234 moette er heel wat collega's van de padvinderij, een heel stel assistent-commissarissen uit de omgeving. Het is aan het actieve ingrijpen van burgemeester Van Haaren te danken, dat de onaangename grap niet langer geduurd heeft dan tien dagen. Deze bur gemeester deelde de Duitsers mede, dat hij om zo te zeggen kind aan huis was bij vele Duitse ambassa deurs in de Verenigde Staten, die hij voor de oorlog bij een Amerikaanse rondreis had ontmoet. Hij werd in de ogen van de Duitsers een belangrijk man en zij hebben zich gehaast om aan zijn wensen in zake de heer Sunderman te voldoen. Gelukkig maar, want: ,,'t Is niks gedaan, zo in een cel van een paar vier kante meter: 't was dan maar een dag of tien, maar het leek wel een eeuwigheid...." ER is niet zoveel belangstelling meer voor de pad vinderij als vroeger, meent de heer Sunderman. Weet je, die padvinderij vergt hersens, parate ken nis, karakter, discipline en gemeenschapszin van een Op 16 februari werd in de aula aan de heer Sunderman de Erepenning van onze Gemeenschap plechtig overhandigd. jongen. Natuurlijk vind je die bij de voetballers ook, maar ze liggen daar in een ander vlak. Als padvinder moet je wat voor de mensen over hebben, zonder dat je er belang bij hebt. Toen met die watersnood van 1953 hebben de padvinders zich kranig geweerd. Onder leiding van het district Rotterdam zijn ook heel wat Schiedamse padvinders meegeweest om mensen te redden en proviand te brengen. Jammer genoeg kon de heer Sunderman toen zelf niet mee: ,,Het was een kwestie van enkele dagen en zo lang kon ik in de zaak niet gemist worden. Want tenslotte sta ik toch ook nog altijd aan het hoofd van een bedrijf." „Bij dergelijke grote dingen mogen wij meedoen", verklaart de heer Sunderman, „maar bij collectes, zoals de Zonnebloemactie en de inzameling voor de Emmabloem gaat dat niet. Met Palmpasen gaan de jongens en meisjes met een palmpaasgift op be zoek in ziekenhuizen e.d. Daarbij heb ik de leiding gehad. En dan niet te vergeten: Het „heitje voor een karweitje"! Ik heb zelf de deurknop gepoetst bij het stadhuis, bij het politiebureau en bij de heer De Groot in de Tuinlaan. Van jamboree tot Vijfsluizen „Grote dingen ja, ik ben in 1937 met de jongens naar de jamboree in Vogelenzang geweest en was commandant van het subkamp „Woestduin". Er waren 400 jongens uit het hele district en daarbij ook heel wat Schiedammers. Dat was een grote tijd. Ik was ingekwartierd bij groep 12 en de jongens kookten het eten voor me. In de oorlog waren wij verboden, maar zo om streeks de bevrijdingsdag hebben we clandestien meegeholpen bij het droppen van levensmiddelen. Een gebeurtenis voor de padvinderij hier ter stede was de inrichting van de boerderij bij de Vijfsluizen, een Schiedamse enclave in Vlaardings gebied. De gemeente was zo goed de boerderij op ons verzoek ter beschikking te stellen. De jongens hebben de hele zaak opgeknapt, muren weggebroken, timmer werk aangebracht, de stallen bewoonbaar gemaakt en betegeld en kamers beschilderd en behangen. Er is een grasveld achter de boerderij, waar tenten worden gezet en waar het district zijn vergaderingen houdt rondom een kampvuur. We zitten er nu al een jaar of zes: de meisjes in het huis en de jongens in de bijgebouwen, groep 8 en 2, het zg. Schotse vendel „Voor mij persoonlijk," zo vertelt de heer Sunder man nog, „was het jaar 1956 belangrijk: ik kreeg toen de gouden Jabobsstaf omdat ik 25 jaar bij de padvinders was. We hebben die gebeurtenis in Rot terdam gevierd. In 1958 hebben wij aan de Vijfsluizen een groep buitenlandse padvinders gehad: een evan gelische Duitse groep. Dit jaar komt er waarschijnlijk weer een groep. Daarover valt zo tegen april of mei de beslissing." WAT de afdeling Schiedam van de Nederlandse Jeugdgemeenschap betreft, die hier in 1946 door de heer F. de Wolff is gesticht, daarvan heb ik het voorzitterschap gehad en dat heb ik tot voor kort volgehouden. Als lid van de N.J.G. zat ik ook in de gemeentelijke Jeugd Commissie, dat is de over brugging tussen jeugd en gemeenteraad." De heer Sunderman was ook voorzitter van de sectie Jeugd van de Schiedamse Gemeenschap en heeft daarin heel veel gedaan o.a. voor de actie Jeugdjolijt, al meent hij dat de andere bestuursleden nog actiever zijn geweest dan hij. Verder had hij verschillende functies in de zaken wereld: Commissaris van de Spaarbank, lid van het dagelijks bestuur van de Vereniging van dis tillateurs, bestuurslid van de Unie van distillateurs, evenals van de Vereniging tot bestrijding van de tbc. Hij organiseerde Emmabloemcollecten en zette de Natuurwacht op haar benen. Hij was mede-op richter en bestuurslid van de N.E.V.A.S., de ver eniging die thans 225 schepen heeft geadopteerd, en ook zat hij in de commissie Gedistilleerd Museum. „En na de 17de februari," zo besloot hij het ge sprek, dat we met hem voerden, „ga ik lekker niks doen, ik ga toekijken hoe de anderen het doen; o, ik heb trouwens mijn handen nog vol genoeg met het dagelijks werk in mijn zaak!"

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamse Gemeenschap (tijdschrift) | 1959 | | pagina 8