J
bij de matthSus-passion
MEEMWAARS VAN
V.
8
tot een zo objectief mogelijk eindoordeel kan lei
den, heeft de jury gemeend een tiental „elementen"
onder de loep te mogen nemen. Tien rubrieken
zijn derhalve aan bod geweest, waarvan enkele
toch nooit los van andere gezien kunnen worden.
In totaal waren er dus 100 punten te behalen.
Twee vertoningen haalden iets meer dan de helft,
twee andere kwamen boven de 65 pet en de res
terende twee konden met meer dan 75 pet. wor
den gewaardeerd.
Dit lijkt ons een uitslag, die moed geeft voor de
toekomst en dan bij uitgebreider deelname
misschien de overweging waard is, of men niet
liever „in klassen" zal gaan spelen, waarbij er
meer kansen zijn om „nummer één" te worden.
Maar dat is aan de prudentie van de toneelsectie
van de Schiedamse Gemeenschap, voor wier
organisatie van deze prijskamp wij nu reeds grote
bewondering hadden, wel toevertrouwd.
JAN EVERWIJN
De intrigerende vraag waarom niet alleen in
Schiedam, maar tot ver over onze landsgrenzen
J. S. Bachs Matthaus-Passion zo uitgesproken de
voorkeur geniet boven zijn Johannes-Passion,
heeft nog steeds geen bevredigende beantwoording
gevonden. Ook straks bij de al bijkans traditionele
uitvoering van het Rotterdams Philharmonisch
Orkest en -Koor en het jongenskoor de Kleine
Stem West (op 1 en 3 april in de Grote Kerk) zal
opnieuw door een enorme belangstelling de ge
liefdheid van de Matthaus-Passion blijken. Een
belangstelling, die de Johannes-Passion met haar
eigen onbetwistbare schoonheid ook wel, maar
toch in aanzienlijk mindere mate zou trekken en
die zij stellig niet over een zo lange reeks van jaren
zou blijken te behouden. Naast historische oor
zaken spreekt zonder twijfel het mildere karakter
van het Mattheus-evangelie de concertbezoeker
gemakkelijker aan. Het werk is een getuigenis-bij
uitstek van Bach's grote liefde voor de mens en
geeft meer dan eens een rake kijk op het menselijk
gebeuren. Wellicht is ook een zekere behoudend
heid van de concertbezoeker, die om het beleven
te verdiepen graag een eerder gehoord meester
werk nog eens wil beluisteren, een oorzaak.
Teruggrijpend op een oude gewoonte en om
aan de steeds toenemende vraag ook van buiten
onze stad te kunnen voldoen, heeft men dit
jaar voor het eerst weer twee uitvoeringen in
Schiedam georganiseerd. Het lijdt geen twijfel of
beide avonden zal de unieke gotische „concertzaal
voor dit grootse evenement, dat de Matthaus-
Passion steeds weer is, volledig bezet zijn.
De solisten zijn: Ernst Haflinger (als evangelist)
tenor, Bruno Müller (als Christus) bariton, Corry
Bijster sopraan, Aafje Heynis alt, Leo Ketelaars
tenor, Arjan Blanken bas, Piet van den Kerkhoff
orgel en Hans Schouwman clavecimbel. Directie:
Eduard Flipse.
UIT HET „MUS" VERTAALD DOOR SEBASTIAAN
TONEEL De toneelwedstrijd is voorbij,
we wachten alleen nog op de uitslag van de jury.
0, ik vind toneel zó iets ontzettend heer
lijks.
,,Wietje Kwetter komt op van links" .en
dan kom ik op.... de zaal is meteen dóód-
stil. 1000 paar ogen zijn strak op mij geves
tigd zullen het er 999 paar zijn, ook goed
.en ik kom zo maar argeloos op van links,
rustig, eng-kalmiedere beweging vol
komen uitgebalanceerd. Ik weet precies hoe
ik lopen zal, niet te snel, niet te langzaam, een
tikje wiegend met mijn staart, mijn kopje even
op, maar niet helemaal in mijn nek.waar
digJa, dat is het: „Ik kom waardig op".
En dan zeg ik, niet ineens, nee, na een weldoor
dachte pauze: „De eieren, mevrouw!"
want ik ben het dienstmeisje en ik breng de
eieren voor het ontbijt, begrijpt u.
Het is altijd prettig als je iets meebrengt als
je opkomt, dan heb je iets om vast te houden,
dan zitten je vlerken niet zo in de weg.
Mevrouw zegt: ,,Het is goed, Wietje, je
kunt gaan."
Nou, dan ga ik....
Er is eigenlijk helemaal niets aan, aan toneel
spelen.... Je moet alleen maar weten HOE
je het moet doen.Dat is alles.