Oud burgemeestershuis tegen de vlakte
236
Het Roicallanhuis, waar sedert 1947 een tehuis voor werkende jongens gevestigd
is, heeft in zijn statige gangen en zalen nog menige herinnering aan de glorietijd
van de late achttiende eeuw. Waar vindt men in Schiedam een dergelijke fraaie
muurschildering en dergelijke rijk gedecoreerde plafondsHelaas is alles verwaar
loosd en nauwelijks te restaurerenhet gebouic maakt dan ook plaats voor een niemv
bankgebouw. Maar veel van de kleurige panelen, de fraai beschilderde luiken,
de rijke schoorsteenmantel zullen, naar wij vernemen, zorgvuldig worden afge
broken, om in het Stedelijk Museum te worden herbouwd als blijvend bewijs van
de grandeur onzer stad in de laatste helft der achttiende eeuw.
Het is een oude burgemeesters
woning, die schuilgaat achter de
fraaie Louis-X"VI gevel van het Ro-
wallanhuis aan de Lange Nieuwstraat,
waar binnen afzienbare tijd de sloper
plaats zal maken voor de nieuw te bou
wen kantoren van de Rotterdamsche
Rank. Een oude burgemeesterswoning
sedert Simon Hulshout van de oude
Anthony de Man in het Proveniers
huis in Rotterdam het huis overnam
om het in te richten naar zijn eigen
stand en smaak, hebben ettelijke bur
gervaders in de huiselijke sfeer de be
nen naar de haard gestrekt onder het
roken van een lange witte Goudse pijp.
Simon Hulshout was in Schiedam
een man van betekenis. Als kapitein
had hij de leiding bij het exerceren
van de schutterij, als raad en burge
meester onzer stad waakte hij over de
belangen van de Schiedamse burgers.
Nog maar net was men bezig om de
stadsontwikkeling langs de Plantage
uit te strekken tot het Hoofd. De
Lange Nieuwstraat heette nog de
„Nieuwe onvercochte Erven" en Si
mon Hulshout kocht daar „seeckere
huijsingen, erven met een thuijn
daeraenstaande ende gelegen in de
„vergrootinge, op de Nieuwe Erve
deser stede". Aan de zuidzijde woonde
Meijnsje Maertens Coy ende Jan
Rijcke en aan de noordzijde Arijen
van Leeuwen en achterom was Huls
hout nog door een sloot van het
grondgebied van de stad gescheiden.
In 1681 maakte de burgemeester
gebruik van het overlijden van zijn
buurvrouw om ook haar huis en tuintje
op te kopen, in 1689 kocht hij er nog
wat bij, nl. een erf zonder huis. En
ziedaar aldus had hij de grond
bijeen, die nodig was om hier een
statig herenhuis te zetten. Anno 1722,
toen burgemeester Simon Hulshout
de Oude al vijf jaar dood was, ver
kocht zijn zoon Andreas Hulshout aan
Willem van Dijk, „commis ter recher-
gie," het woonhuis en de tuin. Maar
het huis van burgemeester Hulshout
was voorbestemd weer opnieuw een
burgemeesterswoning te worden: drie
