Scflisöam
r
J V
127
ETIKET
WERELDDIERENDAG nadert, en daar
mee de vervulling van een lang gekoes
terde vrome wens door de afdeling
Schiedam van de Nederlandse Vereni
ging tot Bescherming van Dieren. Op
4 oktober zal eindelijk het dierenasiel
in de St. Annazusterstraat geopend
kunnen worden. Het lijdt geen twijfel
of ook onze burgervader in zijn functie
van beschermheer der vereniging zal
de plechtigheid met zijn aanwezigheid
opluisteren. Een politiehond zal hem
de sleutel van de deur overreiken en
dan zal men een kijkje in het inwendige
van het asiel kunnen nemen. Het ver
vallen oude pand zal nauwelijks nog
te herkennen zijn. Een kleine twintig
hokken voor honden, katten en andere
dieren vullen dan met heel wat vreed
zamer bestemming de ruimte dan
vroeger, toen in dit oude slachthuis
menig dier juist zijn leven moest
eindigen! Jarenlang heeft men gecollec
teerd en gelden gespaard om tot dit
doel te kunnen geraken: een plaatselijk
asiel, dat al in zovele steden een on
misbare plaats in de samenleving is
gaan innemen en dat voor zo lang
nodig onderdak zal kunnen bieden aan
zwervende, kou of honger lijdende
medeschepseltjes, die door hun „grote"
bazen, ons mensen, wreed in de steek
zijn gelaten en met hun natuurlijke
instelling geen levensmogelijkheden
vinden in het gecultiveerde bestel van
een stenen stad. Maar behalve voor
de zwervers biedt het asiel nog meer
mogelijkheden. De dierenarts kan er
voortaan in het kliniekkamertje zijn
altijd drukbezocht spreekuur houden,
het bestuur kan er vergaderen, de
exploitatiebasis zal een stevige steun
vinden in het opnemen van pension
gasten wier bazen met vakantie gaan.
Daarenboven zal de totnogtoe door
de gemeentelijke Reinigingsdienst be
heerde gasklok hier in noodgevallen
een modernere en nog scrupuleuzere
toepassing vinden. En in de toekomst
is er nog gelegenheid tot uitbreiding
met een loopren buiten.
Met vereende krachten is het gebouw
tje klaargekomen. De bestuursleden
Daniels en Kreuger, de anderen niet
te na gesproken, kunnen erover mee
praten. Vooral ook voor de laatste,
die thuis uit pure liefhebberij al jaren
een soort privé-asieltje met alle werk
eraan verbonden hield, zal de gereed
koming een voldoening zijn. En nu
maar hopen dat de burgerij haar plicht
ten opzichte van haar redeloze mede
schepsels verstaat. Hetgeen tot uiting
moge komen in haar houding ten op
zichte van het dier, in een stijgend
ledental van de vereniging en ook
daarin, dat men van de deugd geen
nóód maakt door alle loslopende katten
of honden meteen als „zwerfdier" te
bestempelen en deze met huisdieren
waar men van af wil gemakshalve maar
naar het asiel te brengen. Het asiel
wil graag een roulatie in zijn bevol
king; laat men er dus ook eens een
huisdier vandaan halen!
VOOR DE PADVINDERS is er niet
zoals voor de dieren in onze stad een
verandering ten goede op komst,
al moeten we hierbij de naar lucht
happende vissen in onze stinkende
kanalen nog ruim een jaar (tot de
inwerkingstelling van een nieuwe Spui-
sluis) uitzonderen. Schokkend is het
slechte nieuws niet meer, want men
weet allang dat Damocles' zwaard
binnen niet al te lange tijd op de pad
vindersboerderij de Vijfsluizen zal
neerkomen. Met de verwerkelijking
van het Deltaplan en de aanleg van
de grote Beneluxweg-met-tunnel bij
de Vijfsluizen zullen boerderij, brug en
volkstuincomplex het veld moeten
ruimen. Wie dan leeft, dan zorgt,
aldus de padvinders en padvindsters
die van de boerderij gebruik maken,
want zolang van te voren kan men
nog niet elders een ander groepslo-
kaal bestellen, voor zover dat toch al
mogelijk is. Er zijn wel eens plannen
geopperd om achter de boerderij een
kampeercentrum voor onze stad in
te richten, maar afgezien van de
vraag of dat zo dicht bij de grote na
buur met zijn evenredig grotere
(hoewel zeker nog niet ideale) acco-
modatie op dit gebied zin heeft, heeft
men tijdig dat denkbeeld laten varen
toen het Deltaplan uit de doeken was
gedaan.
