V.
52
leden het Stcrrebos en het Volkspark ruimschoots voorzagen in
de recreatieve behoeften van de Schiedammers. Deze bepaalden
zich echter tot overigens nogal passieve genoegens, waarvan het
bekende wandelen langs de paadjes wel het voornaamste was,
hoofdzakelijk op Zondag en dan uitgedost! Het aanleggen van der
gelijke recreatiegebieden sproot niet voort uit directe noodzaak
zoals nu vrijwel altijd het geval is, maar geschiedde eigenlijk alleen
in afwachting van de uiteindelijke bestemming van de gronden:
industrieterrein. In onze stad was het niet anders. Voor de bevol
king betekende het echter dat voor vele tientallen jaren de be
schikking werd verkregen over een groengebied, waaraan het zich
snel ontwikkelende Schiedam grote behoefte had.
Een groeiende stad wilde niet alleen zeggen een grotere be
volking, maar vooral ook meer industrie. De komst van deze
laatste nam een vorm aan, zoals indertijd amper voorzien kon
worden. Terwijl aan de buitenkant de eerste happen uit het Sterrc-
bos gingen, omzoomde dc oude stadskern zich met steeds meer
nieuwe woonwijken.
Eén van die wijken was de Gorzen. Lange tijd stiefkind, kreeg
dit stadsdeel ook de gedaante van een stiefkind, Liefdeloos, plan
loos, chaotisch toonde het zich aan degenen, die er kwamen.
Geen spatje wijkgrocn, doolhofachtige straten, stijf tegen de in
dustrie gedrukt en omsingeld door deze.Het was de tijd van
de „grote winsten" bij het gemeentelijk grondbedrijf.
Schiedam aan de Maas bij het Hoofd in de twintiger jaren. Er stonden nog
hoge bomen op het Hoofdplein en in de Gorzen waren nog lege plekken. Aan
de Havenstraat zag het er nog heel wat landelijker uitevenals in het Frankeland
rond het gemeente-ziekenhuisicaar nog slechts een enkel huizenblok was te
vinden. Rond het Balkengat de fabrieken van Van Deventer (al verdwenen
en Hasekamp (die binnen enkele jaren moet zijn ontruimd).
