Schiedams stilste ziekenhuis
heeft eigen omroep, programma's en persoonlijk contact
151
Acht uur 's avonds. Uit de luidsprekers op de zes zalen van het
Zonnehuis aan de Boerhavelaan klinkt het wijsje van de vrolijke
fluiter en een stem kondigt aan: Goedenavond, hier is radio
Meteoor, de radio helemaal voor u. De muziek zwelt weer aan
en met de routine van een ervaren omroep gaat twee uur lang
een programma van verzoekplaten, felicitaties en flitsen uit het
leven van de patiënten de lucht in. Ruim twee en een half
jaar reeds zorgen vijf hardwerkende amateurs dat eens in de
drie weken de ruim vijftig patiënten van Schiedams stilste zieken
huis een eigen omroep hebben. Een omroep, die zo in de smaak
valt, dat voor de patiënten de televisie alleen een middel tot
recreatie is, wanneer radio Meteoor niet uitzendt.
„En dat is iets, wat we heel prettig
vinden," zegt de heer A. van Eijme-
ren, programmaleider van de om
roep, die als studio een huiskamer
heeft en als voornaamste appara
tuur een paar bandrecorders. Sa
men met zijn echtgenote, een col
lega en twee kennissen steekt hij
een groot deel van zijn vrije tijd
in de kleine omroep. Een program
ma van twee uur kost ongeveer
twintig uur aan voorbereiding. Dan
moeten er nog teksten geschreven,
tientallen teksten, want radio Me
teoor wil veel meer zijn dan een
aangekleed verzoekplatenprogram-
ma. In een eigen stijl eigen amuse
ment brengen, een beetje verstrooi
ing in de lange dagen niet alleen,
maar ook iets wat langer blijft leven
dan het ogenblik van de uitzending
alleen. Daarom schrijven de leden
van de Meteoor-groep hoorspelen,
stellen een paar maal een quiz
samen, spreken over muziek en
gaan met de bandrecorder op stap
om bij familieleden thuis repor
tages te maken. Ze houden van
stunts zo nu en dan. Een patiënt
werd verrast met een opname van
zijn familie uit Amerika, ter plaatse
door relaties van de omroep op de
band vastgelegd.
„Zo'n ziekenomroep kan veel
meer voor de mensen doen dan
Hilversum I en Hilversum II samen,"
zegt de heer Van Eijmeren. „Ze
hebben daar mooie programma's,
ze werken met schitterende staven,
maar ze missen één dinghet nauwe
persoonlijke contact, dat zij nooit
Via Radio-Meteoor heeft de heer
Schenk na 17 jaar weer contact met
zijn familie in Amerika.
kunnen leggen, om dat hun arbeids
terrein te groot is, omdat hun zie-
kenprogramma's bestemd zijn voor
duizenden, de onze voor tientallen
patiënten."
En voor die tientallen doet het
groepje van radio-Meteoor véél.
Ze hebben ideeën en ze werken
voortreffelijk af. De kleine omroep
heeft iedere maand een lijvig,
goed gestencild programmablad met
aankondigingen, mededelingen en
een praatje over dit en dat. Voor
beeld van programma-aankondi
ging:
Maandag 23 november 1959. In
de serie „Portret van richt
Ton de Groot de schijnwerper eens
op een artist uit de kleinkunst. De
verzoekplaten zijn in goede handen
bij Mia Branbergen en Willy van
Eijmeren. Het is Nel Berwald die
als omroepster aandacht vraagt
voor de door Andries van Eijmeren
te verzorgen rubriek „Rond de
felicitatietafel". Tot besluit brengen
Willy van Eijmeren en Piet Kramer
„De wereld voor u".
De radio is de mensen van de
ziekenomroep nog niet voldoende.
Om bij voorbaat veilig te zijn voor
alle concurrentie van televisie wan
neer in de toekomst dan ook, en
om nog iets meer te bieden, wis
selen zij hun avonden met radio
programma's af met dia-voorstel
lingen en met cabaretavonden.
„We zouden nog meer willen doen,
en we kunnen nog veel meer doen,
maar het geld ontbreekt," zegt
de heer Van Eijmeren en dan volgt
een lange klacht over het harde lot
van deze groep van amateurs.
Zij willen meer doen dan zichzelf
en anderen wat bezig houden. Ze
merken dat ze resultaten boeken
in het Zonnehuis toen we be
gonnen vroegen de zieken ernstige
muziek, heel zwaar-op-de-hand, nu
horen ze Louis Armstrong en Wim
Kan graag maar ze ervaren
iedere keer weer, dat buiten het
Zonnehuis hun werk vrijwel onbe
kend is. Ook daar zouden ze vrede
mee hebben, als het gevolg daarvan
maar niet was, dat de donaties
zo moeizaam komen. „Een paar
honderd gulden, en je zou eens wat
zien," zegt de heer Van Eijmeren.
Hij lacht al bij het vooruitzicht.
