stue^e/ S\( rO 83 (VOOR DE PERIODE VAN IS JUNI TOT 15 JULI) Tentoonstelling van werken van de drukker- schilder Hendrik Werkman. Woensdag avonden toegang kosteloos. (Stedelijk Mu seum, tot en met 23 juni.) Schilderij von de maand: fraai portret uit de jaren '20 door jan Wiegers van zijn vriend Hendrik Werkman (ter ere van de tentoonstelling). Expositie van schilderijen van de 35-jarige Italiaanse schilder Gianni Bertini. Bertini is te Pisa geboren, werkt te Parijs en is vertegenwoordigd in de groep Phases, in het Amsterdams Stedelijk Museum. (Cultureel Contact Centrum, tot 27 juni.) Het Passagetheater vertoont van 7 juni af achtereenvolgens: „Sissi, de jonge kei zerin" met Karl Heinz Böhm en Romy Schneider; „Voorbij Mombassa dreigt de dood" met Cornel Wilde en Donna Reed; „De ondergang van de Graf Spee" in een produktie van Powell en Pressburger met Peter Finch en John Gregson; „En schiep de vrouw met des regisseurs Roger Vadim ex-echtgenote Brigitte Bardot; en de meesterlijke satire van Ernst Lubitsch op het nbzidom „To be or not to be" met Carole Lombard. Het Monopole Theater draait: Cameron Mitchell in „Hoog spanning in Table Rock"; Red Skelton in „Straatvijand no. 11"; Henri Vilbert in „De zoon van Anna"; Fernand Raynand in „De bende van Walter Black"; „Bloed op de heg" met Anthony Steel; „Politie zonder wapens" met Jack Hawkins; „Curucu van de Amazone" met John Brom- field; Fred MacMurray in „Vuurdoop van een lafaard." Museumconcert voor de vereniging Vrien den van het Museum door het Delfts Studenten Orkest met solisten. (Museum aula, 21 juni, 20.15 uur.) Gezamenlijke toneeluitvoering van de zes amateurtoneelverenigingen, die deel na men aan de eerste SG-toneelwedstrijd. Onder regie van een jurylid, de voor drachtskunstenaar Willem van der Loos, voert men Thom Taggerts „Het spook van Canterville" op, voor het toneel bewerkt naar een novelle van de Ier van Nederland se afkomst Oscar Wilde (1854-1900). Deze bewerking is reeds meermalen met succes door Schiedamse amateurs ten tonele gebracht. (Passagetheater, 20 juni.) bleven? Waarom moesten vrijwel alle sociale en materiële verbeteringen voor de werknemers afge dwongen worden door politieke partijen? Waarom werden ze bijna nimmer vrijwillig, uit zuiver mense lijke overwegingen aan de misdeelden arbeids krachten verleend? Bij de bestaande loonregeling gold nagenoeg uitsluitend de wet van vraag en aanbod, waardoor de werkprestatie tot koopwaar werd teruggebracht. Als ik hier spreek over werk nemers dan heb ik niet alleen de hand- maar ook de hoofdarbeiders op het oog, van wie de honoraria zo laag waren, dat het onmogelijk was daarvan een gezin op de meest bescheiden wijze te kunnen on derhouden. Wat zou veel verbittering en haat voor komen zijn indien de werkgevers de problemen van hun tijd, met uitschakeling van alle partijpolitiek, beter begrepen hadden. Dat zoiets in die dagen wel degelijk mogelijk was geweest, toont het sociale werk van mannen als J. C. van Marken te Delft, de stichter van de Gist en Spiritusfabriek, waar hij als sociaal pionier baanbrekend werk heeft verricht en de gebroeders Stork te Hengelo. Hij voerde de coöperatieve in koop van levensmiddelen voor zijn personeel in; hij zorgde voor ontspanningsgelegenheid, woning bouw, onderwijs, kinderzorg, steun aan weduwen en wezen en aan ouden van dagen; hij regelde de personeelsvertegenwoordiging met wie de belan gen van personeel en fabriek besproken konden worden; hij stichtte een eigen ziekenfonds met o.a. vrije dokterskeuze. Ik herinner mij heel goed, dat al die hervormin gen en nieuwigheden in die dagen door velen als overdreven bekritiseerd werden en ik moet eerlijk bekennen, dat ik er aanvankelijk ook enigszins sceptisch tegenover stond, hoewel ik heel gauw tot de overtuiging kwam, dat Van Marken het bij het rechte einde had. Zij die beweerden, dat de arbeiders te gemak zuchtig zouden worden en steeds hogere eisen naar voren zouden brengen waardoor het bedrijf door te hoge kosten niet meer zou kunnen concurreren, hebben zich vergist. Ik heb Van Marken genoemd, omdat de door hem gestichte onderneming, ook op sociaal gebied, een reputatie heeft tot buiten de grenzen van ons land. Maar eigenlijk behoef ik zo ver niette zoeken, want ook in Schiedam heeft men aangetoond, dat vèr strekkende sociale hervormingen in het be drijfsleven mogelijk zijn, zonder dat ze door de werknemers afgedwongen worden, zonder dat daarbij de sociaal-democratische partijpolitiek een rol speelt, (Waarbij de auteur speciaal doelde op het werk van M. C. M. de Groot, aan wiens sociaal pionierswerk en drukkerij de S.G. in het II. maartnummer een beschouwing wijdde. Red.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1957 | | pagina 19