Padvinder Sunderman (SO jaar) zat 10 dagen gevangen 233 Afscheid van een vriend en helper van de jeugd DE heer A. M. SUNDERMAN, directeur van de Distilleerderij Wed. A. v. d. Eelaart, heeft de leeftijd bereikt, waarop hij zich wat meer rust wil gunnen en het werk wil overlaten aan jongere krachten, althans voor zover het het culturele werk betreft. Op 17 februari zou hij in de Aula van het Stedelijk Museum officieel afscheid nemen van de Nederlandse Jeugdgemeenschap en van de Sectie Jeugd van de Schiedamse Gemeen schap, en de Ere-penning van de S.G. in ontvangst nemen. Daarmee is dan ook voor ons het ogenblik gekomen om eens een wat krachtiger licht te werpen op deze strijdbare figuur, die zovele lange jaren een krachtig aandeel heeft gehad in het culturele leven van onze stad en daarbij mede in verband met zijn beginselen zo weinig in de pu bliciteit is getreden. DE heer Sunderman is geen Schiedammer van ge boorte. Hij zag het levenslicht in Dordrecht anno 1892 en verhuisde op 37-jarige leeftijd uit Zwijn- drecht naar Schiedam, waar hij zich altijd best op zijn plaats heeft gevoeld. Om het met zijn eigen woorden te zeggen: ,,Het is geen luxe stad voor ge pensioneerde heren, maar er zit hier leven in de brouwerij I" of om te spreken in de geest van mevrouw Sunderman: „Schiedam is eigenlijk een lelijke stad met een afschuwelijke kern en een rare oude ruïne, die niet veel meer is dan een steenklomp met wat mos." En toch vinden de heer en mevrouw Sunder man, alsook hun kinderen, het in Schiedam niet on aardig wonen. Die kinderen die hebben in het leven van de heer Sunderman en zijn echtgenote een belangrijke rol gespeeld. Omdat zij het prettig vonden bij de padvinderij, zijn hun ouders er ook bij gegaan, de heer Sunderman eerst als voorzitter van de ouder commissie bij de Waterscouts en later als assistent districtscommissaris, welke functie hij tot op heden vervuld heeft, en mevrouw in een leidende rol bij de meisjespadvinderij. De padvinderij is in de loop van de jaren voor de heer Sunderman veel gaan be tekenen. Hij heeft er niet alleen zijn eten en drinken voor laten staan, maar heeft er zelfs een dag of tien voor gezeten op water en brood ja, in de gevange nis, verdacht van spionage. Het leek een eeuwigheid Dat was in de oorlogsjaren, toen alles wat pad vinder heette in een kwaad daglicht stond. In 1942 werd hij van zijn bed gelicht en naar het Westplein vervoerd en vandaar naar het Haagse Veer. Hij ont-

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1959 | | pagina 7