SPELEN MET OUD SPEELGOED Bifcj! uit l\et 1)1 uóeum 38 Beste Willem, Veel mensen zien het verleden als een reeks veld slagen. Dat komt door het jaartallenleren: de ge schiedenis wordt maar al te vaak aan de jaartallen van veldslagen opgehangen zoals je een schilderij aan een spijker ophangt. Andere mensen zien het verleden als een mooi nummertje martelen, brandmerken, vierendelen en onthoofden. Alweer: door de manier waarop vaak de geschiedenis wordt onderwezen waarbij aan de gevolgen van de rechtspleging veel aandacht opstellingen, die met onnoemelijke aantallen brand ijzers, galgen, geweren, boeien en beulszwaarden ons willen doen geloven dat onze voorgeslachten inderdaad niets anders deden dan elkaar.slachten. Ik heb daar persoonlijk een grote hekel aan en ik zal mijn best doen in het museum dergelijke fouten te vermijden. Nu moet ik je eerlijk zeggen, trouwhartige Willem, dat ik je wel een paar nare uurtjes zou kunnen be zorgen, aangezien wij in het museum genoeg geweren hebben om de Algerijnse opstandelingen de over- wordt besteed en aan de rechtspleging zelf heel weinig. Hoeveel mensen begrijpen werkelijk iets van de manier waarop vroeger iemand werd berecht? Daar was heus dikwijls minder willekeur bij dan de griezelverhalen ons willen doen geloven. Het verhoren met de „tortuur", dus met de pijn bank, was niet een gratis soort opzettelijke wreed heid, maar in de meeste gevallen nauwkeurig voorge schreven en is in de rechtsopvatting van die dagen eenvoudig nodig, omdat men toen anders het idee zou hebben gekregen, dat er geen recht was geschied. Die enigszins gewrongen kijk op het verleden krijgen we echter niet alleen uit sommige geschiedenis lessen. Ook in musea wordt het beeld van het verleden nog al eens vervalst. Ik denk aan die historische winning te bezorgen, alsmede een complete galg en alleraardigste schroei-instrumenten. Over de sabels en de pistolen zwijg ik dan nog maar. In onze depots bevinden zich echter ook nog andere zaken, die ook een beeld van het verleden oproepen, maar dat is dan een heel ander beeld en ik stel mij voor om, zodra wij daar aan toe zijn, in de nieuwe historische zaal, die nu in de linkervleugel wordt ge maakt, er het één en ander te laten zien. Zo hebben wij uit de 19de eeuw alleraardigste speeldozen, die nog willen spelen ook (o.a. het ver drietige lied „De laatste roos van de zomer") en, om eens iets heel anders te kiezen, oud speelgoed. Dit laatste, het speelgoed dus, is gemakkelijker neergeschreven dan verzameld, om de simpele reden dat speelgoed nu eenmaal kapot gaat. Je kunt van kinderen niet verlangen, dat ze rekening houden met

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1958 | | pagina 16