De Schiedamse jongeren zelf kamperen
bij voorkeur niet in de eigen kale om
geving. Als zij zoals de St. Hubertus-
groep, Engelse gasten op tegenbezoek
hebben, ontvangen zij hen enkele dagen
thuis en trekken dan voor een geza
menlijk kamp naar Loon op Zand.
Of, gelijk de Schakels met hun Duitse
gasten deden, zetten de kennismaking
in Schoorl voort. Er waren er, die wat
het kamperen in internationale sfeer
betreft, nog gelukkiger waren: zes
Schiedamse padvinders en een leidster
maakten in Engeland de jubileum
jamboree mee en zes gidsen het we
reldkamp van de padvindsters in
Windsor. Dat is wel het hoogtepunt
dat een volgeling van Lord Baden
Powell in zijn leven kan meemaken
en in de Schiedamse groepen zal dan
ook nog lang over de belevenissen
van deze dertien gelukkigen worden
nagepraat.
SCHOOLVERZUIM, dat volgens de
commissie tot wering van het school
verzuim te Schiedam in 1956 met 530
gevallen maar liefst met 47 was
gestegen, vindt maar zelden een oor
zaak in al te groot enthousiasme voor
een of andere jeugdbeweging. Ook
andere verzetjes of weersomstandig
heden kunnen geen belangrijke rol
spelen. De oorzaak zoekt men dieper
en wel bij de lakse houding van menig
ouder, die meent dat men het na het
doorlopen van de lagere school met
de leerplicht niet meer zo nauw hoeft
te nemen. Een betreurenswaardige
houding, die bij consequente volhar
ding haar invloed op een kinderleven
niet kan missen. Dat die weersom
standigheden inderdaad geen rol spe
len kon men deze zomer duidelijk
waarnemen toen in de beide korte
hittegolven het nieuwe bad Groenoord
voor zover er geen vrij was, meteen
na schooltijd begon vol te lopen en
tenslotte zelfs in zijn eerste jaar al een
recordcijfer van meer dan 171.000
bezoekers kon boeken. De warmte
speelde Schiedam toen nog op meer
fronten parten: op één zaterdagavond
hingen voor verscheidene cafés en
ijssalons de bordjes „uitverkocht"
voor de ramen. Maar dat en de lome
stemming die op de voorgaande avond
in de Gemeenteraad heerste, is allang
weer verleden tijd en de winter komt
nu blijkens de overal opduikende fraaie
herfsttinten onafwendbaar naderbij.
Er zit weinig anders op dan ons er bij
neer te leggen en aan te passen. Het
Schiedamse verenigingsleven en de
activiteit op kunstgebied begint weer
op te leven. En met 480 verenigingen,
die gemiddeld drie keer per jaar een
feest organiseren oftewel met 1400
bijeenkomsten per seizoen een
record voor een stad van 77.000 in
woners kan dat toch ook best
weer gezellig worden! E.
ONVOORZIENE omstandigheden
zijn de reden, dat onze Museumbrief
ditmaal verstek moest laten gaan
en onze verschijningsdatum een
week verlaat werd, welke tot het
eind dezer jaargang (in maart be
gint de tiende!) gehandhaafd zal
blijven. Er wordt naar gestreefd
het verschijnen dan geregeld in de
aanvang van de betreffende maand
te doen geschieden.