Scflisöam r J V 127 ETIKET WERELDDIERENDAG nadert, en daar mee de vervulling van een lang gekoes terde vrome wens door de afdeling Schiedam van de Nederlandse Vereni ging tot Bescherming van Dieren. Op 4 oktober zal eindelijk het dierenasiel in de St. Annazusterstraat geopend kunnen worden. Het lijdt geen twijfel of ook onze burgervader in zijn functie van beschermheer der vereniging zal de plechtigheid met zijn aanwezigheid opluisteren. Een politiehond zal hem de sleutel van de deur overreiken en dan zal men een kijkje in het inwendige van het asiel kunnen nemen. Het ver vallen oude pand zal nauwelijks nog te herkennen zijn. Een kleine twintig hokken voor honden, katten en andere dieren vullen dan met heel wat vreed zamer bestemming de ruimte dan vroeger, toen in dit oude slachthuis menig dier juist zijn leven moest eindigen! Jarenlang heeft men gecollec teerd en gelden gespaard om tot dit doel te kunnen geraken: een plaatselijk asiel, dat al in zovele steden een on misbare plaats in de samenleving is gaan innemen en dat voor zo lang nodig onderdak zal kunnen bieden aan zwervende, kou of honger lijdende medeschepseltjes, die door hun „grote" bazen, ons mensen, wreed in de steek zijn gelaten en met hun natuurlijke instelling geen levensmogelijkheden vinden in het gecultiveerde bestel van een stenen stad. Maar behalve voor de zwervers biedt het asiel nog meer mogelijkheden. De dierenarts kan er voortaan in het kliniekkamertje zijn altijd drukbezocht spreekuur houden, het bestuur kan er vergaderen, de exploitatiebasis zal een stevige steun vinden in het opnemen van pension gasten wier bazen met vakantie gaan. Daarenboven zal de totnogtoe door de gemeentelijke Reinigingsdienst be heerde gasklok hier in noodgevallen een modernere en nog scrupuleuzere toepassing vinden. En in de toekomst is er nog gelegenheid tot uitbreiding met een loopren buiten. Met vereende krachten is het gebouw tje klaargekomen. De bestuursleden Daniels en Kreuger, de anderen niet te na gesproken, kunnen erover mee praten. Vooral ook voor de laatste, die thuis uit pure liefhebberij al jaren een soort privé-asieltje met alle werk eraan verbonden hield, zal de gereed koming een voldoening zijn. En nu maar hopen dat de burgerij haar plicht ten opzichte van haar redeloze mede schepsels verstaat. Hetgeen tot uiting moge komen in haar houding ten op zichte van het dier, in een stijgend ledental van de vereniging en ook daarin, dat men van de deugd geen nóód maakt door alle loslopende katten of honden meteen als „zwerfdier" te bestempelen en deze met huisdieren waar men van af wil gemakshalve maar naar het asiel te brengen. Het asiel wil graag een roulatie in zijn bevol king; laat men er dus ook eens een huisdier vandaan halen! VOOR DE PADVINDERS is er niet zoals voor de dieren in onze stad een verandering ten goede op komst, al moeten we hierbij de naar lucht happende vissen in onze stinkende kanalen nog ruim een jaar (tot de inwerkingstelling van een nieuwe Spui- sluis) uitzonderen. Schokkend is het slechte nieuws niet meer, want men weet allang dat Damocles' zwaard binnen niet al te lange tijd op de pad vindersboerderij de Vijfsluizen zal neerkomen. Met de verwerkelijking van het Deltaplan en de aanleg van de grote Beneluxweg-met-tunnel bij de Vijfsluizen zullen boerderij, brug en volkstuincomplex het veld moeten ruimen. Wie dan leeft, dan zorgt, aldus de padvinders en padvindsters die van de boerderij gebruik maken, want zolang van te voren kan men nog niet elders een ander groepslo- kaal bestellen, voor zover dat toch al mogelijk is. Er zijn wel eens plannen geopperd om achter de boerderij een kampeercentrum voor onze stad in te richten, maar afgezien van de vraag of dat zo dicht bij de grote na buur met zijn evenredig grotere (hoewel zeker nog niet ideale) acco- modatie op dit gebied zin heeft, heeft men tijdig dat denkbeeld laten varen toen het Deltaplan uit de doeken was gedaan. De Schiedamse jongeren zelf kamperen bij voorkeur niet in de eigen kale om geving. Als zij zoals de St. Hubertus- groep, Engelse gasten op tegenbezoek hebben, ontvangen zij hen enkele dagen thuis en trekken dan voor een geza menlijk kamp naar Loon op Zand. Of, gelijk de Schakels met hun Duitse gasten deden, zetten de kennismaking in Schoorl voort. Er waren er, die wat het kamperen in internationale sfeer betreft, nog gelukkiger waren: zes Schiedamse padvinders en een leidster maakten in Engeland de jubileum jamboree mee en zes gidsen het we reldkamp van de padvindsters in Windsor. Dat is wel het hoogtepunt dat een volgeling van Lord Baden Powell in zijn leven kan meemaken en in de Schiedamse groepen zal dan ook nog lang over de belevenissen van deze dertien gelukkigen worden nagepraat. SCHOOLVERZUIM, dat volgens de commissie tot wering van het school verzuim te Schiedam in 1956 met 530 gevallen maar liefst met 47 was gestegen, vindt maar zelden een oor zaak in al te groot enthousiasme voor een of andere jeugdbeweging. Ook andere verzetjes of weersomstandig heden kunnen geen belangrijke rol spelen. De oorzaak zoekt men dieper en wel bij de lakse houding van menig ouder, die meent dat men het na het doorlopen van de lagere school met de leerplicht niet meer zo nauw hoeft te nemen. Een betreurenswaardige houding, die bij consequente volhar ding haar invloed op een kinderleven niet kan missen. Dat die weersom standigheden inderdaad geen rol spe len kon men deze zomer duidelijk waarnemen toen in de beide korte hittegolven het nieuwe bad Groenoord voor zover er geen vrij was, meteen na schooltijd begon vol te lopen en tenslotte zelfs in zijn eerste jaar al een recordcijfer van meer dan 171.000 bezoekers kon boeken. De warmte speelde Schiedam toen nog op meer fronten parten: op één zaterdagavond hingen voor verscheidene cafés en ijssalons de bordjes „uitverkocht" voor de ramen. Maar dat en de lome stemming die op de voorgaande avond in de Gemeenteraad heerste, is allang weer verleden tijd en de winter komt nu blijkens de overal opduikende fraaie herfsttinten onafwendbaar naderbij. Er zit weinig anders op dan ons er bij neer te leggen en aan te passen. Het Schiedamse verenigingsleven en de activiteit op kunstgebied begint weer op te leven. En met 480 verenigingen, die gemiddeld drie keer per jaar een feest organiseren oftewel met 1400 bijeenkomsten per seizoen een record voor een stad van 77.000 in woners kan dat toch ook best weer gezellig worden! E. ONVOORZIENE omstandigheden zijn de reden, dat onze Museumbrief ditmaal verstek moest laten gaan en onze verschijningsdatum een week verlaat werd, welke tot het eind dezer jaargang (in maart be gint de tiende!) gehandhaafd zal blijven. Er wordt naar gestreefd het verschijnen dan geregeld in de aanvang van de betreffende maand te doen geschieden.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1957 | | pagina 19