J bij de matthSus-passion MEEMWAARS VAN V. 8 tot een zo objectief mogelijk eindoordeel kan lei den, heeft de jury gemeend een tiental „elementen" onder de loep te mogen nemen. Tien rubrieken zijn derhalve aan bod geweest, waarvan enkele toch nooit los van andere gezien kunnen worden. In totaal waren er dus 100 punten te behalen. Twee vertoningen haalden iets meer dan de helft, twee andere kwamen boven de 65 pet en de res terende twee konden met meer dan 75 pet. wor den gewaardeerd. Dit lijkt ons een uitslag, die moed geeft voor de toekomst en dan bij uitgebreider deelname misschien de overweging waard is, of men niet liever „in klassen" zal gaan spelen, waarbij er meer kansen zijn om „nummer één" te worden. Maar dat is aan de prudentie van de toneelsectie van de Schiedamse Gemeenschap, voor wier organisatie van deze prijskamp wij nu reeds grote bewondering hadden, wel toevertrouwd. JAN EVERWIJN De intrigerende vraag waarom niet alleen in Schiedam, maar tot ver over onze landsgrenzen J. S. Bachs Matthaus-Passion zo uitgesproken de voorkeur geniet boven zijn Johannes-Passion, heeft nog steeds geen bevredigende beantwoording gevonden. Ook straks bij de al bijkans traditionele uitvoering van het Rotterdams Philharmonisch Orkest en -Koor en het jongenskoor de Kleine Stem West (op 1 en 3 april in de Grote Kerk) zal opnieuw door een enorme belangstelling de ge liefdheid van de Matthaus-Passion blijken. Een belangstelling, die de Johannes-Passion met haar eigen onbetwistbare schoonheid ook wel, maar toch in aanzienlijk mindere mate zou trekken en die zij stellig niet over een zo lange reeks van jaren zou blijken te behouden. Naast historische oor zaken spreekt zonder twijfel het mildere karakter van het Mattheus-evangelie de concertbezoeker gemakkelijker aan. Het werk is een getuigenis-bij uitstek van Bach's grote liefde voor de mens en geeft meer dan eens een rake kijk op het menselijk gebeuren. Wellicht is ook een zekere behoudend heid van de concertbezoeker, die om het beleven te verdiepen graag een eerder gehoord meester werk nog eens wil beluisteren, een oorzaak. Teruggrijpend op een oude gewoonte en om aan de steeds toenemende vraag ook van buiten onze stad te kunnen voldoen, heeft men dit jaar voor het eerst weer twee uitvoeringen in Schiedam georganiseerd. Het lijdt geen twijfel of beide avonden zal de unieke gotische „concertzaal voor dit grootse evenement, dat de Matthaus- Passion steeds weer is, volledig bezet zijn. De solisten zijn: Ernst Haflinger (als evangelist) tenor, Bruno Müller (als Christus) bariton, Corry Bijster sopraan, Aafje Heynis alt, Leo Ketelaars tenor, Arjan Blanken bas, Piet van den Kerkhoff orgel en Hans Schouwman clavecimbel. Directie: Eduard Flipse. UIT HET „MUS" VERTAALD DOOR SEBASTIAAN TONEEL De toneelwedstrijd is voorbij, we wachten alleen nog op de uitslag van de jury. 0, ik vind toneel zó iets ontzettend heer lijks. ,,Wietje Kwetter komt op van links" .en dan kom ik op.... de zaal is meteen dóód- stil. 1000 paar ogen zijn strak op mij geves tigd zullen het er 999 paar zijn, ook goed .en ik kom zo maar argeloos op van links, rustig, eng-kalmiedere beweging vol komen uitgebalanceerd. Ik weet precies hoe ik lopen zal, niet te snel, niet te langzaam, een tikje wiegend met mijn staart, mijn kopje even op, maar niet helemaal in mijn nek.waar digJa, dat is het: „Ik kom waardig op". En dan zeg ik, niet ineens, nee, na een weldoor dachte pauze: „De eieren, mevrouw!" want ik ben het dienstmeisje en ik breng de eieren voor het ontbijt, begrijpt u. Het is altijd prettig als je iets meebrengt als je opkomt, dan heb je iets om vast te houden, dan zitten je vlerken niet zo in de weg. Mevrouw zegt: ,,Het is goed, Wietje, je kunt gaan." Nou, dan ga ik.... Er is eigenlijk helemaal niets aan, aan toneel spelen.... Je moet alleen maar weten HOE je het moet doen.Dat is alles.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1957 | | pagina 8