hij precies paste. En toen bij
voorbeeld in 1898 de kronings
feesten voor het optreden van
koningin Wilhelmina werden ge
vierd, was hij de man om do
Gorzen in feeststemming te bren
gen.
Mevrouw Berek-Feltzer overleden
235
1SH0
Zijn naam leeft voort in het
naambordje aan de Willem Brou
werstraat, de verbindingsweg
tussen de Gorzen en de Hoofd
straat. Terecht heeft het ge
meentebestuur begrepen dat de
ze naam in ere moest worden ge
houden. De Gorzenwijk is aan
deze man van gezag veel ver
schuldigd gebleven.
Daan v. d. Zee.
In haar gezellige Haagse flat zaten
we tegenover de in Schiedam geboren
vitale86-jarige Judith Hoekvoor
haar leeftijd-genoten „Ditje" Hoek.
We vertelden haardat Mevr. Berck-
Feltzer was overleden, die zij zeker
wel gekend zou hebben. Het antivoord
luidde: „Of ik haar gekend heb? Ik heb nog
pianoles gehad bij haar moeder in de Lange
Singelstraat. Nelly leek later op haar, net
zo'n kwiek aardig klein vrouwtje, waar je
graag kwam. Haar hele familie was muzikaal,
vader en broers ook. Haar vader speelde nog
mee met de jongens in een symfonie-orkestje
onder kapelmeester Egener„Was dat „L.
van Beethoven"?" „Nee, dat is er waarschijn
lijk wel uit ontstaan en daarvan werd Jan
Feltzer dirigent."
Later over dit gesprek nadenkend, her
innerden wij ons de vioollessen in het kleine
kamertje aan de Singel, tegenover het Station
en het Clublied van „Onder Ons", onze
h.b.s.-vereniging, door ons bedacht en door
„Mijnheer" Feltzer netjes vakkundig „gezet"
voor ons cluborkest, dat hij ook enige tijd, na
een breuk van ons met de oprichter, dirigeerde.
En hoeveel jaren gaf Nelly Berck- Feltzer
haar pianolessen in de Tuinsingel, waarheen
de familie later verhuisde.
Ook concerten van het Rotterdams Phil-
harmonisch Orkest herinnerden we ons, ge
dirigeerd door Willem Feltzer en door ons
beluisterd in de „Engelenbak" van de Rot
terdamse Schouwburg. Later zagen wij in
dit zelfde orkest Jan Feltzer, de dirigent van
O.B.K. vaak zijn plaats innemen bij de alt
violen.
Na enige tijd non-actief mede veroorzaakt
door huiselijke omstandigheden, was Nelly
Berck juist van plan haar pianolessen weer
te hervatten in het Rusthuis, waar ze nos
7
pas kort woonde, toen, nog voor Kerstmis,
de dood haar overviel.
Na dit heengaan leek het ons goed, even
stil te staan bij het feit, dat in onze stad de
leden van één familie zoveel, misschien vooral
stille, invloed hebben uitgeoefend op het
muzikale leven van zovele stadgenoten.
