Gebr. Henderickx geven
St. Liduïna gestalte in
glas, lood en kleuren
FE3=r
In de maand April vieren de Katho
lieken van Schiedam het feest van Sinte
Liduïna.
Negen dagen lang bereidt men zich
voor op de viering van dit feest. In het
bijzonder bemediteren zij dan haar
wondere leven. Uiterlijk lijkt dat zo
eentonig zevenendertig jaren ziek zijn
in afhankelijkheid en pijn. Maar dit
intense lijden brak haar niet, het deed
haar zingen een zo meeslepend liefdes
lied, dat het altijd opnieuw ontroert.
De glimlachende Liduïna dragen wij
voor ons uit, zij heft haar bloeiende
rozelaar, triomfteken van haar volledig
toegewijd leven. In donkere oorlogsdagen
werd de belofte gedaan haar heiligdom
waardig te versieren. Het gebouw werd
hersteld en een prachtige reliquieënschrijn
werd gebeeldhoutvd. Nu wordt de kroon
op het tverk gezet, een stralende kroon van
fonkelende apsisramen.
Iets van die glimlach en dat lied van
en over Liduïna gaan André en Frits
Henderickx daarin vastleggen.
De ramen zullen straks het resultaat
zijn van vakkennis en technische be
kwaamheid, naast een enthousiaste
speelvaardigheid. Speelvaardigheid
ja, want glazenieren is een heerlijk spel,
een spel met een allerkostelijkst mate
riaal, een tovertuin van kleurig glas,
waarin de donkere loodstrip de ogen de
weg wijst en met het voortdurend
wisselende licht als boeiend mede
speler.
Naar de kleine ontwerptekening
wordt een carton gemaakt op ware
grootte, dan worden de mallen ge
knipt, rekening houdend met de
breedte van de loodstrip. Is het glas op
maat gesneden, dan wordt er op de
lichtbak in contourverf en grisaille de
tekening aangebracht, die daarna in
de oven één geheel wordt met het stuk
glas.
Dat staat er eenvoudig, tekenen,
snijden, branden, maar het vereist veel
ervaring en een natuurlijke aanleg,
een zuiver aanvoelen van wat ieder stuk
kan verdragen aan toon en tem
peratuur.
Het spel van glazenieren is echter
ook aan andere regels gebonden. De
ideale ramen zijn interessante, licht-
doorlatende voortzettingen van de
wand, het zijn géén schilderijen. Van
daar dat de ware glazenier de eigen
aardigheden en de structuur van het
glas voor ogen houdt. De tekening
heeft het glas te volgen en niet anders
om.
Wij kunnen dit het beste vergelijken
aan de hand van de geplaatste foto's.
Naast een ontwerp van André
Henderickx zien we twee uitgevoerde
ramen, één uit de 19e eeuw en één van
Frits Henderickx, juist voltooid voor
zijn Brabantse opdrachtgever. Dit
tweede raam werd gefotografeerd voor
dat het lood werd aangebracht, van
daar dat de donkere lijn hier licht is
uitgespaard.
Oud eu modern
Technisch zijn beide ramen even
knap, maar wat een opvallend verschil
in opvatting! De 19e-eeuwse glazenier
