Aan onze abonnees
203
Het spijt me, lieve lezer-elders, maar
eigenlijk kan ik mijn schrijfmachien niet
meer zien. In de weken die aan ,,het
heerlijke avondje" voorafgingen heb ik
aan één stuk door stompzinnige versjes
zitten tikken voor een kleine dertig familie
leden. Ik heb „Sint" op „Vrind" laten rij
men (een bijzonder mooie vondst!) en
„Sinterklaas" op „Pieterbaas" (ook een
heel fijn literair trekje).
Zo nu en dan heb ik over het apparaat
heen gegluurd naar de emmer gips, de
potten lijm, de lapjes oude jurk, de heuvels
karton, de stukken ijzerdraad en naar
mijn innig-beminde gade die dat alles
samenvoegde, in elkaar paste, onderste
boven gooide, er in graaide, er aan plakte,
enfin: die bezig was „surprises" te maken.
Op een van de laatste avonden, toen ik
vergeefs probeerde „de bestedingsbeper-
king"esthetisch-verantwoordonderte bren
gen, rolde neef Meijer onze woon-werk-eet-
ontvang-kamer binnen met een groot pak
onderzijn arm en een rumoerderig: „Moe-o
ten jullie nou eens kijken."
„Wat rijmt er op bestedings-beperking
viel ik aan.
„Weet ik niet.maar hier heb ik.
„Mijn vogelkooi" gilde mevrouw Se-
bastiaan. In zijn enthousiasme had neef
een stap achteruit gezet en stond met zijn
log-brutale lijf boven op de breipennen-
vogelkooi, die zij met eindeloos geduld
voor tante Alie had gefabriekt.
„Sorry" zei het mispunt, „maar moet
je...."
Hij ontdeed zijn pak van touwen en
papier.„Ik heb voor Henkie een loco
motief.
„Dief, lief, grief, van der Kief" lalde ik.
„Zo iets geweldigs" jengelde hij ver
der.
Er kwam een doos vol radertjes en
schroefjes te voorschijn, een handjevol
knopen zus en dingetjes zo, wat losbenge-
lend metaal en een ons of drie koper.
„Het leuke is datje hem zélf in elkaar moet
zetten. Hier is het boekje waar alles in
staat. Eerst nemen we het onderstuk
nummer één. Dat is dit.of nee.het
zal dat wel wezen. Zie je, daar zetten we
straks de wielen aan. En dan.... nee,
wacht, nou houd je het achterstevoren,
geloof ik.Juist, dat past. Gemakkelijk
hee.Nu bouwen we daaraan het.
Ondanks de ontelbare ver
hogingen van materiaalprijzen
en lonen hebben wij het abonne
mentsgeld voor 9 jaargangen
tot dusver op f 3.gehand
haafd.
U zult het alleszins billijken
dat wij dit bedrag met ingang
van de 10e jaargang (maart
1958) tot f 4.zullen verhogen.
Abonnees die reeds vóór die
datum gireren wordt verzocht
hiermede rekening te houden.
Het volgend nummer van dit blad zal
omstreeks 1 februari verschijnen.
Na een uur of drie begon de locomotief
er werkelijk al heel locomotieverig uit te
zien. Tegen half één hadden we nog maar
vier knopjes waar we geen raad mee wis
ten. Een ervan bleek nodig om de schoor
steen vast te zetten, twee andere konden
we binnenin kwijt. maar wat doen we
nou met dat vierde en laatste knopje?
„Het zal voor reserve zijn" hoopte ik,
hunkerend naar bedrust.
„Nee", ontkende neef Meijer, „dan zou
het in ons boekje staan. Weet je wat? We
nemen de hele zaak nog eens van voor
naar achter door: Eerst het onderstuk
nummer één
Het klopte allemaal als een bus. Dat
knopje bleef over.
„Dat kan niet" zei Meijer, „laten we
nou maar niet kinderachtig zijn en de hele
boel even uit elkaar halen".
Maar hoe dan ook, we moeten er door,
daar zijn we voor!
