Padvinderij:
Zelfaveekzaamheitl m itaatiêueqtucliap
£angs l\et detde milieu
33
Hoe is de stand van zaken
bij de Schiedamse jeugdbe
wegingen, het zgn, „derde
milieu" (naast gezin en
school)? We hebben daar
eens naar geïnformeerdvan
tijd tot tijd zullen we er iets
over vertellen.
Ter gelegenheid van St.
Jorisdag en de herdenking
van Lord Baden Powell, die
honderd jaar geleden werd
geboren, nemen we als eer
ste de padvinderij onder een
kleine loep.
Als de padvinderij over enkele dagen (23 april)
St. Jorisdag zal vieren (de in de legende gesymboli
seerde verdelging van het kwaad) zullen naar
schatting duizend jongens en jongemannen in
Schiedam eerbiedig salueren als een stille hulde aan
St. Joris, die de draak overwon. Het Nederlandse
Padvindsters Gilde viert die dag echter niet, want
de padvindsters, gidsen en kabouters hebben
volgens traditie een andere herdenkingsdag,
namelijk B.P.-dag, in februari.
B.P.Baden Powell, de stichter van de pad
vinderij. Een man, die honderd jaar geleden in de
wieg werd gelegd en die als tweelingbroer schijnt
te hebben gehad de idee en de wil om de jeugd te
leiden in gemeenschappelijk verband. Er mag in
die honderd jaar dan heel wat veranderd zijn, dat
„gemeenschappelijke" heeft de padvinderij altijd
bewaard, of dat nu in de patrouilles van de jongens
of de „rondes" van de meisjes is.
Wij zouden het met onze maatschappelijke
structuur op een akkoordje hebben gegooid als we
ook de Nederlandse padvindersbeweging niet
hadden „verzuild". Ergens aan de top vormen
NPV en NPG en de katholieke organisaties een
eenheid, maar onmiddellijk daarónder al niet meer.
En zo zien we duidelijk verschillen tussen de vele
groepenook in Schiedam opereren de zogenaamde
„open groepen", de christelijke groepen en de
katholieke groepen. Er zijn verkenners, water
scouts, welpen, voortrekkers, kabouters, trek
vogels en wat al niet meer. Al die verschillen in
Welp, getooid met de rode tulp, die het
rode bloed van St. Joris symboliseert,
vergoten in de strijd tegen de draak.
namen houden leeftijds- of soortverschillen in en
gelukkig niet steeds een andere gezindheid, maar
een deel ervan behoort toch bepaald tot de ge
sloten christelijke of de katholieke jeugdbeweging,
al spelen zij allen hetzelfde Spel van Verkennen.
Men kan het gerust zo stellen: de beweging
van B.P. is er in de eerste plaats om jonge mensen
geschikt voor de maatschappij te maken. Handig
heid, zelfstandigheid, praktische kennis en niet
in het minst de dienende taak zijn de punten waar
het om gaat. Er is een spel-element (kamperen,
sport, cultuur) en er is een geestelijk element,
ledereen zal het nu duidelijk zijn dat het laatste
op verschillende manieren tot uitdrukking wordt
gebracht.
Maar er is méér dat gemeenschappelijk is:
het huisvestingsprobleem. Op een enkele uit
zondering na kampen alle padvinders met ruimte
gebrek. Bij de katholieken ervaart men de nood
aan geschikte spel-en vergaderruimte minder hevig.
Men beschikt daar meestal over parochiehuizen
in de verschillende parochies. Maar de anderen
zouden niets liever willen zien dan fikse lokalen,
oud of niet oud, maar in ieder geval geschikt om
erin te kunnen „timmeren".
Ook de activiteit op het land kan vaak niet
volgens de ideale regels worden verricht, omdat
goede terreinen ontbreken. Op het water is dat
iets anders; de Schiedamse waterverkenners
zullen dit zeker onderstrepen...
Verspreid door Schiedam vindt men overal
clubhuisjes en jeugdlokaaltjes voor de padvinders,
padvindsters en gidsen. Zij worden geleid door
oudere jonge mensen, die vaak uiterst goed zijn
opgeleid en over vele kwaliteiten beschikken.
„Jammer, dat men zo weinig mensen bereid vindt
de leiders- of leidsterscursussen te volgen," zo
verzuchtten enkele commissarissen en commissa-
ressen toen wij dit moeilijke onderwerp benader
den. Er heerst een chronisch gebrek aan goede
leiding, omdat men de laatste jaren over 't alge
meen de padvinderij te jong verlaat. Dit in tegen
stelling met vroeger.
Onze vraag: „zal deze beweging steeds levens
vatbaar blijven?" werd met een ontornbaar „ja"
beantwoord! JAN RUBINSTEIN.