevorderd stadium bevinden.
Het volgende traject geeft echter aanleiding enkele opmer
kingen te maken, waarbij ik niet al te veel open deuren hoop
in te trappen. Ik bedoel hier de verbinding van Koemarkt met
Nieuwe Haven, gevormd door twee bruggen, de Oranjestraat
en de Gerrit Verboonstraat.
De Gerrit Verboonstraat is als hardloper geboren en dus een
doodloper geworden. Zij begint met veel furore van de Lange
Nieuwstraat af als een 4-baansweg, 2 rijwielpaden, terwijl aan
weerszijden de trottoirs zo breed zijn, dat wij geneigd zijn deze
dame onder de verkeerswegen met een weidse zwaai van onze
beste hoeden te begroeten. Helaas, wij zullen even deze makc
up moeten wegnemen en dan blijkt dat we, als zovaak, be
drogen uitkomen. Nee, de komaf van mevrouw is niet schitte
rend. Bij de Koemarktbrug ontwaren we een zielig tweebaans
Gerrit Verboonstraatje, smallere trottoirs en ach, rijwielpaden
zijn geheel verdwenen.
Een situatie als deze heet in de wandeling een trechter en
ik kan u verzekeren, dat zo'n trechter vele hoofdbrekens kost.
Er wordt daar in het verkeer gemeen geknepen, terwijl van een
categorische scheiding, die in het begin zo plezierig aandeed,
niets is overgebleven. Men mag dan ook in de Gerrit Verboon
straat niet parkeren, evenmin als op de Koemarkt. In de
Oranjestraat gaat dit voorlopig nog wel. De verdere uitbreiding
van het verkeer zal t.z.t. hier ook wel spaken in het wiel steken.
En dan? Ja, dan zitten we met een parkeerprobleem, waarvan
de oplossing heus niet gemakkelijk is. We kijken naar de Kop
van de Plantage, maar erg voorzichtig, want meneer Schip
per schrijft ook in dit blad en we blijven graag goede vrienden
met hem.
Dan hebben we de kruising nog, maar daar hoop ik aan het
slot van dit artikel nog op terug te komen. Ik wilde even verder
rijden naar het eind van deze route. Daar hebben we n.l. nog
een trechter. Ook de Vlaardingerdijk vertoont enthousiast
een categoriescheiding in de vorm van rijwielpaden. Overigens
is deze heer bescheidener dan de dame, wier make-up ons
aanvankelijk wist te verblinden. We hebben hier een twee-
baansweg en slechts één trottoir. Het resultaat is echter al
even bedroevend als de eerste trechter. We houden één rijbaan
over, geen rijwielpaden en een trottoir waarover een ietwat
corpulent mens zich slechts schuifelend en wantrouwend
voortbeweegt. (Vijfsluizen).
De oplossing is in beide gevallen een brug met dubbele
breedte, liefst nog iets breder, zodat bet profiel van de aanrij-
wegen met dat van de bruggen overeenkomt. Een volkomen
r