Ons oog viel deze maand (dat is novem
ber) bovenop het toneel. Dat komt o.a.
door de opening van de toneelwedstrijd
natuurlijk.maar bovendien: Van ouds
her zijn de Schiedammers dol op toneel
geweest. Zij genoten ervan om Geraldo
Geraldini, de schrikkelijke roverhoofd
man, met een houten mes tussen de tanden
over de planken te zien sluipen.
Zij hielden hun adem in als Cunegonda,
de schone maagd, in handen van bomba
zijnen ellendelingen was gevallen.
Er viel een steen van hun hart als de
jonge graaf net op tijd de bandiet het
puntje van zijn degen in de borst stak.
Zestig jaar is het nu geleden dat „Al-
berdingk Thijm" werd opgericht.Zes
tig jaar: dat betekent vier honderd vijftig
Mijn vrouw zat te knikkebollen, ik
geeuwde overluid, maar neef was niet te
houden. Om kwart voor drie lag de hele
locomotief deel na deel gedemonteerd en
we namen opnieuw eerst het onderdeel
nummer één.
Om vijf over vier stond hij weer in alle
glorie en hielden we opnieuw dat éne,
onnozele knopje over.
„Daar snap ik geen biet van" krijste
neefKom op, lui, we laten ons niet
kisten, we halen hem wéér uit elkaar".
„Maar niet HIER.!" beslist ik.
„Geef je nou al de moed op?" hoonde
onze gast.
„Probeer het thuis, als je het per se niet
laten kan" adviseerde ik, „wij qaan naar
bed".
Teleurgesteld slofte hij heen.
Ik had een afschuwelijke nacht met al
maar uit elkaar vallende locomotiefjes,
die grijnzend onderdelen tussen de kraag
van mijn pyjama lieten vallen.
Met een gil werd ik wakker toen de
wekker ratelde.
Het was de wekker niet; het was de
telefoon.
„Ben jij het?" grinnikte de stem van die
ontzettende neef MeijerWeet je nog
van dat knopje dat telkens overbleef?"
(Alsof ik dat niet meer weten zou, alsof
ik dat ooit in mijn leven zou kunnen ver
geten!)
„Ik héb het!" riep hij hysterisch... „ik
HEB het.... dat knopje hoorde er hele
maal niet bij.'t was van mijn vulpot
lood".
Knopje, propje, stropje, verstop je....
Schrijfmachines en rijmwoorden....
abah, abah!
verschiIlende toneelstukkenPierre,
de galeiboef" was er een waarbij de zak
doeken aan de lopende band werden uit
gewrongen!. en dan had je „De pries
ter" met als duidelijke ondertitel „marte
laar van zijn plicht"alsjeblieft!
Als Marius von Haosteren hij is nu
zeventig als gepatenteerde schurk links
en rechts om zich been moordde kon het
gebeuren dat zijn publiek zo wild werd
dat het hem toeriep: „Kom der es af als je
léf hebt!"
Tientallen medailles en lauwerkransen
zijn „Alberdingk Thijm" in de zestig joar
van haar bestaan ten deel gevallen.
Misschien komt daar ook nog eens de
beker van de S.G. bij, maar dan zal het
A.T. bestuur eerst moeten besluiten om
méé te doen aan de toneelwedstrijd van
onze sectie Toneel!
Het zijn niet alleen de ouderen: de Schie-
damse toneelvereniging De Amateur heeft
onder leiding van mejuffrouw R. Kamp een
clubje van bijna dertig kinders tussen 7 en
14 jaar bijeengebracht, dat er lustig op los
feest en op lost kaboutert. Na wekenlang
vlijtig gezwoeg hebben zii in een volle
Arcade-zool „De bruiloft van de Kabouter
koning" voorgedragen.
Rest mij tot slot te melden dat op 18
december de nieuwe Ned. Herv. Kerk
(Opstandings-kerk) van het architec
tenbureau Van den Broek en Bakema
officieel in gebruik genomen is.
Deze kerk staat in Nieuwlond In januari
is men met de bouw begonnen en niemand
heeft durven hopen dat zij dit jaar nog
klaar zou komen.
SEBASTIAAN.
